موضوع مهاجرت نیروی کار و نیرو ی انسانی،یکی از چالش برانگیزترین موضوعاتی است که در ایران مطرح است،عارضه ای که رونق و شکوفایی اقتصادی،در مهار و کنترل آن،نقش بسزایی ایفا می کند.

مهاجرت نیروی کار یا فرار از بحران های اقتصادی/نیروی کار ایران،سرمایه ای که به راحتی سوخت می شودبه گزارش خبرنگار اقتصاد و انرژی گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، بر اساس آمار و گزارشات منتشر شده در سال ۹۵، نیمه نخست سال مذکور، ضریب جویندگان کار با رشد ۲۰ درصدی همراه بوده و این به معنای تشدید دغدغه های مرتبط با اشتغال است.
چندی پیش، گزارشات بانک جهانی، موید این واقعیت تلخ بود که سالیانه قریب به یک میلیون و ۵۰۰ هزار نفر نیروی کار از کشور مهاجرت می کنند.
با تأمل و بررسی در میزان آمار مهاجرت از ایران به کشورهای دیگر ، رقم یک میلیون و ۶۰۴ هزار نفریِ مهاجرت  کارگران در سال ۲۰۱۳ به روشنی موید رشد ۲۳ درصدی این معضل در مقایسه با سال ۲۰۱۰ است.
اگرچه بررسی و ارزیابی آمارهای جدیدتر، مستلزم تحقیقات هر چه بیشتری است، اما به هر ترتیب کسی نمی تواند ادعا کند که پدیده تلخ اشاره شده مرتفع شده است.
بر اساس تحقیقات انجام شده امارات و آمریکا دو کانون اصلی مهاجرت کارگران محسوب می شوند و این امر زمانی عمیق تر می شود که مراکز اشتغال همچون کارخانجات با رکود و تعطیلی مواجه شوند.
امیر منشی زاده، کارشناس اقتصادی با اشاره به اینکه انگیزه برخورداری از اشتغال و درآمد مناسب به عنوان اصلی ترین عامل خروج و مهاجرِ نیروی کار و عناصر تحصیلکرده به دیگر کشورهاست، اظهار داشت: طبیعتاً در چنین شرایطی، هر آنچه بر بار مشکلات اقتصادی افزوده شود، به همان میزان ضرب آهنگ مهاجرت از کشور شدیدتر خواهد شد.
وی افزود: متأسفانه تناسب مطلوبی میان خروجی دانشگاه ها و نیاز کشور نیز وجود ندارد و تا زمانی که جذب مراکز علمی و دانشگاه ها به اقتضای بازار کار ایران انجام نپذیرد و تخصص، مهارت آموزی در صدر برنامه های آموزشی و عملی کشور قرار نگیرد، حصول توفیقات مؤثر و شایسته میّسر نخواهد شد.
کارشناس اقتصادی عنوان کرد: اگرچه در عرصه آموزش و پرورش،گام هایی در این جهت برداشته شده، اما همچنان با نقطه مطلوب، فاصله بسیاری وجود دارد و این نارسایی در مراکز علمی و دانشگاهی در سطوح بالاتر تحصیلی، بیشتر به چشم می خورد.
وی افزود:خروج نیروی کار، نیروی انسانی و عناصر تحصیلکرده از کشور یک زیان و خسران اقتصادی عظیم است که باید برای کنترل و مهار آن با اتخاذ تدابیر هوشمندانه تری  اقدام شود.
منشی زاده عنوان کرد: اساساً در جهان معاصر کنونی، نیروی انسانی، ارزشمندترین ثروت هر کشوری به شمار می رود که در جوامع توسعه یافته،جایگاه آن از منابع طبیعی نیز بالاتر و مهمتر است و این موید نقش تأثیرگذار نیروی اشاره شده در پیمایش مسیر شکوفایی و حصول توسعه پایدار است.
کارشناس اقتصادی گفت: طبیعتاً نباید ایران را نیز از این قاعده مستثنی دانست. خروج نیروی کار یا نیروی انسانی از کشور را می توان به خروج سرمایه های عظیمی تعبیر کرد که پس از سالها، به یکباره کشور را ترک می کنند و متأسفانه در زمانی که باید برای جامعه و کشور ثمر دهی د اشته باشند، در خارج از مرزها، توانمندی های خود را نشان می دهند.
 
منبع:باشگاه خبرنگاران جوان