عضو هیات مدیره انجمن تغذیه ایران با تاکید بر هشدار نسبت به اینکه ضایعات و اتلاف مواد غذایی و برخی الگوهای غذایی، کمبود منابع آبی کشور را تشدید می‌کند، گفت: این مسئله ضمن تهدید جدی امنیت غذایی، کشور را بیشتر خشک کرده و تبعات جبران‌ناپذیر اجتماعی و اقتصادی به همراه دارد.

به گزارش زیست آنلاین، دکتر علی میلانی‌ بناب، عضو هیات مدیره انجمن تغذیه ایران، ضمن اشاره به اهمیت و ارزش مواد غذایی و تعبیرهایی که از گذشته درباره برکت نان و غذا در فرهنگ ما جاری بوده، اظهار کرد: این تعبیر از نان و غذا نیز مانند بسیاری از ارزش‌های غالب اجتماعی در طول سال‌ها متحول شده و ایران را به یکی از کشورهای با ضایعات و اتلاف بالای مواد غذایی تبدیل کرده است.

برابری میزان دورریز مواد غذایی ایرانیان با مواد غذایی وارداتی وی با بیان اینکه متاسفانه برخی سال‌ها میزان دور ریز غذای ما ایرانیان با میزان مواد غذایی وارد شده به کشور برابر است، گفت: به عنوان مثال، فقط در مورد گندم این ضایعات برابر ۴ میلیون تن در سال است؛ که به عبارتی برابر مقدار گندم وارداتی، ضایعات و دور ریز گندم، آرد و نان در کشور داریم. در شرایط کنونی این مسئله ضربه‌ای بزرگ به اقتصاد و محیط زیست و همچنین در تضاد با سیاست‌های اقتصاد مقاومتی کشور به شمار می‌رود.  

هدررفت سالانه ۳۵ هزار میلیارد لیتر آب با اتلاف و ضایعات مواد غذایی در کشوراین متخصص سیاست‌های غذا و تغذیه، افزود: اما اگر از زاویه‌ای دیگر به این موضوع نگاه کنیم، برای تولید مواد غذایی مقدار قابل ملاحظه‌ای منابع آبی صرف می‌شود و اتلاف و ضایعات مواد غذایی اساسا به معنی هدررفت آب نیز می‌باشد؛  به گونه‌ای که فقط به واسطه ضایعات و اتلاف گندم در کشور، در سال ۵ میلیارد و ۲۰۰میلیون لیتر آب هدر می‌رود. در این میان اگر ۳۵ میلیون تن محصولات کشاورزی که هر سال در ایران اتلاف می‌شود را در نظر بگیریم، با احتساب اینکه برای تولید هر کیلوگرم از این محصولات به طور متوسط یک متر مکعب آب صرف می‌شود، سالانه ۳۵ هزار میلیارد لیتر آب با اتلاف و ضایعات مواد غذایی هدر می‌دهیم.

بیشتر بخوانید: رقابت پنهان هدررفت غذا برای انتشار گازهای گلخانه ای

وی با اشاره به سایر جوانب این فاجعه، اظهار کرد: عمق این فاجعه زمانی بیشتر آشکار می‌شود که سوء تغذیه هنوز در بسیاری از نقاط کشور مشاهده می‌شود و غذایی که می‌تواند برای بسیاری حیاتی باشد، به واسطه این ضایعات و اتلاف از میان می‌رود و از طرفی با کاهش منابع آب برای تولید مواد غذایی، هر روز بسیاری از خانوارهایی که معیشت آنها با کشاورزی تأمین می‌شود را با فقر روبرو می‌کند.

ضرورت تغییر الگوهای غذایی غالب به سمت حفظ پایدار محیط زیستمیلانی با بیان اینکه برای حفظ و صیانت از محیط زیست باید به غذا به گونه‌ای دیگر بنگریم، گفت: باید پا را فراتر از کاهش ضایعات و اتلاف مواد غذایی نهاده و الگوهای غذایی غالب را نیز به سمت حفظ پایدار محیط زیست و ارتقای سلامت عمومی سوق دهیم.

جایگزین کردن منابع پروتئینی گیاهی با پروتئین‌های حیوانیعضو هیات مدیره انجمن تغذیه ایران، جایگزین کردن منابع پروتئینی گیاهی با پروتئین‌های حیوانی در سبد غذایی خانوار را یکی از راهکارهای موثر دانست و افزود: با این روش ضمن آنکه منابع آب کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد، در عین حال سلامت عمومی نیز ارتقاء پیدا می‌کند.

مصرف پایین سبزی‌ها و حبوبات اصلی‌ترین عامل تغذیه‌ای مرگ و میر در کشورمیلانی در پایان صحبت‌هایش گفت: تقریبا برای تولید حبوبات یک ‌دهم گوشت قرمز آب مصرف می‌شود، ضمن آنکه مصرف پروتئین‌های گیاهی از شیوع بسیاری از بیماری‌های مزمن شایع در کشور جلوگیری می‌کند. لازم به ذکر است که مصرف پایین سبزی‌ها و حبوبات، اصلی‌ترین عامل تغذیه‌ای مرگ و میر در کشور به شمار می‌رود و افزایش سرانه مصرف این مواد غذایی می‌تواند سلامت تغذیه‌ای را هر چه بیشتر در کشور ارتقاء دهد.  

بیشتر بخوانید: سالانه ۳۵ میلیون تن غذا در ایران دور ریخته می‌شود

گزارش هشدار دهنده از اتلاف مواد غذاییهمین دو ماه قبل بود که علی‌اکبر سیاری، معاون وزیر بهداشت با صراحت به رسانه‌ها اعلام کرد که ۳۰ درصد مردم ایران امنیت غذایی ندارند، حالا یک مقام مسئول دیگر این وزارتخانه به رسانه‌ها خبر داده است که حدود یک‌سوم مواد غذایی در کشور دور ریخته می‌شود، یعنی هم ۳۰درصد مردم ما گرسنه اند و هم ۳۰ درصد مواد غذایی را دور می‌ریزیم. این تناقض تلخی است که باعث شده امنیت غذایی در جامعه ما به شکل جدی به مخاطره بیفتد.
ناصرکلانتری، قائم مقام معاون بهداشت وزارت بهداشت توضیح می‌دهد که این ۳۰ درصد مواد غذایی دورریز، شامل انواع مختلف مواد غذایی می‌شود که در صدر آنها محصولات کشاورزی قرار دارد.

این مقام مسئول هشدار داده که برآورد مالی از این حجم انبوه مواد غذایی که در کشور به هدر می‌رود، وجود ندارد، اما به گفته او «زیان مالی غذاهای دورریز، حتما عدد بالا و قابل توجهی است.»

پرخوری و پر شدن بشقاب ایرانی‌ها، یکی از دلایل عمده‌ای است که به اعتقاد کلانتری، موجب شده که حجم دورریز مواد غذایی در کشور ما به ۳۰ درصد برسد: «پول، جبران این میزان از دورریز را نمی‌کند، بلکه باید بکوشیم با ایجاد دانش یا راهکارهای قانونی، از غذا به عنوان یک برکت الهی صیانت کنیم. مشارکت سازمان‌های غیردولتی نیز می‌تواند در این امر به بهبود اوضاع و کاهش دورریز مواد غذایی کمک کند.»