جزیره زیبای «آشوراده» با بی‎مهری برخی مسئولان و سیاسی‎کاری‎های رایج، برای هموطنان ناشناخته و برای ساکنان گلستان نیز در حد یک اسم همچنان مغفول مانده است

 چند قایق شکسته و مستعمل، خانه‎های مخروبه و خالی از سکنه، بوته‎های بلند گیاهان خودرو، آثار به جا مانده از بیمارستان و کلیسایی که روس‎ها در جنگ دوم جهانی در این جزیره ساخته بودند شمایل تنها جزیره متروک و خالی از سکنه دریای زیبای خزر را تشکیل می‎دهند که روزگاری قرار بود به قطب گردشگری تبدیل شود.اما ظاهرا شکننده‌بودن طبیعت در این منطقه، پایتخت‎نشینان را بر آن داشته تا اکوسیستم منطقه همچنان بکر و دست‎نخورده باقی بماند و گردشگران فقط نام جزیره آشوراده را در نقشه‎ها و کتب جغرافیایی رصد کنند.

استان گلستان یکی از استان‎هایی است که از نظر تنوع منابع طبیعی و گردشگری اگر در دنیا بی‎نظیر نباشد، کم‎نظیر است.

بنابراین لزوم برنامه‎ریزی در خصوص استفاده بهینه از منابع ملی موجود در استان و جلوگیری از هرگونه تجاوز به حریم طبیعت و حفظ ساختار طبیعی منطقه از ضروریات است.

وجود منابع جنگلی، رودخانه‎ها، دریا، تالاب‎ها، دشت‎ها، زیستگاه‎های جانوری، آبشارهای طبیعی و منحصر به فرد، جزیره آشوراده، ییلاقات سرسبز و ... بخشی از جاذبه‎های طبیعی این کشور کوچک هستند که در صورت برنامه‎ریزی مدبرانه و فارغ از هیاهوهای سیاسی، امکان تبدیل این منطقه از کشور، به یکی از قطب‎های گردشگری کشور و حتی آسیا وجود دارد.

آشوراده کجاست؟

شاید برای خیلی از هموطنان کشورمان جالب باشد که بدانند دریای زیبای خزر جزیره نیز دارد. جزیره زیبایی به نام «آشوراده» که با بی‎مهری برخی مسئولان و سیاسی‎کاری‎های رایج، برای هموطنان سایر استان‎ها ناشناخته و برای ساکنان گلستان نیز در حد یک اسم همچنان مغفول مانده است.

به همین دلیل است که حتی بسیاری از هم‎استانی‎های ما نیز تاکنون موفق به بازدید از این جاذبه گردشگری منحصر به فرد در استان گلستان نشده‎اند.

جزیره آشوراده در سه کیلومتری ساحل بندرترکمن از شمال به دریاچه خزر، از شرق به تنگه‎ای باریک موسوم به تنگه «چپق اوغلی» و از غرب به کانال طبیعی «خزینی» و ادامه شبه جزیره «میانکاله» و از جنوب به خلیج گرگان منتهی می‎شود.

وسعت اولیه جزیره آشوراده حدود یک‎هزار و ۲۰۰ هکتار بوده و اکنون تنها ۴۰۰ هکتار آن قابل استفاده و برنامه‎ریزی است.

آشوراده در مرکز شبه جزیره میانکاله در شهرستان بندرترکمن استان گلستان و تنها جزیره ایرانی دریای خزر است که در سده‎های گذشته در پی عملکرد و فعالیت گروه‎های انسانی با حفر کانال از توده اصلی خشکی خود (شبه جزیره میانکاله) جدا افتاده است.

آشوراده؛ منطقه نمونه گردشگری

همزمان با نخستین سفر رئیس جمهور سابق و هیئت دولت به استان گلستان در سال ۱۳۸۴، مطالعه امکان‎سنجی جزیره آشوراده انجام شد که در جلسه هیت وزیران به عنوان سایت گردشگری پیشنهاد و مورد تائید قرار گرفت و در سفر دوم آقای احمدی‎نژاد این منطقه به عنوان منطقه نمونه گردشگری تایید شد و در سفر سوم نیز تمامی اختیارات مربوط به جزیره آشوراده به استاندار گلستان تفویض شد و کارگروه زیربنایی وزارتخانه‎ای نیز تشکیل شد.

در واقع در سال ۱۳۹۰ هیئت دولت تصمیم‎گیری در مورد آشوراده به را استاندار گلستان تفویض اختیار کرد و حتی طرح گردشگری آشوراده از سازمان محیط زیست کشور موافقت ضمنی  و کلی گرفت. پذیرش این طرح، نوید افق روشنی در راستای توسعه گردشگری در استان و به تبع آن ایجاد اشتغال پایدار و جذب گردشگر داخلی و خارجی محسوب می‎شد.

اما ظاهرا بعد از گذشت چندین سال این طرح، به مذاق برخی دوستان که ظاهرا پیشرفت استان را بر نمی‎تابند خوش نیامده و به بهانه شکننده‌بودن، موانعی در راه توسعه استان تراشیده‎ شد.

اما سوال اینجاست که چرا فقط محیط زیست در استان گلستان شکننده است و در سایر استان از دوام و استحکام قابل توجهی برخوردار است!

آنچه مسلم است این است که هیچ ایرانی و هیچ گلستانی حاضر به آسیب‌رساندن به حیات طبیعی و گونه‎های در حال انقراض استان نیست؛ ولی بی‎توجهی به منابع طبیعی استان و سنگ‎اندازی در خصوص سرمایه‎گذاری در استان نیز به مثابه پاک کردن صورت مسئله است که این نیز چاره کار نیست.

خشک شدن دریاچه ارومیه، خشک شدن بسیاری از سفره‎های زیرزمینی، تلف شدن بسیاری از حیوانات در حال انقراض در اثر احداث جاده‎های مختلف، ساخت و سازهای وحشتناک فتوشاپی(!) در اطراف تهران و ... بخش کوچکی از تجاوز به حریم بی‎دفاع محیط زیست همین سرزمین است که متاسفانه اراده‎ای در برخورد با مسببان و جلوگیری از گسترش آنها به چشم نمی‎خورد.

متاسفانه بسیاری از کارشناسان و حتی اهالی رسانه بدون آگاهی از وضعیت اکوسیستم منطقه و حتی آگاهی از مکان مورد بحث در استان گلستان، به اظهار نظرات تخیلی و به دور از واقعیت می‎پردازند که نمونه آن را در خصوص پروژه احداث «جاده ابر»، بارها و بارها در جراید کشوری و حتی رسانه ملی شاهد بوده‎ایم.

آیا بهتر نیست دوستانی که در هوای سرب آلود پایتخت سنگ اکوسیستم ندیده و نشناخته استان‎های شمالی کشور را به سینه می‎زنند به جای ایراد هجمه‎های سیاسی و غیر منطقی، با کمی مطالعه و تدبر و با بررسی طرح‎های اجرا شده در سایر کشورها، راه استفاده بهینه و علمی از محیط زیست را، بدون تخریب و آسیب رساندن به آن، هجی کنند.

جالب است بعد از اعلام چند روز تعطیلی هر چند کوتاه، خیل عظیمی از پایتخت‎نشینان سراسیمه به استان‎های شمالی کشور قشون‎کشی سیاحتی می‎کنند، که تا ماه‎ها جمع‎آوری زباله تولیدی اینان، از جاده‎ها، جنگل‎ها، ساحل دریا، حاشیه‎های رودخانه‎ها و تالاب‎ها طول می‎کشد ولی همین که پایشان به دفتر تحریریه نشریه یا خبرگزاری‎شان می‎رسد فریاد وامصیبتا در خصوص طبیعت استان گلستان و نزول بلایای ارضی و سماوی سر می‎دهند!

انسجام و همدلی، رمز توسعه پایدار در گلستان

هر چند استان گلستان در کشور به عنوان یکی از قطب‎های کشاورزی شناخته شده است، ولی بی‎توجهی به سایر استعدادها و منابع این استان هیچ توجیهی ندارد.

در واقع شناسایی همه منابع طبیعی و گردشگری استان، توجه جدی به توسعه گردشگری و جذب توریست، دعوت از سرمایه‎گذاران خارجی در خصوص احداث مکان‎های تفریحی و سیاحتی نظیر «نمک آبرود چالوس»، احیای مراتع و جنگل‎ها و ... لزوم برنامه‎ریزی جدی و همدلی و هماهنگی بین مسئولان و نمایندگان استان را در این برهه بیش از پیش از نمایان می‎سازد.

بدون شک توسعه همه جانبه استان گلستان یکی از آرزوهای مسئولان محترم استان و شهروندان این استان همیشه سر سبز است که تنها در سایه همدلی و فارغ از هیاهوها و منازعات سیاسی حاصل می‎شود. 

بنابراین از بزرگان استان همچون آیت‎الله نورمفیدی، استاندار محترم، حجت‎الاسلام سیدعلی طاهری و عیسی امامی نمایندگان شهرستان گرگان در مجلس شورای اسلامی و دیگر نمایندگان استان و سایر دست‎اندرکاران استان که دغدغه پیشرفت استان و توجه به همه ظرفیت‎های منطقه را دارند، تقاضا می‎شود با نگاه ملی و استانی و برگزاری جلسات هم‎اندیشی، در خصوص توسعه استان – علی‎الخصوص توسعه صنعت گردشگری – که بیان اهمیت آن بر همگان آشکار است، راه‎های توسعه استان را هموار سازند تا با ایجاد اشتغال پایدار، در کنار رعایت حفظ محیط زیست و اهتمام جدی در حفاظت و پاسداری از جاذبه‎های طبیعی زمینه استفاده بهینه از مواهب خدادادی در استان و به تبع آن رشد و تعالی مردم منطقه به ویژه جوانان استان فراهم شود.