مطالعات جدید با تفکیک نقش طبیعت و انسان در خشکسالی نشان می‌دهد گرمای جهانی سبب نزدیک‌تر، سریعتر و شدیدتر شدن پدیده خشکسالی می‌شود.

به گزارش زیست آنلاین از ایسنا، همه می‌دانیم که برخی تغییرات جوی به طور طبیعی و بدون دخالت انسان رخ می‌دهند اما برخی فعالیت‌های انسانی که منجر به افزودن آلاینده‌ها و گازهای گلخانه‌ای به جو شده در روند طبیعی این تغییرات دخالت کرده است. در این بین خشکسالی یکی از پیامدهای جدی تغییرات جوی است که به شدت مورد مطالعه قرار گرفته و یکی از بهترین مثال‌ها از تاثیرات ناشی از فعالیت‌های انسانی و طبیعی است. در واقع خشکسالی با هزینه‌های وسیع اقتصادی و اجتماعی که تحمیل می‌کند یک مشکل جدی است که باید بر آن غلبه کرد.

 

«ریچارد سیگر» و «مارتین هورلینگ» با انجام مطالعه‌ای که نتایج آن در مجله Climate منتشر شده با استفاده از الگوهای جوی که توسط دمای سطح اقیانوس‌ها تشدید می‌شوند مشخص کردند چه میزان از خشکسالی‌های امریکای شمالی به صورت طبیعی، با دخالت انسان و یا بر اثر دمای اقیانوس‌ها رخ داده‌اند.

 

به گزارش ایسنا به نقل از روزنامه گاردین، یافته‌های این محققان قابل پیش بینی بود چرا که هر سه عامل فوق بر این پدیده موثر نبودند اما یافته‌های آنها جزئیات جالب توجهی به همراه داشت. خشکسالی به دنبال برخی پدیده‌های منفرد و متقابل رخ می‌دهد اما از نظر ریشه‌ای بر اثر بارش کم و در برخی موارد بالا رفتن دما که سبب افزایش رطوبت می‌شود، رخ می‌دهد. شروع خشکسالی همچنین ممکن است با اختلاف دماهای اقیانوس‌ها نیز مرتبط باشد. به عنوان مثال وقوع پدیده «لانینا» در اقیانوس آرام همراه با بالا رفتن دمای آب اقیانوس اطلس با وقوع خشکسالی در آمریکا مصادف شده است.

 

در واقع محققان در این مطالعه تصریح می‌کنند در سه رویداد خشکسالی که از اواسط تا اواخر قرن ۱۹ میلادی رخ داد خشکسالی و گرد و غبار دهه ۵۰ میلادی تحت پدیده «لانینا» اتفاق افتاد. اگرچه سایر عوامل نیز در این رابطه نقش داشتند و تفاوت دماهای اقیانوس بازگو کننده تمام وقایع نبود اما شاید بهترین نمونه از عوامل تنوع و موثر در خشکسالی مربوط به پدیده گرد و غبار دهه ۳۰ میلادی باشد. در این پدیده دمای کم اقیانوس آرام تنها عامل موثر محسوب نشد بلکه سایر عوامل نظیر تغییر کاربری زمین‌ها که منجر به فرسایش زمین‌های کشاورزی شده بود همراه با تفاوت‌های طبیعی جوی نیز در وقوع خشکسالی‌ها نقش داشتند.

 

متخصصان در نتیجه دریافتند اگرچه گازهای گلخانه‌ای گرمازای ناشی از فعالیت‌های انسانی باعث خشکسالی مشخصی نشده‌اند اما این مسئله می‌تواند وقوع خشکسالی را سریعتر و شدیدتر کند.