‌مدیرعامل موسسه مردم نهاد دوستداران و حافظان طبیعت ساوه و زرندیه گفت: زخم حاصل از نوشتن یادگاری بر اندام درختان آسیب‌پذیری آنان را سرعت می‌بخشد.

به گزارش زیست آنلاین از ایسنا وی با بیان اینکه متأسفانه این رسم غلط، نه ایرانی است ،نه انسانی و نه اسلامی است، اضافه کرد: درختان علاوه بر تأمین زیبایی محیط زندگی انسان‌ها، نقش ریه‌ی طبیعت را بازی می‌کنند. این موجودات زنده قابل احترام‌ بوده و بی‌حرمتی به آنان پسندیده نیست.

 

 

 

وی ادامه داد: اینکه از خود چیزی به یادگار بگذاریم و دیگران از آن سود و بهره‌ای ببرند پسندیده است، اما‌ با حک خطوط کج و معوج و کلمات بی‌هدف بر روی درختان و آثار باستانی چه پیامی را می‌خواهیم به بیننده برسانیم؟

 

 

 

وی گفت: گاهی جمله زیبایی از بزرگ و فرزانه‌ای انسان را به وجد می‌آورد، یا شعر دلنشینی آن هم با خط زیبای نستعلیق ایرانی، به تناسب وضعیت روحی و روانی ما، پیام مهمی را به ما انتقال می‌دهد و نتیجه آن آرامش ماست اما، این کجا و خط‌های کج و معوج بر تن درختان کجا!

 

 

 

این دوستدار محیط زیست افزود: پوست در حیوانات و درختان یک عامل بازدارنده در مقابل ورود میکرب‌ها و بیماری‌هاست. زخمی شدن پوست آسیب بسیاری به بخش‌های داخلی اندام گیاهان و جانوران وارد می‌کند.

 

 

 

وی بیان کرد: ایراد جراحت به درختان چند صد ساله که میراث طبیعی و ملی محسوب می‌شوند، با هیچ منطقی سازگار نیست.

 

 

 

وی با اشاره به تشبیه شکستن شاخه درختان و آسیب رساندن به آنها به شکستن بال فرشتگان در سخنان رسول خدا(ص)، خاطر‌نشان کرد: باید کمی فکر کرده و درست عمل کنیم تا در تعامل با محیط زیست، دیگر انسان‌ها و آیندگان شرمسار نباشیم.