کارشناسان مطالعات جوی در بررسی‌های اخیر خود موفق نشدند بین نقش پرتوهای کیهانی در تشدید گرمای زمین ارتباطی پیدا کنند.

به گزارش زیست آنلاین ، این کارشناسان می‌گویند به نظر می‌رسد که دی‌اکسید کربن حاصل از سوخت‌های فسیلی در دهه‌های اخیر مهمترین عامل افزایش گرمای زمین بوده است.

 

طبق مطالعات «هیات بین‌دولتی تغییرات جوی» از دهه ۱۹۵۰ میلادی تاکنون فعالیت‌های انسانی، مهمترین عامل گرم شدن سطح زمین بوده‌اند اما اخیرا این سوال مطرح شده که آیا پرتوهای کیهانی نیز می‌توانند یکی از فاکتورهای اصلی در تشدید گرمای جهانی و تغییرات در میزان تشعشعات خورشیدی باشند؟

 

بر اساس این تئوری، پرتوهای کیهانی می‌توانند حجم ابرهای موجود در اتمسفر زمین را افزایش دهند به این ترتیب که اتمسفر را از ذرات باردار انباشته می‌کنند و در بالای این ذرات نیز بخارات آب متراکم می‌شود. این ابرهای متراکم نیز به نوبه خود بخشی از تشعشعات خورشیدی را پیش از رسیدن به سطح زمین بازتاب کرده و در نتیجه تمام نور خورشید به زمین نمی‌رسد و جهان خنک‌ترمی‌شود.

 

اما تئوری جدید کارشناسان در مورد نقش پرتوهای کیهانی در گرم شدن زمین این است که وقتی تشعشعات خورشیدی افزایش یابند در نتیجه این تشعشعات بواسطه حجم بیشتری از ذرات باردار پرتوهای کیهانی را که وارد جو می‌شوند منحرف کرده و در نتیجه حجم کمتری از این پرتوها وارد اتمسفر می‌شوند. در این شرایط تشعشعات خورشیدی بیشتری را از جو زمین عبور می‌کنند و در نتیجه زمین گرم‌تر می‌شود. هرچند تئوری تاثیر پرتوهای کیهانی بر گرمای زمین مطرح شده و ذهن بسیاری از کارشناسان را مشغول کرده است اما در مطالعاتی که تاکنون روی این تئوری انجام شده هنوز این ارتباط تایید نشده است.

 

«تری اسلوان» از متخصصان دانشگاه لانکاستر انگلیس در مورد صحت این ادعا گفت: ما نیز در بررسی‌های خود نتوانستیم این تئوری را تایید کنیم هرچند در این مطالعه قصد داشتیم به دنبال کشف شواهدی باشیم که تایید کند دگرگونی در تابش پرتوهای کیهانی بر پدیده گرمایش جهانی تاثیر دارد.

 

به گزارش ایسنا به نقل از لایوساینس، این کارشناسان در نتیجه‌گیری بررسی‌های خود اظهار داشتند که دگرگونی‌ها در تابش‌های خورشیدی و پرتوهای کیهانی نمی‌تواند به بیش از ۱۰ درصد گرمای مشاهده شده در قرن ۲۰ میلادی منجر شده باشد. ( ایسنا)

 

انتهای پیام