ذرات ریز پلاستیک که توسط موجودات دریایی خورده می شوند ممکن است تاثیری منفی بر تنوع زیستی داشته باشند. مطالعه جدید دانشمندان نشان می دهد ریز پلاستیک ها قادر به انتقال آلاینده های سمی و مواد شیمیایی مانند هیدروکربن ها، مواد ضد میکربی و مواد ضد حریق هستند.

به گزارش زیست آنلاین به نقل از زیست آنلاین ذرات ریز پلاستیک که توسط موجودات دریایی خورده می شوند ممکن است تاثیری منفی بر تنوع زیستی داشته باشند. مطالعه جدید دانشمندان نشان می دهد ریز پلاستیک ها قادر به انتقال آلاینده های سمی و مواد شیمیایی مانند هیدروکربن ها، مواد ضد میکربی و مواد ضد حریق هستند. این مساله به معنای مشکلی بزرگ برای حیات دریایی است که با تاثیر بر کرم ها آغاز می شود.

بنابر برخی ارزیابی های صورت گرفته، سالانه ۱۵۰ میلیون تن از زباله های جهانی ناپدید می شود. به گفته "مارک براون"، بوم شناس مرکز ملی تجزیه و تحلیل و سنتز زیست محیطی آمریکا و یکی از مولفان مطالعه اخیر، سالانه حجم قابل توجهی از پلاستیک ها را از دست می دهیم و می دانیم که این ضایعات پلاستیکی وارد محیط زیست می شوند.

پلاستیک به خودی خود می تواند مشکل آفرین بوده و بر موجودات زنده تاثیرگذار باشد. همچنین، ذرات پلاستیک می توانند حامل آلاینده های مختلفی باشند. در نتیجه، نه تنها با ریزپلاستیک ها مواجه هستیم، بلکه حمل مواد آلاینده خطرناک و سمی نیز شرایط را حادتر می کنند.

ذرات ریز پلاستیک که تنها ۱ میلیمتر و یا کوچکتر هستند می توانند آلاینده ها و مواد شیمیایی افزودنی مانند مواد ضد حریق را منتقل کرده و موجودات دریایی مانند کرم های Arenicola Marina را تحت تاثیر قرار دهند. این مواد طول عمر بالایی داشته و از این رو می توانند در بافت های موجودات زنده جمع شوند. بر همین اساس، ممکن است پیامدهای ناخوشایندی در انتظار زیست بوم آن منطقه باشد. کاهش میزان تغذیه کرم ها به واسطه رسوبات اقیانوسی آلوده به ریز پلاستیک ها سطح انرژی آنها را کاهش داده و خوردن پلاستیک نیز سلامت این موجودات را در معرض خطر قرار می دهد.

برای حدود ۴۰ تا ۵۰ سال، پژوهشگران غلظت های بسیار بالای مواد شیمیایی را در حیوانات یافته اند. سپس، آنها با غلظت های بالاتر مواد آلاینده و پلاستیک ها در حیوانات مواجه شده و از این رو، ارتباط بین این دو را مورد بررسی قرار داده اند. اما تاکنون مطالعه ای در این زمینه که مواد شیمیایی به واسطه مصرف و جمع شدن پلاستیک ها در بدن حیوانات منتقل شده و عملکردهای مهم که به حفظ سلامت آنها کمک می کنند را تحت تاثیر قرار دهند، انجام نشده بود.

زباله های پلاستیکی می توانند به قطعات کوچکتری تقسیم شوند که به معنای دامنه گسترده تر موجودات زنده ای است که این مواد را مصرف می کنند. ذرات ریز پلاستیک در حال حاضر فراوان ترین شکل از آلودگی زباله جامد در سیاره زمین محسوب می شود. اگرچه زباله های پلاستیکی توسط سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا و اتحادیه اروپا به عنوان برخی از پایدارترین و سمی ترین مواد شیمیایی شناخته می شوند، اما ریز پلاستیک ها به عنوان موادی بی ضرر و غیر خطرناک در نظر گرفته می شوند.

به گفته "تامارا گالووی"، از دانشگاه اکستر، مطالعه اخیر بیش از پیش نیاز به کاهش مقدار زباله های پلاستیکی و در نتیجه ریزپلاستیک هایی که وارد دریاها می شوند را نشان داده است. پلاستیک ها مواد بسیار مفیدی محسوب شده، اما اگر آلودگی پلاستیک دریایی روند افزایشی خود را ادامه دهد، پیامدهایی جدی و گسترده در محیط زیست طبیعی به همراه خواهد داشت. بر همین اساس، جلوگیری از انباشت پلاستیک و ریزپلاستیک در زیستگاه های دریایی از طریق شیوه های بهتر کنترل زباله ها و انتخاب های هوشمندانه تر در موادی که مورد استفاده قرار می دهیم از اهمیت ویژه ای برخوردار است. ذرات ریز پلاستیک که توسط موجودات دریایی خورده می شوند ممکن است تاثیری منفی بر تنوع زیستی داشته باشند. مطالعه جدید دانشمندان نشان می دهد ریز پلاستیک ها قادر به انتقال آلاینده های سمی و مواد شیمیایی مانند هیدروکربن ها، مواد ضد میکربی و مواد ضد حریق هستند. این مساله به معنای مشکلی بزرگ برای حیات دریایی است که با تاثیر بر کرم ها آغاز می شود.

بنابر برخی ارزیابی های صورت گرفته، سالانه ۱۵۰ میلیون تن از زباله های جهانی ناپدید می شود. به گفته "مارک براون"، بوم شناس مرکز ملی تجزیه و تحلیل و سنتز زیست محیطی آمریکا و یکی از مولفان مطالعه اخیر، سالانه حجم قابل توجهی از پلاستیک ها را از دست می دهیم و می دانیم که این ضایعات پلاستیکی وارد محیط زیست می شوند.

پلاستیک به خودی خود می تواند مشکل آفرین بوده و بر موجودات زنده تاثیرگذار باشد. همچنین، ذرات پلاستیک می توانند حامل آلاینده های مختلفی باشند. در نتیجه، نه تنها با ریزپلاستیک ها مواجه هستیم، بلکه حمل مواد آلاینده خطرناک و سمی نیز شرایط را حادتر می کنند.

ذرات ریز پلاستیک که تنها ۱ میلیمتر و یا کوچکتر هستند می توانند آلاینده ها و مواد شیمیایی افزودنی مانند مواد ضد حریق را منتقل کرده و موجودات دریایی مانند کرم های Arenicola Marina را تحت تاثیر قرار دهند. این مواد طول عمر بالایی داشته و از این رو می توانند در بافت های موجودات زنده جمع شوند. بر همین اساس، ممکن است پیامدهای ناخوشایندی در انتظار زیست بوم آن منطقه باشد. کاهش میزان تغذیه کرم ها به واسطه رسوبات اقیانوسی آلوده به ریز پلاستیک ها سطح انرژی آنها را کاهش داده و خوردن پلاستیک نیز سلامت این موجودات را در معرض خطر قرار می دهد.

برای حدود ۴۰ تا ۵۰ سال، پژوهشگران غلظت های بسیار بالای مواد شیمیایی را در حیوانات یافته اند. سپس، آنها با غلظت های بالاتر مواد آلاینده و پلاستیک ها در حیوانات مواجه شده و از این رو، ارتباط بین این دو را مورد بررسی قرار داده اند. اما تاکنون مطالعه ای در این زمینه که مواد شیمیایی به واسطه مصرف و جمع شدن پلاستیک ها در بدن حیوانات منتقل شده و عملکردهای مهم که به حفظ سلامت آنها کمک می کنند را تحت تاثیر قرار دهند، انجام نشده بود.

زباله های پلاستیکی می توانند به قطعات کوچکتری تقسیم شوند که به معنای دامنه گسترده تر موجودات زنده ای است که این مواد را مصرف می کنند. ذرات ریز پلاستیک در حال حاضر فراوان ترین شکل از آلودگی زباله جامد در سیاره زمین محسوب می شود. اگرچه زباله های پلاستیکی توسط سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا و اتحادیه اروپا به عنوان برخی از پایدارترین و سمی ترین مواد شیمیایی شناخته می شوند، اما ریز پلاستیک ها به عنوان موادی بی ضرر و غیر خطرناک در نظر گرفته می شوند.

به گفته "تامارا گالووی"، از دانشگاه اکستر، مطالعه اخیر بیش از پیش نیاز به کاهش مقدار زباله های پلاستیکی و در نتیجه ریزپلاستیک هایی که وارد دریاها می شوند را نشان داده است. پلاستیک ها مواد بسیار مفیدی محسوب شده، اما اگر آلودگی پلاستیک دریایی روند افزایشی خود را ادامه دهد، پیامدهایی جدی و گسترده در محیط زیست طبیعی به همراه خواهد داشت. بر همین اساس، جلوگیری از انباشت پلاستیک و ریزپلاستیک در زیستگاه های دریایی از طریق شیوه های بهتر کنترل زباله ها و انتخاب های هوشمندانه تر در موادی که مورد استفاده قرار می دهیم از اهمیت ویژه ای برخوردار است.