یک کارشناس ارشد جنگل‌داری گفت: جنگل‌های زاگرس به دلایل مختلف از جمله دخالت‌های بی‌مورد انسان، شرایط طبیعی برای تجدید حیات خود را از دست داده‌اند.

به گزارش زیست آنلاین به نقل از ایسنا احمد توکلی، با اشاره به اهمیت زادآوری و تجدید نسل در موجودات زنده، بقای هرموجودی را در گرو تجدید حیات آن موجود دانست و توضیح داد: تجدید حیات و زادآوری جنگل‌ها در حالت طبیعی از طریق بذرافشانی امکان پذیر است. درختان در حالت طبیعی پس از بذرافشانی جوانه می‌زنند و پس از طی مرحله جوانه زنی به نهال تبدیل می‌شوند که این نهال در نهایت پس از طی سال‌ها به درخت تبدیل می‌شود.

وی افزود: این شرایط بنا به دلایل مختلف در جنگل‌های زاگرس رخ نمی‌دهد و اگر این روش حتی با اتخاذ برنامه‌های حمایتی در سطح جنگل‌های زاگرس اجرایی شود پروسه‌ای زمان‌بر است، چرا که تبدیل بذر به درخت زمان زیادی می‌خواهد.

عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه با بیان این‌که احیای جنگل‌های زاگرس باید با استفاده از شیوه‌هایی که کمتر زمان بر هستند صورت گیرد، ادامه داد: جست زنی ویژگی خوبی است که با تکیه بر آن می‌توان گام مهمی را در احیای سریع‌تر جنگل‌های زاگرس برداشت و خوشبختانه این ویژگی در تمامی گونه‌های موجود در جنگل‌های زاگرس وجود دارد. تمامی گونه‌های جنگلی موجود در زاگرس توان جست زنی دارند و این مسئله ناشی از قدرت اندام‌زایی این درختان است.

توکلی گفت: قابلیت جست زنی در اندام‌های هوایی گونه‌های موجود در جنگل‌های زاگرس وجود دارد. این قابلیت در گونه‌های زیر زمینی جنگل‌های زاگرس در صورت فراهم بودن شرایط و وجود فضای کافی نیز وجود دارد. با کمک رسانی به این اندام‌ها می‌توان نقش مهمی را در احیای این جنگل‌ها ایفا کرد.

وی افزود: در این طرح اندام‌های هوایی که به صورت جست هستند بر روی ریشه‌های با قدمت بیشتر قرار گرفته و پس از مدت زمانی، پیوند بین اندام‌های هوایی و ریشه‌های زیرزمینی، ایجاد و جست‌های ایجاد شده به صورت یک درخت مستقل درمی‌آیند.

توکلی با بیان این‌که در این روش هماهنگی بین سن اندام‌های هوایی و زیرزمینی باید مدنظر قرار گیرد، گفت: در این روش شاخه‌های خوابانیده شده را با تیمارها وادار به تولید ریشه می‌کنیم که در این صورت یک ریشه جوان تشکیل می‌شود، ضمن این‌که شاخه ریشه دار همزمان به یک ریشه کهن سال نیز متصل است و همین مسئله شرایط مناسب‌تری را برای آن فراهم می‌کند.

وی که مجری پروژه تحقیقاتی طرح روش‌های احیاء جنگل‌های بلوط غرب از طریق خوابانیدن است، افزود: در این روش پس از طی مدت زمانی شاخه‌های خوابانیده شده را از پایه‌های مادری اصلی جدا می‌کنیم.

توکلی ادامه داد: گرچه این طرح، یک طرح مقدماتی بود و باید طرح‌های تکمیلی آن نیز اجرایی می‌شد، اما نتایج اولیه آن قابلیت اجرا در سطح وسیع را داشت و اقداماتی نیز در راستای اجرایی کردن آن در سطح وسیع انجام شد، اما به دلیل از دست رفتن زمان عملیاتی نشد و عملا به بوته فراموشی سپرده شد.

وی با اشاره به این‌که این گونه طرح‌ها قابلیت اجرایی دارند، گفت: تحقیقات انجام شده در مراکز تحقیقات در صورت اجرایی شدن در سطح وسیع می‌توانند در جلوگیری از نابودی جنگل‌ها موثر باشند، اما متاسفانه برخی از این طرح‌ها اجرایی نمی‌شوند.