تحقیقات تازه نشان می‌دهند که از دهه ۷۰ میلادی به این سو بیش از ۹۰ درصد از آب دریاچه ارومیه از دست رفته است. پژوهشگران این عرصه خواستار اقدام فوری دولت هستند.

به گزارش زیست آنلاین از خردادنیوز، روزنامه "گاردین" با اشاره به وضعیت دریاچه ارومیه می‌نویسد:"در اواخر دهه ۹۰ میلادی، این دریاچه که در شمال غربی ایران واقع شده است بیش از دو برابر لوکزامبورگ وسعت داشت و بزرگترین دریاچه آب شور در خاورمیانه به شمار می‌رفت. با این حال، میزان آب دریاچه در سال ۲۰۰۸ به میزان نصف کاهش یافته و تبعات منفی آن تا به امروز گریبانگیر آن بوده است.




از نظر تاریخی دریاچه ارومیه جاذبه اصلی برای پرندگان مهاجر از جمله پلیکان‌ها و فلامینگوها بوده است. اکنون با کاهش سطح آب در دریاچه، شبکه غذایی آن منطقه نیز واژگون شده است به خصوص آن که این دریاچه یکی از بزرگترین منابع طبیعی جهان در تامین میگوی آرتمیا بوده است؛ گونه‌ای که به‌سختی رشد می‌کند و با سطوح شوری آب ۳۴۰ گرم سازگار است؛ میزان شوری آبی که در دریاچه ارومیه یافت می‌شد و هشت برابر بیش از شوری آب اقیانوس‌ها بود."


این روزنامه بریتانیایی در ادامه اشاره می‌کند که وضعیت کنونی سبب از دست‌رفتن جاذبه توریستی انسانی آن منطقه نیز شده است. "گاردین" در ادامه اشاره می‌کند که طوفان‌های مداومی که سبب افزایش میزان شوری خاک می‌شوندسبب شده تا زمین‌های کشاورزی نواحی اطراف دریاچه ارومیه نیز حاصلخیزی خود را از دست بدهند. همچنین هوا، زمین و آب با کیفیت پایین سبب ایجاد مشکلات جدی برای سلامتی شهروندان آن منطقه از جمله بیماری‌های تنفسی و عارضه‌های چشمی شده‌اند.



گاردین در ادامه به نتایج بدست‌آمده گروهی از پژوهشگران اشاره می‌کند که با دستور رییس‌جمهور مامور ارزیابی وضعیت دریاچه ارومیه شده‌اند. "گاردین" در این باره می‌نویسد:"حسن روحانی" رییس‌جمهوری ایران در کارزار انتخاباتی خود وعده تخصیص بودجه‌ای ۵ میلیارد دلاری برای کمک به بهبود وضعیت دریاچه ارومیه طی ده سال آینده را داد. همچنین تحت نظارت وی گروهی از کارشاسان ایرانی در امریکا، کانادا و بریتانیا به‌طور مستقل مامور بررسی و ارزیابی وضعیت دریاچه ارومیه شدند. نتایج تحقیقات آنان در ماه سپتامبر سال گذشته میلادی در نشریه تخصصی "ژورال آو گرت لیکز ریسرچ" که در حوزه تحقیقات علمی پیرامون دریاچه‌های بزرگ بین‌المللی فعال است منتشر شد. نتایج ارزیابی مذکور نشان می‌داد که علت اصلی وضعیت کنونی دریاچه ارومیه برخلاف فرضیات پیشین تغییرات زیست‌محیطی نبوده است. ارزیابی‌های آنان نشان داد که الگوی خشکسالی در آن منطقه تغییرات قابل‌توجهی نداشته و در سال‌های گذشته نیز در برابر خشکسالی مقاوم بوده است. همچنین سطح دریاچه در فاصله فصول گرم و سرد تقریبا ثابت مانده است. در نهایت مشخص شد که مدیریت نادرست آب دریاچه ارومیه و بهره‌برداری بیش از اندازه از آن در کنار اجرای پروژه‌های سدسازی و عمرانی که با هدف تقویت حمایت از حوزه کشاورزی و صنعتی انجام شده بود تاثیرات منفی بر روی دریاچه ارومیه گذاشته است.



گاردین در پایان به لزوم اقدام عملی دولت برای مقابله با وخیم‌تر شدن وضعیت دریاچه ارومیه اشاره کرده و در این باره می‌نویسد:"علیرغم آن که کمک‌های بین‌المللی در این زمینه موثر و مفید هستند؛ ایرانی‌ها نیز خود بایستی از دریاچه ارومیه و سایر منابع آبی‌شان حفاظت کنند. ایران کشوری با منابع آبی محدود است و در منطقه خشک و نیمه‌خشک قرار گرفته است.


تاکنون انتقال آب برای پروژه‌های کوتاه‌مدتی چون مصارف غیرضروری در حوزه کشاورزی و توسعه شهری مورد استفاده قرار گرفته‌اند. قطعا، بدون اتخاذ برنامه کاری عملی ایران با مشکلات جدی در حوزه کمبود آب مواجه خواهد شد."