بارها دلسوزان محیط زیست و برخی از مسوولان درباره وضع دریاچه زریوار مریوان اخطار داده اند، اما امروز مدیر عامل انجمن سبز چیای مریوان این دریاچه را به بیماری در حال مرگ تشبیه می کند.

به گزارش زیست آنلاین به نقل از ایرنا ˈمحمدناجی کانی سانانیˈ روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا، اظهار کرد: به دلایل مشهود وضعیت دریاچه زریوار یک پله از وضعیت خطرناک فراتر رفته و اکنون در حال احتضار است.

وی افزود: بستن سد در جنوب دریاچه، تخلیه طبیعی را از بین برده و موجب پرغذایی دریاچه می شود.

وی ادامه داد: انحراف رودخانه چم بزرگ به سمت دریاچه یکی دیگر از تهدیدات دریاچه است که ۱۸ تا ۳۲ میلیمتر رسوبات به دریاچه می آورد.

کانی سانانی، به هزار و ۵۰۰ هکتار نیزار و زمین های اراضی مرطوب اطراف دریاچه اشاره کرد و گفت: این زمین ها در هر هکتار ۲۰ تن مواد گیاهی تولید می کنند که سالانه ۳۰ هزار تن مواد گیاهی به سمت دریاچه گسیل می شود که حجم بالایی است.

وی افزود: این حجم زیاد از مواد گیاهی به رسوبات زیستی تبدیل می شود که رشد بیش از حد نیزارها را در پی دارد.

به گفته وی، این نیزارها بسیاری اوقات توسط مردم آتش زده می شوند که خاکستر حاصل از این آتش سوزی PH آب را هم تغییر می دهد.

وی گفت: در کنار گسترش نیزارها و ورود فاضلاب روستاهای اطراف، با پدیده پرغذایی دریاچه زریوار روبه رو هستیم که در اثر آب شویی پساب های اطراف دریاچه تشدید می شود.

مدیر عامل انجمن سبز چیا افزود: پرغذایی آب دریاچه موجب شده که در هر مترمربع آب زریوار، موجودات زنده همچون پلانگتون ها سه کیلوگرم بیشتر از آب های طبیعی باشد که مقدار آن هزار و ۳۰۰ گرم در هر مترمربع است.

کانی سانانی، متان زایی را از دیگر مشکلات دریاچه زریوار دانست و ادامه داد: در نتیجه تجزیه سلولز گیاهانی که براثر پرعذایی رشد کرده اند گاز متان تولید می شود.

وی افزود: تولید گاز متان، حرارتی ایجاد می کند که در تبخیر آب دریاچه و کاسته شدن از حجم آب نقش مهمی دارد.

وی گفت: گل نیلوفر که پیشتر پس از چهار متر رشد به سطح آب دریاچه می رسید امروز در یک متری به سطح می رسد.

وی بیان کرد: ارتفاع نی های دریاچه که پیش از این نهایت به چهار متر می رسید اکنون به شش متر هم می رسد.

وی وجود چاه های بیشمار اطراف دریاچه را یک خطر دیگر برای زریوار خواند و گفت: صدها چاه آب برای تامین آب آشامیدنی شهر مریوان و روستاهای اطراف حفر شده، که از این چاه ها برای تامین آب زمین های کشاورزی هم استفاده می شود.

کانی سانانی افزود: وجود این چاه ها در کاسته شدن از حجم آب دریاچه زریوار تاثیر مهمی دارد.

وی با اشاره به اینکه مسوولان سال ها است قول ایجاد تصفیه خانه بر روی فاضلاب را داده اند، گفت: ۵۰۰ لیتر در ثانیه فاضلاب وارد رودخانه قدیم مریوان می شود که آن هم به رودخانه سیروان می ریزد که اگر این آب تصفیه می شد نیازی به حفر چاه نبود.

مدیر عامل انجمن سبز چیای مریوان با بیان اینکه هر نوع تغییر در اکوسیستم، کل اکوسیستم را به خطر می اندازد، افزود: این خطرات، در کنار آتش سوزی گاه و بیگاه در نیزارهای دریاچه،بسیاری از پرندگان مهاجر را از دریاچه زریوار فراری داده است.

وی با اشاره به اینکه امروز این پرندگان زیستگاه دریاچه زریوار را ناامن می بینند، اظهار کرد: پیشتر دست کم هزار فلامینگو به دریاچه می آمد، اما پارسال فقط پنج عدد از این پرنده در زریوار مشاهده شد.

به گفته کانی سانانی، پلیکان دو سال، قو نزدیک به هفت سال و حواصیل کاکل دار ۱۰ سال است که در زریوار دیده نشده اند.

وی دخل و تصرف و ساخت وساز اطراف دریاچه را از دیگر مشکلات دریاچه بیان کرد و گفت: پرندگان مهاجر به راحتی این تغییرات را حس می کنند و زیستگاه را برای زندگی ناامن می بینند.

دریاچه آب شیرین زریوار یا زریبار در سه کیلومتری غرب شهر مریوان در کردستان از مکان های دیدنی و گردشگری این استان است. آب تالاب شیرین است و از تعدادی چشمه کف جوش و بارش تامین می شود و زمستان ها سطح دریاچه یخ می بندد.