تا سال ۲۰۵۰ میلادی اکثر کشورهای جهان به ویژه کشورهای مانند ایران که در حال حاضر نیز با مشکل کم آبی مواجه هستند با بحران آب مواجه خواهند شد.

 این مشکل حاصل افزایش جمعیت،‌مصرف بی رویه آب و تغییرات اقلیمی و کاهش آب سفره‌های زیرزمینی است که در جوامعی که حیات خود را به کشاوزی گره زده‌اند. چالش‌های بسیاری را به وجود خواهد آورد.

در حال حاضر ۲۳ تالاب ایران جزء کنوانسیون رامسر هستند که مشکل کم آبی آنها را درگیر کرده و تعدادی از آنها نیز تقریبا خشک شده‌اند؛ به طوری که می‌توان گفت اکنون دیگر دریاچه ‌هامونی نداریم و تالاب پریشان و بختگان و ارومیه نیز در وضع بسیار بدی به سر می‌برند.

برای حل مشکل کم آبی باید از کارشناسان بین‌المللی و سازمان‌های بزرگی همچون سازمان ملل که می‌تواند بودجه‌های کلانی را برای حل این مشکل اختصاص دهند استفاده کرد علاوه بر آن در خود کشور نیز همه دستگاه‌ها باید دست به دست یکدیگر داده و همه چیز تنها به عهده سازمان حفاظت محیط زیست گذاشته نشود.

 مدیریت صحیح آب در بخش کشاورزی و صنعت باید به گونه‌ای باشد که کم ترین هدر رفت آب شیرین را در پی داشته باشد و در هر منطقه گونه‌هایی کشت شوند که با میزان آب منطقه متناسب بوده و کمترین نیاز آبی را داشته باشند.

وزارت نیرو نیز در این زمینه از تمام امکانات خود برای مدیریت صحیح آب استفاده کرده و با تمام توان در مقابل حفر چاه‌های غیرمجاز بایستد چرا که این چاه‌ها با خشک کردن سفره‌های آب زیرزمینی زمینه را برای به وجود آمدن مشکلات بزرگتر فراهم می‌کنند.