به گزارش زیست آنلاین، وی در این یادداشت که در روزنامه «جامعه فردا» منتشر شد؛ افزود: بیشک میتوان یکی از مهمترین اثرات زلزله را تشدید آلودگیهای زیستمحیطی همچون افزایش آلایندههای آبهای سطحی و زیرزمینی، دفع غیراصولی پسماندهای ویژه صنعتی، آلودگی ناشی از زبالههای عفونی (بهخصوص در زمان مدیریت بحران) و مهمتر از همه خطرات بالقوه نخالههای ساختمانی که بهطور قطع واجد پسماندهای خطرناک هستند برشمرد.
وی افزود: متأسفانه محدودیت زمانی پس از رخداد زمین لرزه ایجاب میکند که با کمترین اتلاف زمانی، عملیات آواربرداری انجام گیرد و دپوی آوارها و نخالهها که میتوانند حاوی انواع و اقسام آلایندههای خطرناک نظیر فلزات سنگین، ترکیبات آلی پایدار سمی و سرطانزا باشند از یکسو و مواجهه محتمل مردم در سکونتگاههای جایگزین با این آلایندهها از سوی دیگر، بر پیچیدگی و صعوبت امر میافزاید. هرچند در منطقه تحتتأثیر زمین لرزه اخیر، صنایع شیمیایی و نواحی متمرکز صنعتی به آن شکل که در برخی استانها نظیر بوشهر و خوزستان شاهد هستیم وجود نداشت، لیکن شدت زلزله به حدی بود که میبایست از انتشار آلایندههای صنعتی در صنایع پراکنده بهویژه اثرات آنها بر منابع آب و خاک نگران شد.
انصاری ادامه داد: ارزیابی سریع مخاطرات زیستمحیطی این واقعه توسط کارشناسان و متخصصین ذیربط با هدایت استانداری و اداره کل حفاظت محیطزیست استان همراه با تبیین مشکلات اولویت دار زیستمحیطی مثل جانمایی مناسب مکانهای دپوی پسماند و نخاله در شهرستانها و روستاهای متأثر و مدیریت مؤثر دفع پسماندها به تفکیک پسماندهای قابل بازیافت و تَر در مکانهای اسکان موقت زلزلهزدگان و همچنین پسماندهای دارویی و عفونی مراکز درمانی، پایش ضربتی صنایع آلاینده و واحدهای بالقوه آلودهکننده در منطقه، بررسی آلودگی رودخانهها و منابع آب شرب مناطق زلزله زده (با همکاری متولیان بهداشت)، و پایش ذرات معلق هوای محیط (و آزبست) میبایست مبنای اقدامات ضربالاجلی برای کاهش و کنترل عواقب و پیامدهای محیطزیستی و بهداشتی آتی در منطقه باشد.
مدیرکل دفترپایش فراگیر سازمان محیطزیست تصریح کرد: با علم به زلزلهخیز بودن کشورعزیزمان و تأثیرات محرز تغییر اقلیم و خشکسالی در افزایش ریسک بلایای طبیعی درکشور، ضرورت دارد پیش از هرگونه رخداد فاجعه باری، با سیاستهای مدون و پیشگیرانه، مناطق خطرپذیر از حیث آلایندهها در استانها شناسایی شوند تا در هنگام مواجهه با حوادث غیرمترقبه، آسیبهای محیطزیستی در محیطهای انسانی و طبیعی به حداقل ممکن برسد.