زمین های رها شده در عراق نقش اساسی در بروز ریزگردها دارند

به گزارش زیست آنلاین از پایگاه اطلاع رسانی سازمان حفاظت محیط زیست، علی درویشی در کارگاه آموزشی گرد و غبار افزود: سازمان حفاظت محیط زیست در موضوع گرد و غبار با بودجه اندکی که دارد نمی تواند به عنوان یک سازمان اجرایی وارد عمل شود و باید هماهنگ کننده بین سازمان های اجرایی و بخش های علمی باشد.

وی با اشاره به اینکه پدیده گرد و غبار را باید در سه حوزه متمایز بررسی کرد، گفت: ابتدا باید منشاء گرد و غبار و عوامل ایجاد آن را شناخت و در مرحله بعد باید در زمینه سیستم های پایش و هشدار برای تعیین غلظت گرد و غبار تولید شده کار کرد و در نهایت باید مشخص شود چه سازمان هایی برای حل مساله گرد و غباری که به شهرها می رسند، باید همکاری کنند. وی با اشاره به اینکه باید به پارامترهای زیادی همچون وضعیت پوشش گیاهی، ویژگی های خاک و زمین شناسی منطقه، وضعیت آبهای جاری و میزان رطوبت خاک در منشاء شناسی گرد و غبار توجه شود، افزود: در زمینه کشاورزی و الگوی کشت در ایران و عراق سیاست های اشتباهی در دهه های اخیر انجام شد که منجر به بهره برداری بی رویه از آب های زیرزمینی منطقه شده است. درویشی با تاکید بر اینکه منطقه نینوا و سینجر از مناطق آسیب پذیر و مولد توفان های گرد و غبار هستند، تصریح کرد: در دوره حکومت صدام در عراق، روستاهای بسیاری در مناطق شمال عراق تخریب شدند که باعث مهاجرت مردم آن منطقه و رها شدن زمین های کشاورزی شد. وی ادامه داد: عمده مشکلات عراق در زمینه گرد و غبار به جنگ کویت و دوره تحریم های سازمان ملل بر می گردد که صدام با تغییرالگوی آبرسانی در عراق باعث خشک شدن زمین های کشاورزی مناطق شیعه نشین این کشور شد. عضو هیات علمی دانشگاه تهران با اشاره به اقدامات مثبت انجام شده توسط سازمان مراتع و جنگل ها، گفت: با وجود اینکه تاکنون در ایران دو میلیون هکتار جنگل کاری داشتیم اما نباید فراموش کرد در این مدت بیشتر از دو میلیون هکتار به اراضی بیابانی کشور نیز افزوده شده است. درویشی با اشاره به اینکه منطقه غرب آسیا علاوه بر کمبود آب در این سال ها، با افزایش دما و خشکسالی نیز مواجه بوده، افزود: باید به این موضوع توجه شود که نابخردی های مدیریتی در زمینه فعالیت های کشاورزی در عراق، سوریه و ایران توانسته بستری را برای تشدید گرد و غبار در ۱۵ سال اخیر ایجاد کند و تغیرات اقلیمی و خشکسالی فقط این مساله را تشدید کرده است. درویشی ادامه داد: دولت ترکیه به منظور فراهم کردن آب برای زمین های کشاورزی خود، با ایجاد ۲۲ سد در بالا دست دجله و فرات در پروژه GAP به اندازه ۴۰ برابر برآورد سالانه زاینده رود حقابه دجله و فرات را مصرف می کند که این کار ترکیه یک دزدی آشکار آب در منطقه محسوب می شود. پروژه آناتولیا، که با عنوان مختصر (گپ) GAP شناخته شده، شامل ۱۳ زیر پروژه انرژی و آبیاری است، این پروژه توسط دولت ترکیه، برای تولید بیشتر محصولات کشاورزی و صنعت رو به رشد و توسعه بیشتر منطقه معرفی شده است. وی با تاکید به اینکه بزرگترین مساله در زمینه گرد و غبار، بحث کشاورزی و مدیریت آب در ایران و عراق است، افزود: زمین های کشاورزی، مناطق خشکیده پایین دست سدها، رودخانه های فصلی، تالاب های خشکیده و مراتع آسیب پذیر به لحاظ پوشش گیاهی و چرای دام، به عنوان ۵ کانون گرد و غبار محسوب می شوند. درویشی با تاکید بر اینکه مسئله گرد و غبار در ابتدا منشا خارجی داشت اما به تدریج سهم ایران در این مسئله افزایش یافت، افزود: عمده مسئله ایران در ارتباط با کانون های گرد و غبار در خارج از ایران، به عراق و سوریه مربوط می شود و ریزگردهایی که از بیابان های عربستان برخواسته می شود، تأثیر کمتری در این مسئله دارند. این استاد دانشگاه با تاکید بر اینکه سازمان حفاظت محیط زیست یک نهاد نظارتی است، افزود: سازمان حفاظت محیط زیست در بحث گرد و غبار باید هماهنگ کننده بین سازمان های اجرایی و بخش های علمی باشد و با بودجه اندکی که دارد نمی تواند به عنوان یک سازمان اجرایی وارد عمل شود. https://zistonline.com/vdcaw6ni.49n6e15kk4.html