پدر علم کویرشناسی ایران گفت: ایجاد تغییر در شرایط آب و هوایی کشور به دلیل وجود مناطق کم فشار و پرفشار امکان پذیر نیست.

به گزارش زیست آنلاین پرویز کردوانی در همایش بحران آب در دانشگاه زنجان افزود: کویر با بیابان تفاوت دارد، کویر به منطقه ای گفته می شود که خاک آن شوره زار یا نمکی است.

 وی یادآورشد: این در حالی است که بیابان به منطقه وسیعی گفته می شود که قابلیت رشد گیاه در آن وجود ندارد و متوسط بارندگی سالانه در آن کمتر از ۵۵ میلیمتر است. کردوانی اظهار کرد: در مناطق پرفشار تبخیر بالقوه بسیار بالاست و حتی در صورت ایجاد دریاچه و دریا در یک منطقه پرفشار، در مدت زمان اندکی آن منطقه بار دیگر به شرایط سابق خود برمی گردد. پدر علم کویر شناسی ایران گفت: در مناطق کم فشار نیز وجود یک منطقه کوچک دارای آب نیز می تواند آن فضا را تحت تاثیر قرار دهد و در آن بارندگی ایجاد کند. وی خاطر نشان کرد: در مناطق کم فشار به محض تبخیر آب و قرار گرفتن آن در جو به علت پایین بودن دما در این نقاط، بارندگی رخ می دهد بر خلاف مناطق پر فشار که بخار آب پس از تبخیر در جو پراکنده شده و ابری برای بارندگی تشکیل نمی شود. کردوانی ادامه داد: ایران در عرض ۲۵ درجه شمالی از خط استوا قرار گرفته و این نقطه از شمال و جنوب تحت تاثیر فضای پر فشار است. پدر علم کویر شناسی ایران گفت: در صورتی که در مناطق شمالی کشور همچون مازندران و گیلان بارندگی های خوبی وجود دارد به علت وجود منطقه کم فشار این رویداد رخ می دهد. وی تاکید کرد: زمانی که دمای زمین افزایش یافت، در مناطق کم فشار بارندگی بیشتر و در مناطق پر فشار بارش ها کمتر شد. پدر علم کویر شناسی ایران با بیان اینکه تغییر اقلیم و پیشرفت بی ملاحظه تکنولوژی و به تبع آن تخریب محیط زیست موجب از بین رفتن دریاها، دریاچه ها، تالاب ها و مرداب ها شده است، گفت: سه اختراع شیر و شلنگ، چاه عمیق و سد سازی موجب نابودشدن منابع آبی بشریت شد. وی تصریح کرد: با اختراع شیر و شلنگ اسراف و مصرف بی رویه آب آغاز شد، با راه اندازی چاه های عمیق سیستم قنات که موجب صرفه جویی در مصرف آب بود کنار رفت و سد سازی موجب افزایش کشت آبی در حوزه کشاورزی شد. کردوانی یادآورشد: زمانی که کشاورزی آبی شکل گرفت، بستر کشاورزی دیم و در نهایت منابع طبیعی که موجب نفوذ آب به سفره های زیر زمینی بودند، از بین رفت و این حوزه آب بیشتری را برای تولید محصولات خود به مصرف رساند. پدر علم کویر شناسی ایران گفت: از بین رفتن منابع طبیعی بستر جاری شدن آب ناشی از بارندگی به سوی سد ها و بالا رفتن میزان تبخیر آب و از سویی آلوده شدن آب این سدها با پیشرفت تکنولوژی شد. وی تاکید کرد: با روند کنونی مصرف آب، هم اکنون هشدار کاهش سطح آب های زیر زمینی به گوش می رسد و از سوی دیگر منابع آب سطحی نیز به علت آلودگی زیست محیطی و کاهش بارندگی از دسترس خارج می شود، لذا مردم باید یا به سمت دریا ها و یا به سمت کوهستان ها که دارای مناطق کم فشار هستند، مهاجرت کنند. کردوانی اظهار کرد: آب فقط در بخش کشاورزی به هدر نمی رود و اگر بناست آب مورد نیاز کشاورزی به نصف کاهش یابد، باید به تبع آن دولت آب سایر حوزه ها را نیز به نصف کاهش دهد. پدر علم کویر شناسی ایران با بیان اینکه با ادامه این روند مصرف آب در بخش کشاورزی و توسعه کشاورزی آبی و کاهش کشت دیم، تا بیش از ۶۰ سال دیگر سد ها از بین خواهند رفت، گفت: چرا از هم اکنون خود ایرانیان برای رفع این مشکل راهکاری پیدا نکنند و منتظر ارایه شیوه ای از سوی کشورهای پیشرفته باشند. وی اظهار کرد: زمانی که خود ایرانیان متناسب با شرایط زندگی هر منطقه پیش از ورود این میزان تکنولوژی توانستند، راهکاری برای مصرف مناسب و به اندازه آب با حفر قنات ها و پرسازی آب انبارها داشته باشند، امروز چرا برای آینده تامین آب فکری نداشته باشند؟