محقق دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم دارویی با همکاری پژوهشگری از فنلاند، نانوجاذبی مغناطیسی تولید کردند که نزدیک به صددرصد نیترات و نیتریت موجود در آب را جذب می کند.

به گزارش زیست آنلاین به نقل از ایرنا از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، این نانوجاذب علاوه بر راندمان بالا، هزینه ساخت کمی دارد و پس از عملیات تصفیه، از طریق یک میدان مغناطیسی خارجی به راحتی از محیط فرایند جدا می شود.

 آلودگی با نیترات خطر جدی برای انسان ها و حیوانات به شمار می آید. به همین دلیل اندازه گیری نیترات آب آشامیدنی یکی از مواردی است که در آزمایشگاه های تجاری و آزمایشگاه های ناظر دولتی مانند اداره بهداشت صورت می گیرد. دکتر انسیه قاسمی مجری این طرح در مورد مضرات وجود نیترات در آب گفت: هنگامی که نیترات با خوردن غذا و نوشیدن آب وارد بدن می شود، در روده به نیتریت تبدیل و با هموگلوبین موجود در خون ترکیب می شود؛ این ترکیب توانایی هموگلوبین برای انتقال اکسیژن خون را کاهش می دهد.  وی با بیان اینکه هدف از این تحقیق معرفی روشی ساده و کارا برای حذف این آلاینده ها از نمونه های زیست محیطی آب و خاک است، افزود: در این طرح، نانوجاذب مغناطیسی شامل نانوذرات اکسید آهن با پوشش هیدروکسی آپاتیت سنتز شده و برای جذب و حذف یون های نیتریت و نیترات از نمونه ها مورد استفاده قرار گرفته است. به گفته این محقق، در قالب این طرح پژوهشی چندین نمونه آب چاه، آب آشامیدنی، آب رودخانه و خاک کشاورزی از طریق این نانوجاذب تصفیه شده است؛ طبق نتایج حاصل شده، این روش توانسته است با کارایی و راندمان بالا، نزدیک به صددرصد آلاینده های نیترات و نیتریت را از نمونه های آب جذب کند. قاسمی بنابراین نانوجاذب مغناطیسی سنتز شده می تواند به عنوان یک جاذب ساده، کارا و مقرون به صرفه برای حذف سریع و ارزان یون های نیترات و نیتریت از نمونه های آب و خاک به کار رود. وی خاطرنشان کرد: در این تحقیق همچنین تاثیر موادی مانند فسفات، کربنات، سولفات، کلرید و فلورید، آنیون هایی که احتمال حضور آنها در نمونه های زیست محیطی در کنار نیترات و نیتریت زیاد است، بررسی شده است.  به گفته وی، نتایج این بررسی نشان داده است که حضور این مواد حتی در غلظت های ۱۰۰ تا ۲۰۰ برابری، تاثیر مهمی روی کارایی جذب ندارد که بسیار حائز اهمیت است. این طرح پژوهشی حاصل تلاش دکتر انسیه قاسمی عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم دارویی و دکتر میکا سیلانپا همکار فلاندی وی است که نتایج آن در نشریه Journal of Separation Science به چاپ رسیده است.