کمیسیون اقیانوس جهانی با اشاره بر ضرورت نجات اقیانوس های جهان از آلودگی و صید بی رویه اعلام کرد: طرح نجات اقیانوس ها باید طی پنج سال اجرایی شود.

به گزارش زیست آنلاین از ایرنا از خبرگزاری فرانسه، کمیسونی اقیانوس جهانی هشدار داد:آلودگی و صید بی رویه اقیانوس ها را تهدید می کند و طرح نجات اقیانوس ها باید طی پنج سال آینده به اجرا درآید.

کمیسیون اقیانوس جهانی اعلام کرد: کاهش استفاده از محصولات پلاستیکی، محدودیت ماهیگیری در آب های آزاد و ایجاد مقررات الزام آور برای اکتشافات نفت و گاز از جمله بخش های کلیدی این طرح نجات هستند.

کمیسیون اقیانوس جهانی که فوریه سال ۲۰۱۳ تشکیل شد، در گزارش خود با عنوان «از زوال تا احیا؛ طرح نجات اقیانوس های جهان» در مجموع، هشت پیشنهاد را برای احیا و حفظ سلامت اقیانوس ها مطرح می کند.

استفاده هر چه کمتر از اشیاء پلاستیکی، محدود شدن صید صنعتی در آب های آزاد، حذف تدریجی یارانه هایی که دولت ها برای ناوگان صیادی می پردازند و وضع مقرراتی سخت گیرانه برای اکتشاف و نفت و گاز در آب های سواحل از جمله این پیشنهادات هستند.

این گزارش در خصوص صید بی رویه در آب های آزاد که برخی گونه ماهی ها را تهدید می کند، اجرای طرحی پنج ساله را برای حل مشکلات و صید بی رویه و آلودگی خواستار شده است.

«خوزه ماریا فیگورس اولسن» (Jose Maria Figueres) رییس جمهور سابق کاستاریکا که ریاست مشترک این کمیسیون را بر عهده دارد، اعلام کرد: اقیانوس ها که ۷۰ درصد سطح کره زمین را تشکیل می دهند ،۵۰ درصد اکسیژن مورد نیاز ما را تولید می کنند و ۲۵ درصد انتشار جهانی کربن (CO۲) را ذخیره می کنند، برای تغذیه انسان ها حیاتی هستند.

وی افزود: اگر نتوان زوال اقیانوس ها را در پنج سال آینده مهار کرد جامعه بین الملل باید آب های آزاد را منطقه ممنوعه برای هر گونه فعالیت اقتصادی اعلام کند تا سلامت این اکوسیستم بازگردد.

این کمیسیون از دولت ها خواست فورا محدودیت هایی را در اختصاص یارانه به ماهیگیری در آب های آزاد اجرا کنند و به تدریج ظرف پنج سال این یارانه ها را کلا حذف کنند.

آمریکا، چند کشور عضو اتحادیه اروپا، ژاپن و چین، ۱۰ کشوری هستند به طور عمده اقدام به صید صنعتی می کنند.

یارانه ای که این دولت ها برای صید صنعتی می پردازند بالغ بر ۳۰ میلیارد دلار در سال است.

در گزارش کمیسیون اقیانوس جهانی آمده است:حدود ۶۰ درصد این یارانه ها مستقیما فعالیت های صیادهایی را حمایت می کنند که پایدار نیستند و بدون این کمک های دولتی فعالیت های ماهیگیری در آب های آزاد درآمدزا و سودده نیستند.

حدود ۶۴ درصد سطح اقیانوس ها و نیمی از منابع صیادی آنها تحت حاکمیت هیچ کشوری نیست و آب های آزاد به شمار می روند.