۵۰ سال پیش دانشمندان با مشاهده اولین نشانه های تغییرات اقلیمی، به صنعت نفت هشدار داده بودند، اما این هشتار توسط آمریکا پنهان شد.

به گزارش زیست آنلاین، ۵۰ سال قبل، موسسه تحقیقات استنفورد SRI گزارشی با عنوان «منابع، وفور و سرنوشت شوم آلاینده‌های گاز اتمسفر» برای انجمن نفت آمریکا AIP، که انجمنی وابسته به صنعت سوخت‌های فسیلی ایالات متحده است منتشر کرد.

این گزارش که توسط محققان مرکز قوانین بین‌المللی محیط زیست از زیرخاک بیرون آمده است یکی از اولین تلاش‌های این صنعت برای مقابله با اثرات افزایش سطح CO۲ بود که محققان استنفورد هشدار داده‌ بودند اگر این تاثیرات کاهش نیابد «باعث ایجاد تغییرات اقلیم» خواهد شد، تغییراتی چون افزایش دما، ذوب یخ‌های قطبی و افزایش سطح آبهای اقیانوس‌ها.

گاردین می‌نویسد آن موقع سال ۱۹۶۸ بود و عبارت «گرمایش جهانی» تا سال ۱۹۷۵ به ژورنال‌های آکادمیک محیط زیستی راه نیافته بود. دانشمند مشهور ناسا، جیمز هانسن، تا ۲۰ سال بعد و قبل از کنگره، به «آغاز گرمایش جهانی» گواهی نداده بود و ایالات متحده تا نزدیک به نیم قرن بعد وارد پیمان پاریسی که بعدها از آن خارج شد، نشده بود.

طرح سالگرد گزارش SRI به API در خصوص تغییرات اقلیم فقط لعن و نفرین مدارکی نیست که نشان می‌دهد صنعت سوخت‌های فسیلی از کی و چقدر راجع به تغییرات اقلیم آگاهی داشتند بلکه نشانی از تمام آن چیزی است که ما در دهه‌های گذشته با سیاست سکون و معارضه در قبال تغییرات اقلیم از دست داده‌ایم. درحالی که باید به عنوان یک عامل محرک برای مقابله با تغییرات اقلیم و مسوولیت‌پذیری و عدالت در برابر آن قلمداد شود.

در آن زمان، سطح CO۲ اتمسفری حدود ۳۲۳ پی‌پی‌ام بود. کره خاکی در حال گرم شدن بود اما هنوز هم در حالت نرم همشیگی خود بود. سطح آب اقیانوس‌ها در مقایسه با سطح سال‌ ۱۸۸۰حدود ۴ اینچ بالا آمده بود. البته این گزارش هشدار می‌داد که «بشر به همراه محیط زیست خود در حال مواجه با یک تجربه ژئوفیزیکی وسیع است، و تغییرات کره زمین و دمای آن تقریبا تا سال ۲۰۰۰ رخ خواهد داد».

این پیش‌‌بینی‌ها به وقوع پیوست: در قرن حاضر، غلظت کربن دی‌اکسید اتمسفر به بالاتر از ۳۶۹ پی‌پی‌ام رسید، و باعث افزایش یک درجه‌ای دمای کره زمین نسبت به متوسط آن در قبل از زمان صنعتی شدن شد. امروزه تقریبا تمامی دانشمندان اقلیمی موافق هستند که دنیا دیگر نمی‌تواند افزایش دمای بیش از ۱.۵ درجه سانتی‌گراد را تحمل کند.

در ۲۰ سال آینده، جامعه علمی دنیا و سیاست‌گذاران آن در خصوص پیامدهای افزایش میزان سطح CO۲ دنیا به توافق می‌رسند. دست کم غول نفتی اکسون موبیل، مدل اقلیمی خود را طراحی کرده است که با نتایج علمی هم‌خوانی دارد. در این دوره اقداماتی برای کاهش انتشارات آغاز می‌شود.

صنایع سوخت‌های فسیلی تلاش‌های خود برای کنترل تغییرات اقلیم را آغاز می‌کنند. آنها به این نتیجه می‌رسند که تلاش برای کنترل انتشارات احتمالا به ضررشان تمام خواهد شد.

پروتکل کیوتو در سال ۱۹۹۸ اولین تلاش جهانی برای به بند کشیدن آلودگی اقلیم بود اما در مقابل تصویب در سنای آمریکا ناکام ماند و API بیانیه‌ای منتشر کرد با عنوان «یادداشت پیروزی» که علم را زیر سوال می‌برد و تکذیب کنندگان تغییرات اقلیم را پیروز میدان.

بر اساس استراتژی API «پیروزی زمانی به دست می‌آید که: آنهایی که پیمان کیوتو را ترویج می‌کنند بر اساس علوم روزی این کار را انجام می‌دهند که با واقعیات قابل دستیابی نیست».

هدف نهایی این یادداشت مشخص بود: ایجاد شک و تردید در خصوص علم، فریب رسانه‌ها و کنگره در خصوص خطرات تغییرات اقلیم و جلوگیری از هر نوع حرکتی که باعث شناسایی افزایش خطرات انتشارات از طریق پروتکل کیوتو می‌شود؛ پروتکل کیوتو منادی پیمان پاریس بود.

اکسون موبیل ۳۰ میلیون دلار خرج تبلیغات برای تولید شبه‌علم برای برنامه‌های مقابله با حرکت‌های کاهش انتشارات کرد. این میزان خرج و مخارج سوای پول‌هایی بود که روانه صندوق‌های حمایتی منکرین تغییرات اقلیم در کنگره می‌شد.

استراتژی API در فریب این کمپین‌ها موفق عمل کرد به همین دلیل است که ما امروزه بر لبه پرتگاه افزایش دمای کره زمین ایستاده‌ایم.

خسارات تغییرات اقلیم در همه جا دیده می‌شود، از گردبادها و توفنده‌ها گرفته تا آتش‌سوزی‌های مرگبار کالیفرنیا. دانشمندان ۱۵ تا ۴۰ از بارش‌های طوفان هاروی را به تغییرات اقلیم نسبت داده‌اند و آتش‌سوزی‌های کالیفرنیا بعد از ۵ سال خشکسالی شدید این منطقه رخ داد و به دنبال آن بارش شدید باران.

در ۲۰۱۷، حدود ۱۶ فاجعه جدا از هم میلیارد دلاری در ایالات متحده به طور کلی ۳۰۶ میلیارد دلار خسارت وارد کرد که ۱۰۰ میلیارد دلار بیشتر از دومین سال با بیشترین آمار فجایع یعنی سال ۲۰۰۵، زمان رخ‌داد کاترینا، بود.

هرچند از لحاظ فنی تغییرات اقلیم باعث به وجود آمدن این فجایع نمی‌شوند اما تغییرات اقلیم و انتشارات سوخت‌های فسیلی تاثیر این فجایع را بیشتر می‌کند.

هر کسی که بعد از سال ۱۹۸۵به دنیا آمده است هرگز ماهی با درجه حرارت متوسطی که کمتر از نرم معمولی باشد را تجربه نکرده است و اگر هیچ اقدامی در این مورد صورت نگیرد هرگز هم تجربه نخواهد کرد.

سفید شدگی مرجان‌ها به دلیل گرم شدن آب دریاها و اسیدی شدن آب اقیانوس‌ها، از بین رفتن یخ‌های شمالگان و جنوبگان و هزینه‌هایی که به شهرهای ساحلی وارد خواهد آمد... همگی نشانه‌های واضح تغییرات اقلیم هستند.

ما قادر به بازگرداندن ساعت به عقب نیستیم. اما می‌توانیم مانع انتشار CO۲ از طریق سوخت‌های فسیلی باشیم.

پنجاه سال تاخیر و انکار به آسانی جبران نمی‌شود و ارزان هم نخواهد بود. API و شرکایش دانسته و به عمد عامل این فجایع هستند. آنها باید مسوولیت هزینه‌های آن را هم به عهده بگیرند./ منبع: انرژی امروز