نقشه‌های جدید ماهواره‌ای ناسا نشان می‌دهد دریاچه «آرال» که زمانی چهارمین دریاچه وسیع جهان بود اکنون در شرف خشک شدن است.

به گزارش زیست آنلاین به نقل از ایسنا بر اثر اجرای پروژه‌های گسترده تغییر مسیر آب که در دهه ۶۰ میلادی از سوی شوروی سابق انجام شد،‌ دریاچه آرال در مرکز آسیا طی ۱۴ سال گذشته تحلیل رفته است. این دریاچه که زمانی وسعت آن ۶۸ هزار و ۱۱۷ کیلومتر مربع بود اکنون تا مرز خشکسالی پیش رفته است. این برای نخستین بار در عصر مدرن است که اعماق سواحل شرقی این دریاچه به طور کامل خشک شده است.

 

«فیلیپ میکلین»، جغرافیدان دانشگاه میشیگان غربی و کارشناس دریاچه آرال ضمن بیان مطلب فوق گفت: مهندسان شوروی سابق دو رودخانه آمودریا و سیردریا را که دو رودخانه مهم این منطقه بودند برای آبیاری و تبدیل بیابان‌های قزاقستان، ازبکستان و ترکمنستان به زمین‌های زراعی، تغییر مسیر دادند. بنابراین حجم بسیاری از این آب‌ها به دلیل وجود زمین‌های داغ و بیابانی به هدر رفت.

 

به گزارش ایسنا به نقل از نیجر ورلد ریپورت، تا سال ۲۰۰۰ میلادی و زمانی که تصویربرداری‌های ماهواره‌ای از این دریاچه آغاز شد، دریاچه آرال به دو بخش کوچکتر تقسیم شده بود. بخش شمالی که کوچکتر بود در قزاقستان و بخش بزرگتر که در جنوب بود در ازبکستان قرار داشت. بعدها قسمت شمالی دریاچه آرال به دو بخش غربی و شرقی تقسیم شد.

 

میکلین افزود: خشکسالی امسال و کمبود آب این دریاچه ناشی از کمبود بارش‌ها و برف‌های کوه‌های پامیر، حجم ورودی آب به آمودریا را کاهش داده است. علاوه بر این حجم بسیاری از این آب‌ها نیز همچنان صرف آبیاری زمین‌های اطراف می‌شود.

قزاقستان نیز در سال ۲۰۰۵ میلادی در فاصله بخش شمالی و جنوبی دریاچه در آخرین تلاش برای نجات این دریاچه اقدام به احداث سد کرد که به نظر می‌رسد این اقدام نیز بی‌فایده بوده است.

 

بنابر گزارش شبکه دیسکاوری،‌ دریاچه آرال تنها پهنه آبی جهان نیست که با خطر خشک شدن و تبدیل به بیابان روبروست. دریاچه‌های پویانگ در چین، ارومیه در ایران و بحرالمیت در مرز اردن و فلسطین اشغالی نیز در حال خشک شدن هستند.