دانشمندان دانشگاه واشنگتن توانسته­اند راهی را پیدا کنند که جلبک­های دریای را به­جای چند هفته در چند روز و با بازدهی بیشتر کشت دهند.

محققان تمایل دارند جلبک­های دریای را به علت پتانسیل بالای زیستی آن، در محیط آزمایشگاهی کارامدتر و سریع­تر کشت دهند.

نفت تولید شده از جلبک می­تواند جایگزینی برای نفت باشد، به علاوه از آن به­جای غذا، خوراک، فیبر، بارورکننده، رنگدانه و در صنعت داروسازی استفاده می­کنند. رشد و کشت آن مسیر جریان­های آب­های پس­ماند می­تواند از اثرات مخرب زیست­محیطی و بسیاری از فرایند تولیدی بکاهد.
 استفاده از این ماده در ابعاد صنعتی هنوز به خوبی عملی نشده است زیرا رشد آن به مقدار زیادی زمان و آب نیاز دارد و کاری بسیار دشوار محسوب می­شود. دانشمندان به تازگی رآکتورهای بیوفیلمی را برای رشد جلبک توسعه داده ولی این رآکتورها به دلیل تغییرات گسترده PH و دما و کمبود منابع گاز دی اکسید کربن، بازدهی مناسبی ندارند.
تیمی از دانشکده مهندسی شیمی و بیومهندسی در دانشگاه واشنگتن موفق به ابداع رآکتوری بیوفیلمی جدیدی شده­اند که قادر است گازها را بازیافت کرده و میزان کمتری آب و نور نسبت به رآکتورهای مرسوم مصرف کند.
جلبک تولید شده میزان قابل توجهی چربی دارد که برای تولید سوخت­های زیستی بسیار مناسب­اند و میزان این چربی­ ها از چربی­های تولید شده به­وسیله رآکتورهای مرسوم بسیار بیشتر است. به دلیل وجود قشای جداشدنی، این سیستم برای کشت مناسب ­تر از سایر سیستم­ ها می­ باشد.
این سیستم بی­نظیر به جلبک اجازه می­ دهد که همزمان و مثل فرایند یک گیاه، هم عمل فتوسنتز را انجام داده و هم­این که کربن لازم خود را مصرف کرده و مثل یک گیاه تنفس نماید. خوراک تغذیه جلبک گلیسرول، محصول زیستی ارزان تولید شده از سوخت­های زیستی، اوره و ماده شیمیای ارزان دیگری که تامین ­کننده نیتروژن لازم برای جلبک، می­باشند.  این سیستم طوری طراحی شده­است که کربن­دی­اکسید و اکسیژن در آن بازیافت می­ شوند.

 

منبع: انرژی امروز