رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی مازندران گفت: مهاجرت غیربومی ها به این خطه شمال کشور در سال های اخیر روند رو به رشدی یافت.

به گزارش زیست آنلاین، مفید غلامی راد، هر چند امار دقیقی از میزان مهاجران نداد، خشکسالی و وجود ریزگردها در استان های جنوبی کشور را دلیل مهاجرت به استان مازندران بیان کرده است.
وی با اشاره به در دست اجرا بودن طرحی برای امارگیری از میزان مهاجرت به مازندران گفت: بیشترین مهاجران غیربومی به مازندران مربوط به استان های تهران، خراسان، خوزستان،یزد، قزوین و لرستان است.
غلامی راد توضیح داد: براساس آمار صرفا در شهر کلاردشت در غرب مازندران حدود ۱۲ هزار ویلا به عنوان مسکن دوم از سوی افراد غیر بومی ساخته شد.
دبیر کارگروه زیربنایی مازندران خرید چند برابری زمین از سوی مهاجران غیر بومی و کاهش قیمت محصولات کشاورزی را دلیل اصلی رغبت کشاورزان به فروش اراضی کشاورزی به غیر بومی ها دانست.
وی اضافه کرد: در حال حاضر درآمد هر هکتار زمین کشاورزی ( برنجکاری- باغات) حدود ۲۰۰ میلیون ریال در سال است و این در حالیست قیمت فروش همین زمین در هر هکتار به ۲ میلیارد ریال می رسد.
غلامی راد صدور مجوز ساخت دراین اراضی به خصوص از سوی دهیاران و شهرداری شهرهای کوچک را عامل دیگری برای رشد مهاجرت به مازندران بیان کرد.



وارد گود شدن جهادکشاورزی رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی مازندران گفت: به نظر می رسد باید جهاد کشاورزی و متولیان دیگر امور روستایی( دفتر روستایی استانداری) نسبت به مهاجرت بی رویه غیربومی ها به این خطه شمال کشور به خصوص خرید اراضی کشاورزی برای ویلاسازی حساس تر شوند.
غلامی راد معتقد است که برای جلوگیری از مهاجرت این افراد به خصوص خرید اراضی کشاورزی برای ساخت ویلا نیاز به کمک دستگاه قضایی است.
وی اضافه کرد: اگرچه از لحاظ قانونی ورود این افراد به استان و خرید اراضی کشاورزی مانعی وجود ندارد، ولی گسترش این مهاجرت ها فضای سرزمینی مازندران را با مشکل مواجه می کند.
مازندران ۲۴ هزار کیلومترمربع مساحت دارد و حدود ۳ میلیون و ۲۸۳ هزار نفر در این استان در ۵۸ شهر و افزون بر ۳ هزار روستا سکونت دارند که ۵۳ درصد جمعیت در شهرها و مابقی روستانشین هستند.
در حالی مازندران در سال های اخیر در زمره استان های مهاجر پذیر قرار گرفت که طبق گزارش سازمان مدیریت این استان در دهه های گذشته این خطه شمال کشوردر زمره استان های مهاجر فرست قرار داشت به طوری که بخشی از مهاجران پایتخت را مازنی ها تشکیل می دهند.
طبق همین آمار افزون بر یک میلیون مازنی در استان تهران سکونت دارند.

مهاجرت به مازندران شدت می‌گیردرئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی مازندران گفت: مردم کـشور به دلیل ریزگردها و وضعیت خشکسالی و کم آبی در آینده به مازندران مهاجرت می‌کنند که منجر به تراکم بیش از این جمعیت می‌شود.

مفید غلامی راد در جمع خبرنگاران به مناسبت هفته آمار و برنامه‌ریزی درباره تراکم جمعیتی در مازندران و چالش‌های پیش رو گفت: به دلیل وضعیت اقلیمی، بحث های پایداری محیطی به میان آمده و در این راستا طرح‌های روستایی باید پایه‌گذاری شود زیرا مردم کـشور به دلیل ریزگردها و وضعیت خشکسالی و کم آبی در آینده به مازندران مهاجرت می‌کنند که منجر به تراکم بیش از این جمعیت می‌شود.وی در موضوع فسادهای مالی در دستگاه‌ها نیز گفت: تا موضوعی در دادگاه صالح تایید نشده وظیفه اعلام نداریم؛ البته برخی فسادهای مالی وجود دارد ولی آشکار نشده است.



مسافرت به شمال یا مهاجرت به شمال؟اگر به نقشه جمعیتی کشور نگاه کنیم، پراکندگی جمعیت در نقاط مرکزی کشوربالا و در عین حال تراکم شهرها و نفوس در شمال، جنوب و غرب بالاست، از این رو می‌شود گفت بیش از دو سوم سرزمین ما فاقد جذابیت لازم برای زندگی و جذب جمعیت ساکن یا مسافر است. همگان می‌دانند آب محور توسعه و آبادانی و مایه تحرک و پویایی جامعه بشری است و اگر همین عامل را از چرخه حیات حذف کنیم، دیگرچیزی باقی نمی‌ماند. اگر به تاریخ زندگی بشری هم نگاه کنیم می‌بینیم که تمدن‌های بزرگ در حاشیه رودخانه‌ها و دریاها و چشمه سار و مناطق پرباران و برف شکل گرفته اند. 

پس این یک واقعیت است که جنگ بر سر آب و تصاحب آن قدمتی به درازای تاریخ دارد و این که گفته می‌شود جنگ آینده بر سر آب هست هم موضوع نو و بکری نیست و فقط در مورد چگونگی برخورد کشورها و ملت‌ها با این مساله و عوارض ناشی از این جنگ پنهان دولت‌ها، می‌توان اعلام نظر کرد. با این حساب در درون هرکشور هم ـ به ویژه اگر با بحران آب مواجه باشد ـ جنگ پنهان و پیدا میان استان‌ها و شهرها بر سر این موضوع قابل تصور است و به نظر می‌رسد با افزایش بحران، نوعی جابجایی‌های جمعیتی به سمت نقاط آبادتر و پررونق‌تر جریان می‌یابد. حال در کشورمان اگر به ماهیت این حجم از مسافرت‌ها به نقاط شمال و غرب کشور از درون نگاه کنیم، کاملاً پیداست که سایر نقاط به دلیل نبود آب و خشک شدن چشمه سارها و قنوات دیگر جذابیت خود را از دست داده‌اند و این زنگ خطری برای آغاز نابودی تاسیسات و بناها و درپی آن سست شدن زمینه‌های نگهداشت جمعیت در یک نقطه است. 

بیشتر بخوانید: هجوم مردم شهرهای کم‌ آب به مازندران

آن گونه که آمارها نشان می‌دهد حتی در اطراف تهران هم سالانه ۳۶ سانتی متر فرونشست زمین داریم و این در حالی است که در سایر نقاط به ویژه مناطق مرکزی به سمت شرق این وضع بحرانی‌تر است و دور از انتظار نیست که از قِبَلِ مسافرت به مناطق شمالی و غربی، انگیزه‌ها برای جابجایی سرمایه‌ها و حتی تغییر مکان زندگی برانگیخته و در نتیجه بر تمرکز بیشتر جمعیت در این مناطق افزوده شود که البته این روش افزایش بار جمعیتی خود مسبب بحران‌های دیگری است که باید درباره آن مفصل بحث کرد، اما همان گونه که پیشتر گفته شد، خالی شدن تدریجی جمعیت در مناطق بحرانی از نظر آب (سایر عوامل در جای خود قابل بررسی است)هم زیرساخت‌های فعلی را از بین می‌برد و هم مانع ایجاد زیر ساخت‌های جدید برای جذب جمعیت جدید و نگهداری ساکنان می‌شود.

بیشتر بخوانید: راهکارهای نجات کشور از بحران کم آبی

از طرف دیگر مهاجرت به مناطق بهتر خود مشکلات دیگری ایجاد می‌کند با این اوصاف برای چاره‌جویی در این امر مهم ایجاد اتاق‌های فکر در سطح کلان ضرورت دارد و به نظر می‌رسد آنچه تاکنون با دادن هشدار به مردم برای صرفه جویی در مصرف آب و جلوگیری از حفر چاه یا مدیریت کشت و... چندان مطلوب نبوده و به قدرکافی تاثیر نداشته و شایسته است موضوع به صورت ملموس‌تر و کاراتر دنبال شود و تا سایر نقاط دچار بحران نشده‌اند برای آن فکری کرد. از نشانه‌های روشن این زنگ خطر استمرار از بین رفتن زمین‌های کشاورزی و باغی و تبدیل آن به خانه‌های ویلایی و تردد جمعیتی خاص در این مناطق است. این دسته از افراد که صاحب پول و سرمایه‌اند، به دلیل شرایط نابسامان اقتصادی باغ‌ها و زمین‌ها را با قیمت غیر واقعی از چنگ صاحبان آن‌ها در می‌آورند و بافت جمعیتی تازه‌ای را به وجود می‌آورند که خود حدیث دیگری دارد. مسائلی چون زمینخواری، دریا خواری، جنگل خواری و... که در دهه اخیر باب شده است و همگان از آن سخن می‌گویند، محصول شرایطی است که در آن قرار گرفته ایم. 

نوعی فرار جمعیت از نقاط خشک‌تر به سمت نواحی سرسبز و آباد به صورت اپیدمی همگان را در برگرفته است و به نظر می‌رسد جمعیت جوانتر مناطق خشک دیگر تاب و تحمل زندگی در این مناطق را که آباء و اجدادیشان قرن‌ها زندگی کرده‌اند، ندارند و همان گونه که دیگر از بادگیر و سردابه به سمت خانه‌ها و خودروهای کولر دار، تغییر ذائقه داده‌اند از بی‌آب و علف و درخت بودن شهر خود خسته شده و میل به کوه وجنگل و دریا دارند و دیری نخواهد پایید که مسافرت به شمال و مناطق خوش آب و هوا تبدیل به مهاجرت خواهد شد، اتفاق مهمی که دکتر کلانتری رئیس سازمان محیط زیست نسبت به وقوع آن هشدار داده و گفته است:«جمعیت را افزایش دادیم غافل از این که این جمعیت باید در یک کشور آباد زندگی کند. بدون توجه به نیازهای جمعیت منابع کشور را برای رفع نیازها به تاراج گذاشتیم و امروز هیچ تالاب درون سرزمینی آب ندارد... آب‌های زیرزمینی در حال شور شدن است و ادامه این روند یعنی تخلیه ایران از جنوب البرز تا دریاهای آزاد و از شرق زاگرس تا مرزهای شرقی کشور.»