چه می‌شود اگر بتوانیم ضایعات محصولات جهان را به مواد زیستی مناسب برای بسته‌بندی تبدیل کنیم؟ برای مثال امروزه پلاستیک می‌تواند با ضایعات تولید گوجه‌فرنگی یا با عناصر آلی استفاده‌نشده از گیاهانی مثل قهوه، اسفناج، یا گل‌کلم تولید شود. به‌این‌ترتیب، مشتقات نفتی و دیگر پلیمرهای آلی نسل اول می‌توانند با مواد خام آلی تجدید پذیر و مناسب جایگزین شوند.

به گزارش زیست آنلاین، این نوآوری شامل تولید یک پلیمر کاملاً آلی نیست، بلکه استفاده از موادی است که در غیر این صورت هدر خواهند رفت. این نسل سوم پلاستیک‌های زیستی است. در حال حاضر تولید پلاستیک‌های زیستی ۵۰ درصد بیشتر از انواع سنتی هزینه لازم دارد. یکی از عوامل اساسی محدودکننده پلاستیک‌های نسل جدید مقررات مربوط به پلاستیک‌های تجزیه‌ناپذیر است که محدودیت استفاده از آن‌ها به با توجه به قوانین استخراج نفت است. بر طبق گفته محققان درنهایت این اختلاف هزینه‌بر طرف خواهد شد و پلیمرهای زیست‌تخریب‌پذیر ممکن است در چند سال آینده و احتمالاً در اوایل سال ۲۰۲۰ پلاستیک‌های سنتی را از بین ببرند. این پلاستیک‌ها عطر خاصی دارند که وابسته به مواد سازنده آن‌هاست. فرآیند تولید آن‌ها مبتنی بر آب است و در طی نیم روز مواد زائد آلی به بیوپلاستیک تبدیل می‌شوند. ماندگاری این پلاستیک‌ها در کشو و کابینت چند ماه تا چند سال هست. بااین‌حال، آن‌ها در طی چند هفته در خاک یا دریا تخریب و تجزیه می‌شوند اما در دماهای بالا برای مثال بسته‌بندی سبزی‌های داغ پخته، قابل‌استفاده نیستند. یک‌لایه متشکل از آب بر روی سطح پلاستیک بسته‌بندی مواد غذایی تازه بکار گرفته می‌شود که می‌تواند گاز و موادی که به‌سرعت باعث فاسدشدن غذا می‌شوند را جذب کند. محتمل‌ترین واقعه ای که در چند سال آینده انتظار می‌رود همزیستی پلاستیک‌های سنتی و پلاستیک‌های جدید و زیست‌تخریب‌پذیر است و امید است با کاهش هزینه‌ها پلاستیک‌های سنتی به‌طور کامل حذف شوند.