پروتکل‎های موجود برای پیشگیری از ورود زباله‎های پلاستیکی به دریا و اقیانوس کافی نیستند زیرا الزام و پشتوانه اجرایی ندارند بلکه آن‌ها ابزار قانونی جامعی در سطح جهان هستند که بر مسائل دیگری متمرکز شده‎اند، باوجودآنکه شاید مفادی درباره معضل زباله دریایی نیز در آن‌ها لحاظ شده باشد.

به گزارش زیست آنلاین، پروین فرشچی، معاون محیط‌زیست دریایی سازمان حفاظت محیط‌زیست، گفت: مطالعه‎ای خاص برای تخمین دقیق میزان آلودگی پلاستیکی و میکروپلاستیکی در دریای عمان، خلیج‌فارس و دریای خزر انجام نشده است اما امکان انجام آن با کمک جوامع محلی و منطقه‎ای وجود دارد.

 

فرشچی به برنامه اقدام مناطق دریایی ۲۰ گانه جهان اشاره کرد و گفت: هر منطقه باید برنامه اقدام برای مقابله با زباله‎های دریایی و کاهش آن را تعیین کنند.

 

معاون محیط‌زیست دریایی سازمان حفاظت محیط‌زیست درباره منطقه خزر گفت: خوشبختانه در قالب کنوانسیون تهران برنامه اقدام را نهایی کرده‎ایم اما اجرای این برنامه به دلیل منتقل نشدن مرکز کنوانسیون از ژنو به باکو هنوز عملیاتی نشده است.

 

فرشچی درباره منطقه راپمی (خلیج‌فارس و دریای عمان) هم اظهار کرد: در این منطقه برنامه‎های ملی و یا منطقه‌ای در قالب کارگاه داشته‎ایم اما متأسفانه برنامه اقدام برای راپمی یا همان کویت تعیین نشده است.

 

او در ادامه گفت:  متأسفانه به دلایل مختلف اعم از تفاوت‎های سیاسی حدود ۵ سال است که جلسه شورای حکام در این منطقه تشکیل نشده و به همین دلیل این برنامه نیز تدوین نشده است.

 

معاون محیط‌زیست دریایی سازمان حفاظت محیط‌زیست گفت: قبل از تدوین برنامه اقدام برای مقابله با زباله‎‌های دریایی در منطقه باید آشنایی کامل با این حوزه و مشکلات آن داشته باشیم تا بتوانیم در این زمینه موثر واقع شویم.

 

فرشچی گفت: برنامه اقدام مناطق دریایی با معاهده قانونی ممنوع کردن تخلیه و ریختن مواد پلاستیکی به دریا کاملاً متفاوت است زیرا آنچه در اجلاس نایروبی مطرح شد این بود که آیا برای مقابله با ورود زباله‎های پلاستیکی به دریا و یا کاهش حجم آن‌ها باید به ساختارهای فعلی مانند کنوانسیون‌ها و پروتکل‎هایی مانند لندن، بازل، استکهلم و یا کنوانسیون‎های محلی دیگر اکتفا کرد یا باید اقدامی دیگر انجام داد.

 

او گفت: در آنجا مطرح شد که کنوانسیون و پروتکل‎های موجود برای پیشگیری از ورود زباله‎های پلاستیکی به دریا و اقیانوس کافی نیستند زیرا الزام و پشتوانه اجرایی ندارند بلکه آن‌ها ابزار قانونی جامعی در سطح جهان هستند که بر مسائل دیگری متمرکز شده‎اند، باوجودآنکه شاید مفادی درباره معضل زباله دریایی نیز در آن‌ها  لحاظ شده باشد.

 

معاون محیط‌زیست دریایی سازمان حفاظت محیط‌زیست گفت: در آن نشست قرار شد تا همه زوایای مختلف را بسنجیم و ببینیم که آیا باید به ساختار فعلی اکتفا و آن را تقویت کنیم و  یا اینکه با توجه به اینکه زباله‎های دریایی معضل جهانی است واقعاً ضرورت دارد مکانیزم جهانی آن را در نظر گیریم.

 

فرشچی بابیان اینکه نکات مثبت و منفی و احتمالات همچنین همه خصوصیات مکانیزم جهانی استخراج می‎شود گفت:این موضوع در نوامبر آینده که جلسه‌ مشارکت‎های همه جانبه برای مقابله با زباله‎های دریایی است را بررسی می‌کنند و درنهایت یا یک مکانیزم جهانی جدید تدوین می‌کنند و یا به تقویت مکانیزم‌ها و ساختارهای فعلی برای مقابله با پدیده زباله دریایی می‌پردازند.

 

او گفت: بنابراین موضوع برنامه اقدام مناطق دریایی بیست‌گانه جهان ارتباطی با فعالیتی که از اجلاس نایروبی آغاز شد و قرار است که در نوامبر آینده به نتیجه برسد ندارد.

 

 معاون محیط‌زیست دریایی سازمان حفاظت محیط‌زیست  تأکید کرد: ۸۰ درصد از زباله‎های پلاستیکی و میکروپلاستیکی دریایی منشاء خشکی و فقط ۲۰ درصد از آن‌ها توسط فعالیت‎های درون دریا مانند کشتیرانی به دریا روانه شده است.

 

فرشچی منشأ زباله‌ها را زباله‌های ناشی از تخلیه فاضلاب‌، صنعت توریسم، صید ماهیان و زباله‌های شناورها برشمرد و گفت: جریانات و جزر و مد دریایی آن‌ها را هزاران کیلومتر منتقل می‌کنند که با پیچیدن به دور آبزیان و جانوران و یا گرفتار شدن در آن‌ها موجبات جراحت و مرگ آبزیان و جانوران دریایی را رقم می‎زنند.

 

او گفت: در برخی مناطق جریان‌های آب اشیای پلاستیکی و زباله‌های دیگر را باهم جمع کرده و به توده‌هایی غول‌آسا و چرخان از زباله تبدیل کرده است.

 

معاون محیط‌زیست دریایی سازمان حفاظت محیط‌زیست افزود: همچنین میکرو‌پلاستیک‎ها می‎توانند با چسبیدن به فیتوپلانگتون‌ها وارد چرخه غذایی انسان‎ها شود و سلامت انسان را تهدید کند./ منبع: انرژی امروز