زیست آنلاین: مکانیزم های همکاری، کشورهای اتحادیه اروپا را قادر می سازد تا با یکدیگر در جهت دستیابی به اهداف نهایی انرژی تجدید پذیر تا سال ۲۰۲۰ مشارکت کنند.

به گزارش زیست آنلاین، دستورالعمل های انرژی تجدیدپذیر یک سیاست کلی برای تولید و ارتقاء انرژی از منابع تجدیدپذیر در اتحادیه اروپا را ایجاد می کند.

اتحادیه اروپا در نظر دارد، تا سال ۲۰۲۰ حداقل ۲۰ درصد از نیازهای کل انرژی خود را با انرژی های تجدیدپذیر تامین نماید،

در واقع، همه کشورهای عضو اتحادیه اروپا باید اطمینان حاصل کنند که تا سال ۲۰۲۰ حداقل ۱۰ درصد از سوخت های حمل و نقل آنها از منابع تجدید پذیر تهیه شود.

در تاریخ ۳۰ نوامبر ۲۰۱۶، کميسيون جهانی انرژی تجدید پذیر، در دستورالعمل انرژي های خود تجديدنظر کرد و اعلام نمود تا اتحاديه اروپا رهبر جهاني در زمينه انرژي تجديدپذير باشد و اطمينان حاصل کند که تا سال ۲۰۳۰ حداقل تا ۲۷ درصد انرژي نهايي اتحاديه اروپا، از طریق تجدید پذیرها برآورده شود.



برنامه های عملی ملی و گزارش های پیشرفتاین برنامه ها در واقع تعیین کننده های اصلی دستورالعمل های اهداف ملی انرژی تجدیدپذیر را برای هر کشوری مشخص می کند، با توجه به نقطه شروع و پتانسیل کلی انرژی های تجدیدپذیر در شرایط هر منطقه، این اهداف می تواند از ۱۰٪ در مالتا ( کشوری در سواحل آفریقای شمالی) تا ۴۹٪ در سوئد متغیر باشد.

کشورهای عضو اتحادیه اروپا چگونگی برنامه ریزی برای دستیابی به این اهداف و روند کلی سیاست های انرژی تجدید پذیر خود را در برنامه های ملی انرژی تجدید پذیر ارائه می دهند.

این برنامه ریزی در راستای اهداف ملی هر دو سال یکبار انجام می شود، و کشورهای عضو اتحادیه اروپا نیز گزارش های پیشرفت های خود در زمینه انرژی تجدید پذیر را در پایان سال دوم منتشر می کنند.

سازوکارهای همکاریاین دستورالعمل، همکاری میان کشورهای عضو اتحادیه اروپا (و کشورهای خارج از اتحادیه اروپا) را برای دستیابی به اهداف انرژی تجدیدپذیر خود ترویج می دهد. این همکاری می تواند به صورت زیر باشد:

انتقال آماری انرژی تجدید پذیر

پروژه های مشترک انرژی تجدید پذیر

طرح های پشتیبانی مشترک انرژی تجدید پذیر



سوخت های زیستی پایدارسوخت های زیستی کمک می کنند تا کشورهای عضو اتحادیه اروپا با هدف حمل و نقل ۱۰٪ انرژی های تجدید پذیر خود را تامین کنند. دستورالعمل انرژی تجدید پذیر، ضوابط پایداری زیستی سوخت برای تمام سوخت های زیستی تولید شده یا مصرف شده در اتحادیه اروپا را تعیین می کند تا اطمینان حاصل شود که آنها با روش پایدار و سازگار با محیط زیست تولید می شوند.

در واقع، شرکت ها می توانند نشان دهند که با معیارهای پایداری از طریق سیستم های ملی یا برنامه های به اصطلاح داوطلبانه که توسط کمیسیون اروپا به رسمیت شناخته شده، مطابقت دارند./ منبع: europa