سخنی با رئیس جمهور محترمآقای رئیس جمهور، جناب دکتر حسن روحانیسلام

#کمپین_زاگرس_مهربان توانست با همراهی فعالان محیط زیستی و بخشی از نمایندگان مآل اندیش مجلس شورای اسلامی از تصدی گری آقای بیطرف در مقام صدارت ممانعت به عمل بیاورد. اما پیش از آنکه هر گزینه دیگری را به عنوان وزیر پیشنهادی به مجلس معرفی کنید از شما خواهشمندیم به موارد زیر توجه کنید.
بدنه وزارت نیرو، برساخته شده از چندین شرکت مادر تخصصی است که در دوره دولت نهم و دهم به شکلی غیر قانونی(صوری) خودمانی سازی شدند. بروکراسی پیچیده و منحرف شده این وزارت خانه به شکلی عجیب آمیخته با سوبسیدها و حمایت هایی است که دولت برای حمایت مردم به شرکتهای فعال پرداخت می کند.
به همین سبب عجیب نیست که گزینه‏ها، هرچه باشند، مسئله انتقال آب یکی از راهبردهای اصلی آنان است. به سخن دقیق‏تر راهبردهای اصلی حوزه این وزارت خانه بر اساس سنتهای متداولی است که در این بروکراسی عریض طویل شکل گرفته است و در طول دولت های قبلی نیز همین پیچیدگی بسیار غیر شفاف و ناسالم نیز شده است.
وزارت نیرو میراث خوار پدیده بسیار بدی است که هزار بار خطرناکتر از بحرانی است که امروز گریبان سیستم مالی و بانکی و اقتصادی کشور را گرفته است. فساد آنقدر در این سیستم رخنه کرده است که فریادهای اساتید و بزرگان علمی کشور در حوزه آب و کویرشناسی را درآورده است. متاسفانه روحیه فن سالارانه و مهندسی حاکم بر این وزارت خانه مزید بر علت شده است تا فساد دارای مزیت نسبی فرض شود و با همین رویکرد از مقوله های مهمی چون محیط زیست، سامان فرهنگی جوامع مختلف و تاثیرات و پیامدهای اجتماعی انتقال آب غفلت شود.


رئیس محترم جمهور!
این مدل اجرایی مدیریت که بی شباهت به مدل مدیریت شهرداری تهران در دوازده سال گذشته نیست؛ عملا اعتماد مردم به ساختار کلان تصمیم سازی در کشور را سلب کرده است. از شما به عنوان یک حقوق دان می خواهیم که مسئله آب را فراتر از مسئله یک وزارت خانه درنظر بگیرید و ابعاد حقوق عمومی آن را در این خصوص لحاظ کنید.
اگر امروز در تجمعات مخالف انتقال آب، زن و مرد و پیر و جوان و مذهبی و غیر مذهبی، فارس و لر و کرد و بلوچ، ترک و ترکمن صدای اعتراض شان بلند شده است این بهترین نشانه است که متوجه شویم بحران آب ماهیت حقوقی بسیار پیچیده تر از آنی دارد که برخی مهندسان مسامحه کار و یا ناآگاهان آن را بازنمایی می کنند.


سرور ارجمند جناب دکتر روحانی!
اگر امروز شما را خطاب قرار می دهیم به این دلیل است که می دانیم شما مرد تامل، مدارا و میانروی هستید و قطعا بر روی این موارد تامل خواهید کرد. جناب رئیس جمهور، در شهرهای ما مردمان از حق آبه محروم شده اند، طبیعت استان های سرسبزی مانند چهارمحال و بختیاری به سمت کویری شدن تمایل پیدا کرده و صدور مجوزهای متعدد حفر چاه های آب همه چیز را در آستانه یک بحران فاجعه بار قرار داده است. به همین دلیل از شما می خواهیم حداقل با وزیران معتمد خود که اندکی از زوایه جامعه شناختی به این موضوع آشنایی دارند از قبیل دکتر ربیعی وزیر محترم کار و دکتر ضیا هاشمی سرپرست محترم وزارت علوم ، دکتر فاضلی و... گفتگو کنید تا به نقش کلیدی آب در معاش مردم شرق بیشتر و اساسی تر بپردازید.


عالیجناب!
نشانه تمام بدسلیقگی ها، استراتژی های غلط و رانتی، امروز خود را در  امنیتی شدن مسئله آب نشان داده است؛ چطور  می شود که وزارتخانه ای تا این حد غیر شفاف امروز بتواند به راحتی خود را در پناه امنیتی شدن از نظرها دور بدارد، جز به واسطه این تلقی از آب که آن را موضوع رفتار مهندسی بداند؟ سلطه همین نگاه است که به خلق ضرورت هایی در سیستم اجرایی کشور منجر شده است که به توسعه عدالت زدا در کشور منجر شده است و هنگامی که مردم مخالفت خود را اعلام می کنند  با قومی کردن موضوع سعی در بی اعتباری آن دارند. فارغ از این که مسئله عدالت حتی اگر قومی باشد مسئله انسانی و خطیر کشور است چه برسد به آنکه ریشه آن در توسعه نامتوازن نیز باشد. به عنوان مثال اگر میزان آب مجازی که در تولید تنها و تنها سه قلم کالا یعنی «گوشت قرمز»، «تخم مرغ» و «شیر» را در استان اصفهان محاسبه کنید خواهید دید که تولید این محصولات در این مکان با توجه به نبود منابع آبی یک خطای فاحش است.  در حالی که با سرمایه گزاری در  حوزه دام و طیور در استانی مانند چهارمحال بختیاری که هم فرصت توسعه ای مورد اشاره را دارد و هم منابع اش را، خواهیم دید که توسعه از شکل عدالت زدای آن خارج می شود و نتیجه آن که بعد از ۳۸ سال استان های محروم محرومتر و استان های برخوردار برخوردار تر نمی شوند.  همانطور که گفته شد صرف نظر کردن از احداث مراکز تولید تنها همین سه قلم کالا در استان اصفهان نه تنها کمبود آب را برطرف می کند بلکه اساسا نیاز به انتقال آب را منتفی می سازد اما مافیای آب این موضوع را ذیل ضرورت ایجاد اشتغال یا بازنمایی قومی مسئله توجیه می کند. چه لزومی دارد که استان اصفهان، قطب تولید برنج، دام و طیور، فولاد و ده ها صنعت دیگر باشد درحالی که آب ندارد و استان چهارمحال بختیاری، لرستان، ایلام،کردستان، کهگلویه و بویراحمد علی رغم برخورداری از مراتع و منابع آب و بنیه های دامی از این فرصت توسعه ای محروم باشند؟ طرح توسعه ای این مراکز را چه کسانی تدوین کرده و چه کسانی مجوز داده اند که این چنین باید در فاصله کمتر از صد کیلومتری یک استان چند استان محروم قرار گیرد و هزینه برخورداری آن را تاراج غیر منطقی منابع این مناطق بر عهده بگیرد؟
تشکل های زیست محیطی از شما می خواهند که یکبار سیطره نگاه فنی بر امر سیاسی را خاتمه دهید وزیری را انتخاب کنید که هویت و ماهیت فساد و توسعه را عمیقا درک کرده باشد و نه فساد را با نسبی سازی اخلاقی و مزیت اقتصادی توجیه کند و نه توسعه را به مدرنیزاسیون تقلیل دهد.

آرزوی موفقیت را برای شما و تمام همکاران محترمتان داریم.