دانشمندان آمریکایی برخی ژن‌های مقاوم به خشکی را شناسایی کردند که می‌تواند در ایجاد ارقام زراعی تراریخته مقاوم به خشکی به کار رود.

به گزارش زیست آنلاین، دانشمندان در آزمایشگاه ملی اوک ریج آمریکا، مجموعه ای از ژن های مقاوم به خشکی در برخی گیاهان را شناسایی کردند. این ژن ها گیاهان مقاوم به خشکی را قادر به زنده ماندن در شرایط نیمه خشک می کنند.

این یافته، می تواند در تولید محصولات تراریخته مقاوم به شرایط خشکی و کم آبی نقش مهمی داشته باشد. با توجه به اینکه در شرایط کم‌آبی کنونی کشاورزی عمده آب شیرین موجود را مصرف می‌کند، تولید گیاهان مقاوم به خشکی کمک قابل توجهی به حفظ منابع طبیعی و محیط زیست خواهد کرد.

گیاهانی که می توانند در مناطق خشک، بیابانی و کم آب رشد کنند به نوعی فرایند سوخت و ساز مجهز شده‌اند که طی آن دی اکسید کربن تنها در طول شب توسط گیاه جذب می‌شود و در طول روز روزنه‌های هوایی گیاه برای جلوگیری از تبخیر اضافی آب بسته می‌شوند. این فرم از فتوسنتز، متابولیسم اسید کراسولاسه (CAM) نام دارد و طی میلیونها سال تکامل یافته است. این ساز و کار در گیاهانی مانند ارکیده و آناناس دیده می شود.

دکتر ژیاهوآن ینگ، سرپرست این تیم تحقیقاتی، گفت: مکانیسم CAM یک مکانیزم اثبات شده برای افزایش بهره وری استفاده از آب در گیاهان است.

وی تاکید کرد: اکنون با شناسایی مکانیسم فتوسنتز CAM ما می توانیم فرآیندهای متابولیک را در محصولاتی مانند برنج، گندم، سویا و صنوبر که آب زیادی مصرف می کنند مهندسی کنیم و به این ترتیب گیاهانی با سازگاری بیشتر به شرایط خشکی تولید کنیم.

کشاورزی بزرگترین مصرف کننده آب شیرین جهان است. دسترسی به منابع آب تمیز به علت شهرنشینی، رشد جمعیت و تغییرات آب و هوایی از عواملی هستند که باعث کاهش منابع آبی پاک شده اند. این مسئله چالشی برای محیط زیست محسوب می شود. تولید گیاهان تراریخته که با استفاده از روش مهندسی ژنتیک قابلیت فتوسنتز به شیوه گیاهان CAM را پیدا کرده اند، می تواند مصرف آب را در کشاورزی کاهش دهد. علاوه بر این، سبب افزایش انعطاف پذیری گیاهان در شرایطی که منابع آب کمتر از حد مطلوب است شود.

به گزارش مهر،جری توسان، هماهنگ کننده و مدیر اجرایی مرکز نوآوری های بیوانرژی می گوید: مطالعه ژنوم گیاهانی که در مصرف آب کارایی بالایی دارد می‌تواند به تولید گیاهان تراریخته‌ای منجر شود که بتوانند از آب شور استفاده کنند و در شرایطی که دسترسی به آب های پاک کمتر است توانایی رشد کردن داشته باشد. با شناسایی مکانیزم های بهره وری استفاده از آب، می‌توانیم این ویژگی را به گیاهان زراعی انتقال دهیم. برای آبیاری این گیاهان تراریخته از آب غیرشرب استفاده می‌شود و آب آشامیدنی را برای نوشیدن صرفه جویی می‌کنیم.