ضرورت کاهش دو درجه ای گرمای زمین برای بقای اقیانوس ها و حیات بشر

به گزارش زیست آنلاین به نقل از ایرنا از enviro.com، نتایج تحقیق دانشگاه بریتیش کلمبیا نشان می دهد که گرمایش زمین، سالانه صدها میلیون دلار خسارت به صنایع متنوع دریایی-اقیانوسی به علت نابودی گونه های مختلف آبزی وارد کرده است.

به گفته پروفسور ویلیام چیانگ نویسنده این گزارش تحقیقی و استاد دانشگاه بریتیش کلمبیا، درصورتی که کشورهای صنعتی و تمام جهان با کاهش فعالیت های مضر مانع از خنک شدن کره زمین نشوند قطعا حیات سایر موجودات زنده اقیانوس در اثر گرم شدن زمین به خطر می افتد و علاوه براین صدها صنعت فعال دراین زمینه در دنیا با افول مواجه خواهد شد. طبق برنامه جامع پیمان کپنهاگ، همه کشورهای جهان برای نجات کره زمین از عواقب روند گرمایشی زمین باید تا سال ۲۱۰۰ با به کار گرفتن تمام راهبردهای زیست محیطی سبب خنک شدن دو درجه ای کره زمین شوند. وی تاکید کرد: شرایط حیات اقیانوسی در دهه های آینده به طور کامل بستگی به میزان انتشار گاز کربن در سطح کره زمین دارد. برنامه جامع کپنهاک پیگیری تعهدات زیست محیطی کشورها پس از پیمان کیوتو در سال ۱۹۹۷ را مورد بررسی قرار می دهد. طبق این گزارش کاهش فوری و مستمر گاز دی اکسید کربن CO۲ برای نیل به این هدف توسط غول های صنعتی در کشور های پیشرفته بسیار حایز اهمیت است. زیرا این گاز سبب اسیدی شدن آب های اقیانوسی می شود که عامل اصلی نابودی اکوسیستم دریایی و به دنبال آن گونه های زنده این پهنه های اقیانوسی است. به گفته ژان پیر گوستو عضو مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه، به دلیل تغییرات آب و هوایی اکنون برخی از گونه های ماهی اقیانوسی ۶۵ درصد زودتر از زمان طبیعی خود اقدام به مهاجرت از محل استقرار خود می کنند که این موضوع سبب برهم زدن اکوسیستم آب های عمیق می شود. علاوه براین اسیدی شدن مستمر این آب ها سبب از بین بردن اکسیژن موجود در این آب ها می شود که چالشی بزرگ برای جانداران گیاهی و جانوری این زیست بوم است. وی با بیان اینکه خنک شدن دو درجه ای کره زمین نتیجه مطلوبی برای احیای محیط زیست نیست، افزود: اما این اقدام می تواند تاحد زیادی روند پرسرعت و گسترده تخریب محیط زیست را که در سال های گذشته شروع شده کاهش دهد. مهمترین تصمیم همه کشورهای جهان برای مقابله با روند گرمایشی زمین انعقاد پیمان بین المللی کیوتو است. این پیمانی بین المللی برای کاهش صدور گازهای گلخانه ای،به عنوان عامل اصلی گرم شدن زمین در دهه های اخیر است. این پیمان که پیمان نامهٔ ریو را تکمیل و ترمیم می کند در چارچوب سازمان ملل شکل گرفت. دمای گره زمین در دهه های اخیر با افزایش گازهای گلخانه ای نظیر متان، دی اکسید کربن، بخار آب و اکسید نیتروژن در جو زمین، به طور روز افزون درحال افزایش است که این امر تغییرات ناخوشایند و فاجعه بار محیط زیست و درنهایت حیات بشری را به دنبال دارد. از این رو در سال ۱۹۹۷ طی پیمانی معروف به کیوتو منعقد شد که براساس آن کشورهای صنعتی متعهد شدند که ظرف ۱۰ سال ،میزان انتشار گازهای گلخانه ای خود را ۵٪ گاهش دهند و به کشورهای در حال توسعه کمک های مالی برای افزایش ضریب نفوذ استفاده از انرژی های تجدید پذیر نظیر انرژی خورشیدی و بادی، اعطا کنند. البته CFC که از گازهای صنعتی می باشد نیز از جمله گازهای گلخانه ای محسوب می شود، این گاز در گذشته بطور وسیع در کندانسور یخچال و به منظور خنک کردن درون یخچال به کار می رفت، اما امروزه به دلیل ایجاد اثر گلخانه ای، استفاده از آن در بسیاری از کشورها ممنوع شده است. https://zistonline.com/vdcfmxdv.w6dyvagiiw.html