این روزها مناطق کوهستانی کرمان عرصه‌ی خودنمایی گیاهی است در اصطلاح محلی به نام سریشو که دشت‌ها را به فرشی از گل‌های سپید و صورتی درآورده‌اند.

به گزارش زیست آنلاین از ایسنا گیاه سریشو جلوه‌ای زیبا از طبیعت را به نمایش گذاشته است و بارندگی‌های مناسب، تنوع و شرایط مساعد اقلیمی سبب شده که امسال دشت‌های پر از گل‌های خودروی سریشو در کنار شقایق‌های وحشی با زیبایی باشکوه خود تابلویی رنگین در طبیعت خلق کنند.

 

بانوان کرمانی از برگ‌های جوان این گیاه برای پخت نوعی آش محلی به نام اماچ و گاه هم غذای نرگسی استفاده می‌کنند، ضمن آنکه گل‌های این گیاه نیز در برخی گلفروشی برای تزئین انواع سبدهای گل استفاده می‌شود.

 

کوهستان‌ها که ما علاقه‌ی زیادی به پیمایش آنها داریم، پر از گیاهان زیبا و مفیدند که شناخت شکل و خواص آنها برای هر کدام از ما مفید است.

 

سریش یا سریشو گیاهی از دسته‌ی سوسن‌هاست که برگ‌های دراز و باریک آن بصورت مجتمع بزرگ برگ‌های قاعده‌ای نمایان می‌شوند که خاصیت مسهلی و طبع سرد دارند.

 

گل‌ها نیز به رنگ‌های صورتی، سفید، زرد، مایل به سبز تا سبز متمایل به قهوه‌ای در طول یک خوشهٔ خیلی بلند و در روی یک ساقهٔ بی‌برگ قرار گرفته‌اند.

 

ریشه‌ی این گیاه ضخیم و لعاب‌دار است، سیستم ریشه‌ای این جنس شامل یک ریزوم کوتاه ضخیم و راست چسبیده به تعدادی ریشه‌های کلفت شبیه به بازوان یک ستارهٔ دریایی است که از مشخصات بارز شناسایی این گیاه‌ است که برای یرقان، ناراحتی‌های کبدی، خشونت حلق و ناراحتی‌های معده از آن استفاده می‌کنند ضمن آنکه از ریشه‌ی این گیاه جوشانده غلیظی درست می‌کنند که برای درمان جوش‌ها بسیار سودمند است چون خاصیت ضدعفونی‌کننده دارد.

 

مورد استفاده‌ی این گیاه بیشتر به علت چسبنده بودنش است و ریشهٔ غده‌ای شکل گونه‌های مختلف سریش برای ساختن چسب سریش مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 

از دانه‌های این گیاه نیز روغنی گرفته می‌شود که در برخی تصلب‌های شریانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.