محققان دانشگاه‌های «VIB» و «خنت» در بلژیک با کشف یک پروتئین جدید به راز طول عمر گیاهان در مقایسه با جانوران پی بردند.

به گزارش زیست آنلاین به نقل از ایسنا «لیون دویلدر»، محقق اصلی در این مطالعه که شرح آن در مجله ساینس منتشر شده می‌گوید: داده‌های دریافتی نشان می‌دهد که سلول‌های بنیادی رشدیافته در ریشه گیاهان نسبت به آسیب‌های DNA حساسیت کمتری دارند و به همین دلیل با توان تولید سلول‌های بیشتر به افزایش طول عمر گیاه کمک می‌کنند.

 

این سلول‌ها DNA اصلی و سالم را در خود نگه داشته و در صورت لزوم برای جایگزین کردن سلول‌های آسیب‌دیده از روی آن، نسخه‌های سالم می‌سازند. البته جانوران نیز از همین فرآیند استفاده می‌کنند اما گیاهان به احتمال بیشتر از این شیوه به صورت بهینه‌تری برای حفظ و تولید بافت‌های سالم خود بهره می‌برند.

 

این یافته‌ها می‌تواند پاسخ مناسبی باشد به اینکه چرا گیاهان قادرند بیش از صدها سال زندگی کنند در حالی که این افزایش طول عمر در جانوران تقریبا محال است.

 

به گزارش ایسنا به نقل از ساینس‌دیلی، رشد و نمو گیاهان در گرو روند مداوم تولید سلول‌های جدید است و گروه کوچکی از سلول‌های خاص که در اندام‌های رشدی گیاهان وجود دارند در واقع این فرآیند را فعال نگه می‌دارند.

 

این سلول‌های بنیادی با فراوانی بسیار و مشخصات منحصر به فرد تقسیم می‌شوند به این ترتیب که سلول مادر یک سلول بنیادی را به صورت فعال حفظ می‌کند در حالی که سلول دختر یک ویژگی خاص را کسب می‌کند. علاوه بر این سلول‌های بنیادی، ریشه گیاه نیز محل ذخیره سلول‌های سازمانی است.

 

این سلول‌های سازمانی به شیوه ۱۰تایی و سه‌تایی با بسامد پایین تقسیم می‌شوند که اغلب آنها سلول‌های مرکزی غیرفعال نامیده می‌شوند. سلول‌های سازمانی فعالیت‌های سلول‌های بنیادی مجاور خود را کنترل کرده و در صورت لزوم آنها را جایگزین می‌کنند.

 

دانشمندان سراسر جهان حدود ۲۰ سال است که روی نقش سلول‌های بنیادی در کنترل سلول‌های سازمانی مطالعه می‌کنند و تاکنون چگونگی همزیستی بسیار نزدیک سلول‌های غیرفعال و سلول‌های تقسیمی فعال و اینکه چه فرآیندی در شکل‌گیری خصومت غیرفعال و ساکن این سلول‌ها موثر است، روشن نشده بود.

 

محقق گیاه‌شناسی در این دو دانشگاه بلژیکی اکنون به یک شبکه جدید موکولی جدید دست یافته‌اند که می‌تواند دانش ما را نسبت به تنظیم سلول‌های بنیادی و فعالیت آنها افزایش دهد.

 

هسته مرکزی این فرآیند کشف پروتئین جدیدی به نام ERF۱۱۵ است. محققان دریافته‌اند که سلول‌های سازمانی فقط به دلیل فعالیت پروتئین ERF۱۱۵ تقسیم می‌شوند. وقتی سلول‌های سازمانی برای جایگزین کردن و ترمیم سلول‌های بنیادی مجاور خود می‌خواهند تقسیم شوند پروتئین ERF۱۱۵ فعال می‌شود.