امروزه حفظ محیط زیست و تلاش برای عدم تخریب آن و همچنین جلوگیری از اتلاف انرژی و مصرف بهینه آن در صنعت ساختمان سازی، یکی از مهم ترین موضوعاتی است که در چند دهه اخیر مورد توجه کشورهای صنعتی قرار گرفته و اهمیت این موضوع از سال های نخست دهه ۱۹۵۰ یعنی زمانی که تقاضا برای عرضه ذخایر نفتی و انرژی ناشی از آن رشد چشمگیری یافت، پدیدار شد.

 به گزارش زیست آنلاین، بخش مسکن با مصرف بیش از ۴۰ درصد انرژی، بزرگترین مصرف کننده در کشور محسوب می شود. این در حالی است که میانگین مصرف انرژی ساختمان ها نیز در ایران، بیش از ۵/۲ برابر متوسط مصرف جهانی است. از این رو بهینه سازی مصرف انرژی در کشور یک اصل انکار ناپذیر تلقی می شود که متاسفانه برای اجرای آن درگیر بوروکراسی اداری هستیم.
جالب است بدانیم که طبق بررسی های به عمل آمده در فصل تابستان حدود ۲۵ درصد مصرف برق توسط کولرهای آبی و گاز انجام می شود و همچنین منازل مسکونی در ایران حدود ۵ الی ۱۰ درصد انرژی را به اشکال گوناگون هدر می دهند. از این رو باید توجه داشت که کاهش مصرف انرژی در بخش ساختمان می تواند تاثیر بسزایی را بر مصرف انرژی کل کشور داشته باشد، به گونه ای که کاهش مصرف انرژی ساختمان ها از نقطه نظر اقتصادی و زیست محیطی امری اجتناب ناپذیر قلمداد می شود.
بدیهی است امروزه فعالیت های اقتصادی و تولیدی در کشور، متاسفانه خود یکی از مصادیق اسراف در مصرف انرژی در جهان به شمار می رود. بدین طریق می توان با به کار گرفتن ابتدایی ترین تمهیدات در جهت صرفه جویی مصرف گام مثبتی نیز در اقتصاد کشور انجام داد.
آنچه مسلم است صرفه جویی و بهینه سازی مصرف انرژی بیشتر مرتبط با انرژی های تجدید ناپذیر می باشد. چرا که از یک جهت به دلیل محدود بودن منابع چنین انرژی حائز اهمیت است و از طرف دیگر موجب کاهش آلودگی محیط زیست می شود. باید توجه داشت امروزه اثر مخرب آلودگی محیط زیست بر انسان به قدری افزایش یافته است که اجرای این مهم  یک اصل تلقی می شود.
همان گونه که می دانیم ساختمان یکی از بزرگترین بخش های مصرف کننده انرژی در اکثر جوامع محسوب می شود. از این رو توجه به فناوری های ساختمان به منظور صرفه جویی و بهینه سازی مصرف انرژی به میزان قابل توجهی می تواند در این راستا نقش سازنده داشته باشد. البته باید این نکته را نیز یادآور شد که مصرف انرژی به هیچ وجه به معنی آسایش در ساختمان نیست.
صرف نظر از قسمت های مختلف ساختمان عواملی چون نحوه استقرار و فرم ساختمان نیز در میزان اتلاف انرژی نقش موثری را دارد. چرا که دو  مورد فوق از دو منظر تابش خورشید و وزش باد می تواند اتلاف انرژی را کاهش دهد.
به دلایل شرایط اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در ایران راه های ارزان قیمت کاهش مصرف انرژی در ساختمان ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. یکی از روش های کم و یا حتی بی هزینه کاهش مصرف انرژی در ساختمان ها روش تغییر نگرش در شهرسازی و معماری است.
جالب است بدانیم که روش های شهرسازی و معماری کاهش دهند مصرف انرژی، روش های پایداری بوده و از نظر اقتصادی و زیست محیطی مناسب تر از دیگر روش ها محسوب می شود.
تدوین ضوابط برنامه ریزی و طراحی شهری متناسب با اقلیم که برای آن هیچ ضابطه خاصی وجود ندارد، باعث صرفه جویی انرژی از طریق برنامه ریزی و طراحی شهری صحیح و متناسب با اقلیم می شود.
در واقع مهم ترین مزیت سیستم های جدید مصرف بهینه انرژی قابلیت نصب ساده آنها بر روی شبکه های کامپیوتری و کنترل سیستم بدون نیاز به کابل کشی پرهزینه و استفاده از تجهیزات گران قیمت است. بدین معنا که با در نظر گرفتن میزان مصرف انرژی با توجه به روشنایی روز و دمای بیرون سیستم قادر است یک مدل مصرف ارزان قیمت را همراه با صرفه جویی در انرژی انتخاب نماید.
پس از گذشت نزدیک به ۱۲ سال از تهیه و تدوین مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان که بر بهینه سازی مصرف انرژی نگاه ویژه دارد، می گذرد که تا به امروز اجرای این مهم محقق نشده است. البته در این مجال باید یادآور شد که بهینه سازی مصرف انرژی در بخش های دیگر مانند حمل و نقل، تولید و کشاورزی نیز ضروری است. هر چند به آسانی و سهولت بخش مسکن نیست.
در پایان باید خاطر نشان کرد که مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان با عنوان صرفه جویی در مصرف انرژی تقریبا تنها بخشی از مقررات ملی ساختمان است که به کاهش مصرف انرژی ساختمان پرداخته است. از این رو تنها وجود مقررات ملی ساختمان برای کاهش عمده انرژی ساختمان ها در کشوری چون ایران کافی نبوده و نیازمند طرح مقرراتی است که معماری و شهرسازی را هدف قرار دهد. به عبارت دیگر امروزه اجرای بهینه سازی مصرف انرژی در ساختمان نیازمند انقلاب کیفی سازی در ساخت و ساز مسکن هستیم.