زیست آنلاین: بر اساس تبصره 1 ماده 38 قانون مالیات بر ارزش افزوده، واحدهای تولیدی که آلاینده محیط زیست محسوب می شوند و استانداردها و ضوابط حفاظت از محیط زیست را رعایت نمی کنند، مشمول این قانون شده و این واحدها بنابر تشخیص و اعلام سازمان حفاظت محیط زیست مشمول پرداخت یک در صد از فروش به عنوان عوارض آلایندگی می شوند. فرض بر این است که با اجرای این قانون وضعیت محیط زیست در کشور بهبود یابد اما در عمل کمتر نشانه ای از این تاثیر دیده میشود. پرداختن به دلایل عدم کارکرد این این قانون ضروری به نظر می رسد.

به گزارش زیست آنلاین، ابزارهای اقتصادی نظیر جرائم و عوارض محیط زیست از جمله روشهای  پیشگیری و کنترل  آلودگی های محیط زیست است که در کنار روشهای داوطلبانه و روشهای کنترل و فرمان مورد استفاده قرار می گیرد. استقاده از این ابزارها در جهان در چند دهه اخیر گسترش یافته است و استفاده از این ابزار اقتصادی در ایران نیز مورد توجه قرار گرفته است. ردپای این ابزارها را میتوان از برنامه اول توسعه در ایران یافت. اما مهمترین ابزار اقتصادی که در حال حاضر در کشوردر حال اجرا است عوارض آلایندگی است که در قالب قانون مالیات بر ارزش افزوده به اجرا در می آید. از نیمه دوم سال 87، قانون مالیات بر ارزش افزوده تصویب شده است،  بر اساس تبصره 1 ماده 38 قانون مالیات بر ارزش افزوده، واحد های تولیدی که آلاینده محیط زیست محسوب می شوند و استاندارد ها و ضوابط حفاظت از محیط زیست را رعایت نمی کنند، مشمول این قانون می شوند. این واحدها بنابر تشخیص و اعلام سازمان حفاظت محیط زیست مشمول پرداخت یک در صد از فروش به عنوان عوارض آلایندگی می شوند. اگرچه فرض بر این بوده است که با اجرای این قانون وضعیت محیط زیست در کشور بهبود یابد اما کمتر نشانه ای از این تاثیر دیده میشود. زیست آنلاین در این گفتگو به این موضوع پرداخته است


میهمانان این گفتگو: فرزام پور اصغر سنگاچین: بازرس انجمن ارزیابی محیط زیست ایران و مشاور کمسیون توسعه پایدار اتاق بازرگانی ایران

محمد ابراهیم رئیسی: کارشناس اقتصاد محیط زیست


زیست آنلاین شما رو به شنیدن فایل صوتی این گفتگو دعوت می کند اینجا کلیک کنید (فایل صوتی)