‌دانشیار دانشگاه ایلام گفت: تاثیر آب‌های زیرزمینی در روند بیابان‌زایی یک منطقه مانند شمشیری دو لبه است.

به گزارش زیست آنلاین از ایسنا دکتر«حاجی کریمی»  اظهار کرد:در ایلام افزایش و کاهش سطح آب‌های زیرزمینی در هردو حالت باعث بیابانی شدن بعضی از مناطق شده است.

 

وی با بیان اینکه کمبود آب زیرزمینی در یک ناحیه بویژه در نواحی جنوبی استان در دشت‌های مهران و دهلران عاملی اساسی در افزایش روند بیابان‌زایی است و با افت سطح سفره‌های آب زیرزمینی، بیابانی شدن شتاب بیشتری به خود می‌گیرد، تصریح کرد: در این راستا بهره‌برداری از سفره‌های آب زیرزمینی باید در قالب بیلان هیدرولوژیکی صورت گیرد و از برداشت بی‌رویه آب‌ها جلوگیری شود.

 

مدرس هیدرولوژی دانشگاه ایلام با تاکید بر اطلاع‌رسانی و کارهای ترویجی و به دنبال آن اقدامات علمی و برخوردهای متناسب با متخلفان در این راستا می‌تواند بسیار موثر و راهگشا باشد، ادامه داد: افزایش بی‌رویه‌ی آب‌های زیرزمینی مانند بالا آمدن سطح آب زیرزمینی در دشت عباس دهلران نیز می‌تواند باعث بیابانی شدن ناحیه شود، اگرچه بطور مقطعی موجب رشد اقتصادی و بهبود وضعیت منابع آب منطقه شده است.

 

کریمی گفت: با توجه به اینکه یکی از تعاریف بیابانی شدن، کاهش قابلیت‌های ارضی یک منطقه است، تصریح کرد: در منطقه دشت‌عباس چنانچه سطح آب آن‌قدر بالا آید که زمین‌ها باتلاقی شوند و وجود آب فراوان بیابان‌زایی در آن رخ خواهد داد، بنابراین در این منطقه نیز تمهیداتی که توسط شرکت آب منطقه و مشاوریت طرح پیشنهاد شده که باید اجرایی شود.

 

وی تصریح کرد: این تمهیدات شامل بهره‌برداری تلفیقی از سفره‌های آب زیرزمینی و آب‌های سطحی و اجرای طرح‌های زهکشی در این دشت است.