به واسطه افزایش سطح آب دریاها، جمعیت و رشد اقتصادی در مناطق ساحلی، افزایش شدید در این خسارات انتظار می رود. به طور ویژه، آسیا و آفریقا ممکن است با ضربه هایی شدید به واسطه رشد سریع شهرهای بزرگ ساحلی مانند شانگهای، مانیل و لاگوس مواجه شوند.

به گزارش زیست آنلاین به نقل از زیست نیوز بنابر پیش بینی های مطالعه ای جدید، مناطق ساحلی با افزایش عظیم خسارات ناشی از روند صعودی توفان و سیل در قرن بیست و یکم مواجه هستند. رقم ۱۰۰ تریلیون دلاری سالانه در این زمینه ارائه شده که بیش از کل تولید اقتصادی کنونی جهان محسوب می شود.

بنابر مطالعه منتشر شده در نشریه "مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم"، اگر اقدام های لازم در این زمینه صورت نگیرد، میانگین خسارات توفان جهانی می تواند از حدود ۱۰ تا ۴۰ میلیارد دلار در سال کنونی به ۱۰۰ هزار میلیارد دلار سالانه تا پایان قرن حاضر برسد.

اما سرمایه گذاری های به موقع برای محافظت از مناطق ساحلی می تواند میزان هزینه ها را بیش از ۹۹.۹ درصد کاهش دهد. مطالعه اخیر که به رهبری "انجمن جهانی آب و هوا" انجام گرفته و دانشگاه ساوت همپتون نیز در آن حضور داشته، برای نخستین بار نتایج شبیه سازی جهانی جامع درباره خسارت های آینده سیل به ساختمان ها و زیرساخت ها در مناطق ساحلی را ارائه کرده است.

به واسطه افزایش سطح آب دریاها، جمعیت و رشد اقتصادی در مناطق ساحلی، افزایش شدید در این خسارات انتظار می رود. به طور ویژه، آسیا و آفریقا ممکن است با ضربه هایی شدید به واسطه رشد سریع شهرهای بزرگ ساحلی مانند شانگهای، مانیل و لاگوس مواجه شوند.

اگر این مشکل نادیده گرفته شود، پیامدهای آن ناخوشایند خواهند بود. اگر اقدام های انطباقی در این زمینه صورت نگیرند، در سال ۲۱۰۰، نزدیک به ۶۰۰ میلیون نفر - حدود ۵ درصد از جمعیت جهان - می توانند تحت تاثیر سیل های ساحلی قرار بگیرند. از این رو، سرمایه گذاری کشورها برای اجرای اقدام های محافظتی مانند ساخت و یا افزایش دیوارهای ساحلی اهمیت ویژه ای دارد.

با اجرای این قبیل اقدام های محافظتی، خسارت های پیش بینی شده می توانند به زیر ۸۰ میلیارد دلار در سال طی قرن بیست و یکم کاهش یابند. پژوهشگران دریافته اند که یک سرمایه گذاری ۱۰ تا ۷۰ میلیارد دلاری در سال می تواند چنین نتیجه ای را به همراه داشته باشد.

اقدام های فوری در بخش اعظم آسیا و آفریقا، مناطقی که تا پیش از این نیز جمعیت ساحلی تحت تاثیر سیل و توفان رو به افزایش قرار گرفته اند، ضروری است. افزون بر این، همان گونه که سیل های ساحلی اخیر در جنوب غربی انگلیس نشان داده است، سرمایه گذاری در اروپا نیز باید انجام بگیرد.

اگر افزایش سطح آب دریاها نادیده گرفته شود، خسارت های سیل به تدریج افزایش یافته و شرایط دفاعی خوب فعلی نیز از بین خواهد رفت. همچنین، حمایت های بین المللی برای کشورهای فقیر ضروری است. مواجهه با چالش انطباق با افزایش سطح آب دریا دشوار است. بر همین اساس، کشورهای فقیر و کشورهای جزیره ای کوچک به تنهایی قادر به سرمایه گذاری برای مقابله با این شرایط نبوده و نیازمند پشتیبانی بین المللی هستند.

اگر انتشار گازهای گلخانه ای را در مدت زمانی کوتاه و به طور قابل ملاحظه کاهش ندهیم، برخی از مناطق جهان باید به طور جدی جابجایی مردم در بلند مدت را مد نظر قرار دهند.

توسعه مناطق ساحلی بیشتر بر اساس منافع کوتاه مدت صورت می گیرد که از آن جمله می توان به فعالیت های شرکت های املاک و مستغلات و گردشگری اشاره کرد که ترجیح می دهند در فاصله ای کوتاه از آب و بدون در نظر گرفتن آینده برنامه ها و پروژه های خود را سازماندهی کنند.