به دنبال خشکسالی‌های گسترده در ایالت کالیفرنیا کمپانی‌های صاحب‌نام صنایع غذایی، متهمان اصلی زیاده‌خواهی در مصرف آب شرب و دست‌درازی به سهم آب کشاورزان و روستاهای محروم هستند.

به گزارش زیست آنلاین به نقل از ایسنا کمپانی‌های «کوکاکولا» و «نستله» در مناطق کم‌آب جهان به طور مداوم بر سر دریافت سهم بیشتری از آب آشامیدنی می‌جنگند. با وجودی که این دو کمپانی‌ معاهدات سختگیرانه‌ای را در زمینه حفاظت از منابع آبی پذیرفته‌اند اما هر دو شرکت از دیرباز به سودجویی و دست‌درازی به منابع آبی محدود در جوامع نیازمند و در معرض خطر کم‌آبی متهم بوده‌اند.

 

با این حال «پیتر برابک لتمیث»، ‌مدیرعامل کمپانی نستله چاره کار را خصوصی کردن آب می‌داند.

 

وی مدعی است: فعالان محیط زیست آب را جزو حقوق اساسی بشر قلمداد می‌کنند. کجای این حرف را می‌شود باور کرد؟ از همه مهمتر اینکه تاکنون کدام یک از تلاش‌ها منجر به بهبودی دسترسی مردم نیازمند آب به این ماده حیاتی شده است؟

 

بنابر این گزارش، بسیاری از مردم تصور می‌کنند آب نیز مانند هوا یک منبع نامحدود و پایان‌ناپذیر است اما در واقع این منبع با ارزش به ویژه آب شرب سالم برای بسیاری از مصارف محدود و پایان‌پذیر است. این وضعیت به دنبال رسیدن جمعیت کره زمین به ۹ میلیارد نفر وخیم‌تر خواهد شد چرا که توسعه کشاورزی و استخراج نفت، آب بیشتری را طلب کرده و تغییرات جوی نیز مشکلات بیشتری را برای منابع آبی حاضر ایجاد می‌کند.

 

به گزارش ایسنا به نقل از پایگاه اینترنتی «فول»، «رابرت گلنون» نگارنده این مقاله با عنوان «تشنگی پایدار: بحران آب در آمریکا و راهکار مقابله با آن» می‌گوید: مردم آمریکا در حال غارت هستند و دسترسی به آب آشامیدنی باکیفیت در ازای پرداخت مبلغ اندک باعث شده مردم کمتر به این مایع حیاتی اهمیت بدهند. مردم آمریکا برای خرید تلویزیون و تلفن همراه بیشتر از آب هزینه می‌کنند اما آیا خصوصی‌سازی منابع آب راهکار مناسبی است و آیا کمپانی‌هایی نظیر کوکاکولا و نستله منجی کمبود آب آشامیدنی خواهند بود؟ در واقع خیر. زیرا خود این کمپانی‌ها بخش بزرگی از این مشکل هستند. جدال این کمپانی‌ها با جوامع آسیایی، آفریقایی و آمریکای لاتین بسیار نابرابر و سودجویانه است. حقیقت ساده این است که این کمپانی‌ها آب‌های زیرزمینی را در یک نقطه می‌مکند، در بطری می‌کنند و برای فروش به مناطقی صادر می‌کنند که این نواحی خودشان آب آشامیدنی سالمی را برای نوشیدن دارند. این کار در واقع بی‌تدبیرانه‌ترین کاری است که می‌توان با این مایع حیاتی و محدود کرد.

 

حقیقت دارد «کوکاکولا» و «نستله» به شکل زیرکانه‌ای آب آشامیدنی ما را در شیشه می‌کنند و در واقع در ابعاد وسیع‌تر از کشاورزی‌های پیشرفته و استخراج‌های نفت و گاز، منابع آبی را مصرف می‌کنند.