درباره علت وقوع و پیامدهای فاجعه بار و بی‌سابقه توفان‌ هاروی در هوستون، صحبت‌های زیادی مطرح شده است. با آنکه درباره بعضی از این استدلال‌ها اختلاف نظر وجود دارد اما درباره برخی عوامل مرتبط با تغییرات اقلیمی که باعث تشدید سیل شدند، می‎توان با قاطعیت سخن گفت.

 به گزارش زیست آنلاین، در چند دهه گذشته، افزایش سطح آب دریا در خلیج مکزیک که به خاطر تغییرات اقلیمی و مقداری از آن ناشی از فرونشت مناطق ساحلی ( بر اثر فعالیت‌های انسانی همچون حفاری چاه‌های نفت) بوده، در حدود ۱۵ سانتی متر بر آورد شده است. این بدان معناست که موج‌های ناشی از توفان هاروی نسبت به یک دهه قبل ۱۵ سانتی متر بلندتر شده که به معنای سیل و تخریب بیشتر است.

علاوه بر این، دمای سطحی در این منطقه در چند دهه گذشته، در حدود نیم درجه سلسیوس افزایش داشته یعنی از ۳۰ درجه سلسیوس به ۳۰,۵ درجه رسیده که به گرم‌تر شدن دمای سطحی آب دریا کمک کرده است.

یک رابطه ساده ترمودینامیکی به نام معادله کلازیوس-کلاپیرون (Clausius-Clapeyron equation)
 وجود دارد که به ما می‌گوید که به ازای هر نیم درجه گرمایش بیشتر، میانگین رطوبت جوی در حدود ۳ درصد افزایش می‌یابد. دمای سطحی دریا در منطقه وقوع توفان هاروی نیم تا یک درجه سلسیوس گرم‌تر از میانگین دمای این روزها بوده که به معنای ۱ تا ۱,۵ درجه سلسیوس گرمای بیش‌تر از میانگین دما در چند دهه گذشته است. این به معنای ۳ تا ۵ درصد رطوبت بیشتر در جو است.
این میزان بسیار زیاد رطوبت، قابلیت بارندگی و سیل‌های بیشتر را به وجود می‌آورد. ترکیب سیل‌های ساحلی و بارندگی شدید، عامل سیل ویرانگری بود که در هوستون روی داد.

هم اکنون نه تنها آب‌های سطحی در خلیج مکزیک به طور غیر عادی گرم‌تر است بلکه یک لایه عمیق از آب گرم وجود دارد که هاروی توانست ضمن اینکه با سرعتی بی‌سابقه به ساحل نزدیک می‌شد از آن تغذیه کند؛ گرمای حاصل از فعالیت انسانی به اقیانوس نفوذ کرده است. بدون شک لایه‌های عمیق‌تری از آب گرم در این خلیج و جاهای دیگر وجود دارد.

تردیدی نیست که هاروی بسیار شدیدتر از حالتی که گرمای حاصل از اقدامات انسانی وجود نداشت به وقوع پیوسته که این یعنی به خاطر گرما، بادهایی شدیدتر، ویرانی بیشتر و موج‌های بزرگ‌تر ناشی از توفان پدید آمده است. ما برای تشریح فرایند این امر، نشان داده‌ایم که تغییرات اقلیمی منجر به افزایش شدید خطر موج‌های بلند در شهر نیویورک شده که احتمال وقوع پیامدهای مخربی همچون توفان سندی را بالاتر برده است.

در نهایت عوامل ضعیف‌تر اما مرتبط‌تر آب و هوایی هم باید مورد توجه قرار گیرد؛ بخشی از آنچه که توفان هاروی را چنین مخرب ساخته است، شیوه ماندن آن در نزدیکی ساحل است. این توفان همراه با سیل‌های بی‌پایان مدتی طولانی در هوستون و مناطق مجاور ادامه داشته و احتمالا در طی یک شبانه روز در حدود ۴ فوت (۱۲۲ سانتی متر) بارندگی به همراه داشته است.

ثابت بودن این وضعیت به خاطر وجود بادهای بسیار ضعیف بوده که قادر نبودند توفان را از دریا برانند و به آن اجازه دهند که به سمت عقب و جلو حرکت کند. این الگو به نوبه خود با سیستم پرفشار نیمه حاره‌ای بسیار گسترده که هم اکنون در بیشتر بخش‌های ایالات متحده مستقر است، مرتبط است. این الگوی گسترش جبهه هوای نیمه گرم، در مدل‌های شبیه سازی شده تغییرات اقلیمی ناشی از فعالیت انسانی پیش‌بینی شده است.

نکته ظریف‌تر اما مرتبط با این قضیه این واقعیت است که به نظر می‌رسد تغییرات اقلیمی ناشی از فعالیت انسانی به الگوهای بسیار ماندگار و تقریبا ثابت هوای تابستانی از این نوع که طی آن، ناهنجاری‌های آب و هوایی (هم در مناطق پر فشار گرم و خشک و هم مناطق کم فشار بارانی/ توفانی) برای چند روز در یک منطقه ثابت می‌مانند، کمک می‌کند. ما اخیرا درباره این پدیده، مقاله‌ای را در مجله علمی Scientific Reports منتشر کرده‌ایم.

به گزارش ایانا، در نتیجه با آنکه نمی‌توانیم بگوییم تغییرات اقلیمی عامل توفان هاروی بوده است اما می‌توانیم بگوییم این تغییرات، چندین ویژگی این توفان را تشدید کرده به گونه‌ای که شدیدا قدرت تخریبی و کشنده آن را افزایش داده است؛ در واقع، تغییرات اقلیمی تاثیرات توفان هاروی را تشدید کرده است.