زیست آنلاین: در اعتراضات اخیر فرانسه، نکته حائز اهمیتی که در خواسته مردم وجود دارد و ریشه اصلی شورش آنهاست این که نمی خواهند رعیت محیط زیستی باشند.

به گزارش زیست آنلاین، بررسی اعتراضات اخیر در فرانسه نشان می دهد که مردم تنها قشر آسیب پذیر از تصمیمات دولت ها و قدرتها هستند و تاوان اشتباهات گذشته آنها را مردم باید پس  دهند. بسیاری از مشکلاتی که در محیط زیست وجود دارد مربوط به اوایل دوره صنعتی شدن جوامع سرمایه داری است. حال با نگاهی تحلیلی تر به بررسی این پدیده می پردازیم:



بازندگان تخریب محیط زیستصنعتی شدن غرب مانند هر تحول بزرگ و انقلابی هزینه های گزاف همراه با درآمدهای سرشار داشت. آنها که منتفع از درآمدها بودند برندگان و آنها که متضرر از هزینه ها شدند بازندگان  نام گرفتند.  این انقلاب خود نتیجه سلسله تحولات در عمل و اندیشه جهان غرب بود که از قرن ها پیش به وقوع پیوسته بود.
شیوه های نوین رفتار اقتصادی همانند به رسمیت شناخته شدن مالکیت خصوصی اگرچه برای پیشرفت جامعه ضروری پنداشته می شد، اما اکثریت مردم آن زمان احساس می کردند که غرامت این تحول به تنهایی بر گرده آن ها افتاده بدون آنکه از پیروزی های آن غنیمتی ببرند. بسیاری از مردم عادی خود را بازندگان اصلی نابود شدن راه و رسم قدیم زندگی و رسوم سنتی و دگردیسی اقتصادی می دیدند و در برابر این تغییرات به مقاومت پرداختند. تخریب محیط زیست ناشی از صنعتی شدن غرب همراه با دو چیز بود: ثروت برای سرمایه داران و آلودگی برای فقرا!
دهقانانی که در نتیجه تصویب قوانین تملک خصوصی زمین و حصارکشی زمین ها از محل زندگی بیرون شده بودند و مجبور به کار در کارخانه ها و زندگی در شهرهای آلوده بودند از اولین معترضانی شدند که جنبش "کلنگ به دستان" یا "تسطیح گران " را شروع کرده و به تخریب هر بنایی برخاستند که نشانی از شیوه نوین اقتصادی جدید داشت.

بیشتر بخوانید: هیچ دلیلی تخریب محیط زیست را توجیه نمی‌کند   بازندگان محافظت از محیط زیست    امروز جهان غرب به این نتیجه رسیده است که ادامه این وضعیت ممکن نیست، زیرا تکنولوژی به نقطه ای از پیشرفت رسیده است که هزینه های آن در حال چربیدن بر فوائدش هست. سرمایه داری برای حفاظت از منافع خودش هم شده نیازمند تجدید نظر در سیاست گذاری های اقتصادی و سیاسی است. اما هزینه های این تجدید سبک زندگی بر عهده چه کسی خوهد بود؟
    تحقیقات جدید که گاردین نیز نتایج آن را منتشر کرده است، تحت عنوان "ردیابی کربن"  نشان می دهد که مسئول انتشار بیش از هفتاد درصد از انتشار گازهای جهانی  از سال ۱۹۸۸ ، تنها صد شرکت بزرگ هستند!
    این تحقیق همچنین نشان می دهد که عامل اصلی ۵۰ درصد گازهای متصاعد از کارخانه ها از سال ۱۹۸۸ به بعد در جهان تنها ۲۵ شرکت و نهاد دولتی هستند!
    شرکت هایی مثل اکسون موبایل، شل و بی پی جزو این دسته اند.
    آیا قرار است تا دولت ها و شرکت های بزرگ مقصر در تغییر اقلیم، هزینه های کاهش گازهای گلخانه ای را بپردازند. از قرار معلوم چنین نیست و حتی آمریکا، بزرگترین کشور تولید کننده گازهای گلخانه ای برای تامین منافع شرکت های بزرگ از معاهده اقلیمی پاریس خارج شده است.

بیشتر بخوانید: تولید سوخت از گاز گلخانه‌ای!     می توان گفت که نئولیبرالیسم، سرمایه داری جهانی یا هر اسم دیگری که قرار است داشته باشد، در نظر دارد تا هزینه های حفاظت از محیط زیست را نیز بر دوش مردم بگذارد. در این سیاست جدید، جامعه نه طی فرآیندی آگاهانه بلکه در اثر تبلیغات رسانه ها دچار نوعی "محیط زیست شدگی" شده و از این رهگذر مردم با پذیرش ارزش های محیط زیستی پمپاژ شده تبدیل به "رعایای سبز خوب" خواهند شد. این رعایا یا برده های سبز ارزش های محیط زیستی را ملکه ذهن خود می کنند و از رفاه شخصی خود برای حفاظت محیط زیست می کاهند بدون اینکه بپرسند آیا اربابان نیز به اندازه برده های خود سبز زندگی می کنند یا خیر؟



تبدیل مردم به "برده/ رعایای سبز"سوال اساسی این است که آیا پروژه تبدیل مردم به "برده/ رعایای سبز" موفق بوده است؟ اگر به اتفاقات پاریس نگاهی بیندازیم باید بگوییم خیر.

مردم پاریس همچون "جنبش کلنگ به دستان" در حال شورش و غارت و چپاول بر علیه هر چیزی هستند که نماد رفاه است.مردم فقیر نمی خواهند بر سوخت های فسیلی استفاده شده در وسائل نقلیه شخصی مالیات بدهند در حالی که ثروتمندان و جت های شخصی شان میلیون ها برابر بیشتر از آنها در حال تولید گازهای گلخانه ای هستند. آنها می پرسند چرا هزینه استفاده از سوخت های فسیلی را باید بپردازند در حالی که مقصران اصلی تغییر اقلیم به منفعت خود مشغولند.

آغاز بحران های زیست محیطی در ایران با صنعتی شدن صنعتی شدن و شروع بحران های زیست محیطی در ایران پروژه ای متفاوت از غرب است و نمی توان تفاوت های آن را با غرب نادیده گرفت اما نگاهی به قربانیان محیط زیستی ایران امروز نشان می دهد که در ایران نیز مصائبی مثل خشکسالی و ریزگرد و بحران زباله و آلودگی بر دوش مردم عادی و فقرا سوار است و نه مقامات منطقه یک نشین و ژن های خوب خارج نشینشان.

بیشتر بخوانید: مهاجران خشکسالی تغییرات بزرگ جمعیتی در شهرها غرامت تخریب محیط زیستتمام هزینه های تخریب محیط زیست و تغییر اقلیم در پروژه صنعتی شدن بر دوش مردم عادی است و نفع این تخریب در جیب سرمایه دارن. گویا حالا نیز قرار است تمام هزینه های جلوگیری از تغییر اقلیم و حفظ محیط زیست بر دوش مردم باشد و نفع آن بازهم در جیب سرمایه دارند.

حالا این انتخاب مردم است که حاضر باشند تن به این فداکاری بدهند یا همچون مردم پاریس بر علیه آن بشورند.

منبع: ایمان معمار