تحقیقات جدید نشان داده‌اند که فرایند حفظ و ذخیره‌سازی آب در مناطق مسکونی در زمان‌های خشکی و خشکسالی، می‌تواند مانع استفاده مقرون به صرفه از فاضلاب به‌عنوان منبعی برای استفاده مجدد شود.

به گزارش زیست آنلاین، معمولا باور افراد بر این است که ذخیره‌سازی آب در جوامع متأثر از اقلیم خشک و در مواقع خشکسالی امری کاملاً مفید است. اما محققان دانشگاه کالیفرنیا ریورساید، دریافته‌اند که انجام چنین کاری در مناطق مختلف بالاخص در جاهایی که دارای سیستم‌های استفاده مجدد از فاضلاب هستند، می‌تواند به کاهش کمیت و همچنین کیفیت فاضلاب ورودی برای انجام تصفیه شود و هزینه‌های این کار را بالا ببرد. 

به گفته شوابه، در گذشته، آب بازیافتی، تنها در مناطقی که به کشت محصولات کم‌ارزش و مواردی نظیر آن اختصاص داشت، به کار می‌رفت. البته تازگی‌ها این موضوع مطرح شده است که آب بازیافتی فوق را، درصورتی‌که برای حذف غلظت نمک‌ها، مواد معدنی و سایر آلاینده‌ها، در چندین مرحله تصفیه شود و یا این‌که به داخل زمین تزریق گردیده و پس از مدتی دوباره به سطح زمین پمپ شود، می‌توان به‌عنوان آب آشامیدنی مورد استفاده قرار داد. 

ایالات متحده بین ۱۰ تا ۱۵ درصد فاضلاب خود را مجددا استفاده می‌کند. در مناطقی مانند کالیفرنیای جنوبی، جایی که فاضلاب از مجموعه شهری در پایین حوزه رودخانه سانتا آنا و به سمت ساحل جریان می‌یابد، حفظ و ذخیره‌سازی آب در مناطق مسکونی می‌تواند منابع آب پایین‌دست را محدود نماید. 

شوابه در این خصوص ادامه می‌دهد: «شما اغلب می‌شنوید که گفته می‌شود در یک تصفیه‌خانه فاضلاب هرگز باران قطع نمی‌شود که مفهوم این گفته تمثیلی آن است که جریان فاضلاب از خانه‌ها امری همیشگی است، چه در وضعیت خشکی و خشکسالی باشیم چه خیر». او این‌گونه ادامه می‌دهد: «این موضوع ممکن است درست باشد، اما باید توجه کرد که مقدار چنین جریانی، به‌شدت می‌تواند به‌وسیله خشکسالی و یا ذخیره‌سازی آب در مناطق مسکونی تحت تأثیر قرار گیرد و لذا این موضوع، دارای پیامدهایی برای قابلیت اطمینان سیستم مربوط به استفاده مجدد از فاضلاب و بالاخص برای مصرف‌کنندگان پایین‌دست و نهایی آن است». 

به دنبال چنین کاهشی در جریان فاضلاب که افزایش سطوح شوری و سایر آلاینده‌ها را به دنبال دارد، مشکلات تشدید می‌شوند. وجود سطوح بالاتری از آلاینده‌ها در فاضلاب‌ها، چالش‌های مهمی را برای تأسیسات تصفیه که معمولا برای غلظت‌های بالای جامدات حل‌شده و همچنین گونه‌های مختلف نیتروژن و کربن  طراحی نشده‌اند، به وجود می‌آورد.

با این‌حال، محققان اشاره کرده‌اند که راه‌حل این مشکلات، در دسترس است. طبق نظر آن‌ها، «برای تخفیف اثرات مرتبط با کیفیت آب و افزایش ارزش فاضلاب باقیمانده برای استفاده مجدد، می‌توان استراتژی‌های تلفیقی مقرون‌به‌صرفه‌ای را انجام داد. این کار می‌تواند برای موارد مختلفی مثل تقویت آب‌های سطحی و زیرزمینی، آبیاری محصولات کشاورزی استفاده شود».

محققان، تکنولوژی‌های امکان‌پذیری را برای تصفیه فاضلاب شناسایی کرده‌اند تا از طریق آن‌ها یک مدل اقتصادی به وجود آورده و فاضلاب را با روشی مقرون‌به‌صرفه تر تصفیه نمایند تا ارزش آن افزایش یابد. 

شوابه در این زمینه می‌گوید: «راه‌حل ما بر اساس یک سیستم ترکیب آب است. معمولا و به‌طور سنتی، تأسیسات فاضلاب بر اساس این اصل عمل می‌کنند که تمام فاضلاب ورودی را تا بالاترین حد ممکن تصفیه نمایند. اما مدیران چنین تأسیساتی می‌توانند بسته به نوع تقاضا و نوع فاضلاب ورودی، تصفیه را انجام دهند و در صورت نیاز فاضلاب‌های تصفیه‌شده مختلف را که هر یک با هزینه خاص خود تصفیه شده، با هم ترکیب نمایند. چنین عملی به مقرون‌به‌صرفه تر شدن فرایند، کمک می‌نماید».

طبق اشاره مجریان این پژوهش، اگرچه مطالعه موردبحث نشان می‌دهد که حفظ و ذخیره‌سازی آب در مناطق مسکونی ممکن است بر قابلیت اطمینان و کیفیت استفاده مجدد فاضلاب‌ها در دوره خشکسالی تأثیر منفی می‌گذارد، ولی آن‌ها به مردم توصیه نمی‌کنند که از این کار خود دست بردارند. به گفته محققین نتایج این تحقیق به برجسته شدن یکی از اصول مهم اقتصاد می‌انجامد که می‌گوید "برای هر کاری که انجام می‌دهیم هزینه‌ای وجود دارد."