ستاره‌شناسان برای اولین بار توانسته‌اند بخشی از شبکه رشته‌های متصل‌کننده کهکشانها را با شناسایی یک اختروش دور در یک سحابی گسترده گاز نمایش دهند.

 

محققان با استفاده از تلسکوپ ۱۰ متری کک در هاوایی، یک سحابی بسیار بزرگ درخشان گازی را که حدود دو میلیون سال نوری در فضای میان‌کهکشانی گسترش یافته، کشف کردند.

 

آنها در این پژوهش، درخشش فلورسنت گاز هیدروژن ناشی از تابش شدید یک اختروش موسوم به UM۲۸۷ را مشاهده کردند. اختروش یا کوازار یک هستهٔ فعال به شدت نورانی و دوردست است که متعلق به یک کهکشان جوان می‌باشد.

 

این گاز هیدروژن با انتشارات نور فرابنفش موسوم به تابش لیمن-آلفا روشن شده بود. فاصله تا این اختروش بقدری زیاد است (حدود ۱۰ میلیارد سال نوری) که نور تابیده شده در اثر انبساط جهان در زمانی که به تلسکوپ کک و طیف‌سنج LRIS آن برسد، از یک طول موج نامرئی فرابنفش تا سایه مرئی بنفش کشیده شده است.

 

محققان با دانستن فاصله تا اختروش UM۲۸۷ توانستند طول‌موج تابش لیمن-آلفا را از این فاصله محاسبه کرده و یک فیلتر خاص برای طیف‌سنج LRIS به منظور دستیابی به تصویری در آن طول‌موج ساختند.

 

به تصور دانشمندان، این اختروش بخشی از رشته‌ای است که ممکن است حتی بسیار گسترده‌تر از این باشد، اما آنها تنها بخشی از رشته را می‌بینند که با انتشار بدست آمده از اختروش، روشن شده است.

 

این پژوهش در مجله نیچر منتشر شده است.