شکاف­­زنی هیدرولیکی یکی از بزرگترین دستاوردهای صنعت نفت و گاز در سال­های اخیر بوده­است ولی آلودگی ناشی از آب پس­ماند این فرایند جای تامل دارد.

 در سال ۲۰۱۵ روش شکاف­زنی هیدرولیکی طبق آمار مرکز مطالاعات انرژی آمریکا در بیش از نصف فرایندهای تولید نفت و در بیش از دو-سوم فرایند­های تولید گاز نقش مستقیم داشته­است. پیش­بینی می­شود که رشد این روش در سال­های آتی نیز ادامه داشته باشد.

با وجود اینکه این روش موفق شده که میزان استفاده از زغال­سنگ و اثرات مخرب ناشی از تولید گازهای گلخانه­ای را کم کند؛ اما این روش میزان زیادی آب­پس ماند محتوی مواد رادیواکتیو، نمک­های مختلف، آهن ،مواد شیمیایی مختل­کننده غدد درون­ریز و هیدروکربن­های آروماتیک تولید می­کند که می­تواند خطرات زیادی را متوجه محیط زیست و سلامت انسان بکند.
در گزارشی از شهر پنسیلوینا آمریکا آمده است که در سال ۲۰۱۵، ده هزار حلقه چاه حفاری استفاده کننده روش شکاف هیدرولیکی، میزان ۱.۷ میلیارد بشکه آب پس­ماند تولید کرده­است.
مراکز تصفیه این آب­ها تنها قادرند بخشی ازاین مقدار زیاد را قبل از ریخته­شدن به سطح دریا، دریافت و تصفیه نماید. اخیرا محققان و دانشجویان دانشگاه­های پن استیت، کولورادو و دورتموت به مطالعه اثرات آلودگی این آب­ها پرداخته­اند.
داتشمندان رسوبات و آب­های رودخانه­ای در پایین­دست دو مرکز دفع آب­های ناشی از شکاف هیدرولیکی را مورد آنالیز قرار دادند. در آنالیز آن­ها غلظت موادی مثل رادیوم، آهن، نمک و مواد شیمیایی اورگانیک بیشترین میزان را در لایه­های مشابهی از رسوبات داشتند.
دو نمونه از آلاینده­های شیمیایی اصلی عبارتند از نانیل­فنول و اتوزایلیتس که آلاینده­های منحل­کننده غدد درون­ریز محسوب می­شوند.
بیشترین میزان این مواد در رسوب­گذاری­ مربوط به ۵ تا ۱۰ سال قبل شکل گرفته­است که در آن دوره بیشترین میزان استفاده از شکاف­زنی هیدرولیکی را شاهد بوده­ایم. بیشترین میزان رادیوم نیزدر فاصله ۱۲ مایلی از مراکز دفع پس­ماند پیدا شده­است.
دانشمندان معتقدند که ریسک­های ناشی از آلودگی این آب­ها هنوز به طور کامل بررسی نشده­اند ولی انتصاب قوانین سفت و سخت­تر نسبت به این آب­های پس­ماند، کمک شایانی به حفاظت از محیط زیست و سلامتی انسان­ها خواهد کرد.

 

منبع: انرژی امروز