در سطح جهانی، طی قرن گذشته افزایش سه برابری جمعیت و افزایش شش برابری مصرف آب را شاهد بوده ایم و اگر روند افزایش جمعیت و مصرف انرژی ادامه یابد تا سال ۲۰۳۰ شکاف ۴۰ درصدی بین عرضه آب و تقاضا شکل خواهد گرفت.

به گزارش زیست آنلاین از ایسنا اگر از شیوه های تولید نیرو با مصرف آب شیرین بالا فاصله نگیریم، جهان با بحران آب جبران ناپذیر طی کمتر از سه دهه آینده مواجه خواهد شد. بنابر اعلام پژوهشگران دانشگاه آرهوس دانمارک، دانشکده حقوق ورمونت و شرکت سی ان ای، یک سازمان پژوهشی و تجزیه و تحلیل غیر انتفاعی، در تقابل با نیازهای در حال رقابت - آب آشامیدنی و تقاضای انرژی - اگر هرچه زودتر اقدام هایی صورت نگیرند با خشکسالی گسترده مواجه خواهیم شد.

آب مورد استفاده برای خنکسازی نیروگاه های برق بزرگترین منبع برداشت آب در آمریکا و برخی دیگر از کشورهای جهان شناخته می شود. توصیه های ارائه شده در گزارش اخیر می تواند به عنوان نقطه شروعی برای رهبران جهان در راستای اتخاذ گام های مورد نیاز برای حصول اطمینان از قابل اعتماد بودن نیروگاه های فعلی و برنامه ریزی برای چگونگی تامین تقاضای آینده نیروی برق در نظر گرفته شود.

در سطح جهانی، طی قرن گذشته افزایش سه برابری جمعیت و افزایش شش برابری مصرف آب را شاهد بوده ایم و اگر روند افزایش جمعیت و مصرف انرژی ادامه یابد تا سال ۲۰۳۰ شکاف ۴۰ درصدی بین عرضه آب و تقاضا شکل خواهد گرفت. همان گونه که اشاره شد در برخی از کشورهای جهان تولید انرژی بزرگترین منبع مصرف آب شیرین محسوب می شود. بنابر آن چه در مطالعه اخیر آمده، در سال ۲۰۰۵، ۴۱ درصد از آب شیرین مصرفی آمریکا برای خنکسازی ترموالکتریک بوده است.

نیروگاه هایی که حرارت بیش از حد تولید می کنند نیازمند چرخه های خنکسازی با مصرف آب بالا هستند. تنها تولید انرژی ولتائیک خورشیدی و بادی به حداقل آب نیاز دارند. از این رو، اگر به جریان فعلی ادامه دهیم با کمبود آب جبران ناپذیر حتی اگر آب رایگان باشد، مواجه خواهیم شد زیرا دیگر مساله قیمت مطرح نیست. به گفته پژوهشگران، نیروگاه های زغال سوز و هسته ای - تشنه‌ترین منابع تولید نیرو - باید در نهایت با نمونه های کارآمدتر به ویژه منابع انرژی تجدیدپذیر جایگزین شوند.

تولید برق از نیروگاه های ترموالکتریک به طور جدایی ناپذیر با منابع آب در تمامی مراحل چرخه تولید نیرو ارتباط دارند اما این محدودیت مهم همچنان تا حد زیادی در سیاست ها و برنامه ریزی ها نادیده گرفته می شود. کمبود آب در حال افزایش به معنای آن است که باید در آینده درباره حوزه هایی که آب در آنها هزینه می شود، تصمیم گیری کنیم. آیا آب را در نیروگاه ها به کار خواهیم گرفت یا برای آشامیدن؟ با روند فعلی برای هر دو حوزه آب کافی در اختیار نخواهیم داشت.