طی دهه اخیر به دلیل خشکسالی، کاهش بارش‌ها و بروز پدیده گرد و غبار این بیماری تشدید شده است و درختان در مقابل آن ضعیف شده‌اند. متاسفانه در حال حاضر نیز بیماری زغال بلوط بسیار شیوع پیدا کرده است و می‌توان گفت که تقریبا ۵۰ درصد درختان بلوط زاگرس در نواحی ایلام، لرستان وکهگیلویه و بویراحمد به این بیماری دچار شده‌اند.

به گزارش زیست آنلاین، از جمله بیماری‌های شایع در این منطقه می‌توان به بیماری زغال بلوط، آفت جوانه بلوط و پروانه بلوط اشاره کرد که مشکلاتی را برای درختان زاگرس به وجود آورده‌اند.

لازم است که سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری روش‌های مقابله با این بیماری را مورد مطالعه قرار دهد و آن را به صورت پایلوت اجرایی کند. درمان بیماری‌های زاگرس درخواست جوامع محلی نیز است چرا که معیشت بسیاری از مردم محلی از همین جنگل‌ها و گیاهان تامین می‌شود.

روش شیمیایی برای کنترل بیماری‌ها ملاحظات خاص خود را دارد چراکه اگر اصولی و مطالعه شده نباشد می‌تواند گونه‌های طبیعی و جانوری منطقه را از بین ببرد. روش‌های دیگری مانند قطع درختان آلوده و ساختن منبع آب در کنار درختان  برای مقابله با بیماری زغال بلوط مطرح می‌شود.

 جاشیر، بن‌سرخ، بیلهر، کرفس کوهی، ریواس، چای کوهی، آویشن دنایی، بومادران، پونه کوهی، هلمه، گل گاو زبان، خاری و درمه کوهی از جمله گیاهان دارویی و خوراکی منطقه زاگرس هستند که به دلیل ناآگاهی جوامع محلی و گردشگران در معرض خطر انقراض قرار گرفته‌اند.

در منطقه زاگرس بسیاری از گیاهان خوراکی و دارویی بدون آنکه به مرحله گل دادن برسند یا حتی ریشه آن‌ها حفظ شود، برداشت می‌شوند، این کار موجب نابودی کامل نسل این گیاهان شده است. ساختار گیاهان دارویی و خوراکی خودرو به گونه‌ای است که پیاز یا ریشه گیاه آن‌ها در محیط‌های غیرطبیعی قابلیت تکثیر ندارد. به این معنی که ریشه این گیاهان را نمی‌توان در مزارع یا گلخانه تکثیر کرد.



گیاهان دارویی و خوراکی تنها در رویشگاه‌های طبیعی و در مناطق خاص می‌رویند، این گیاهان منبع درآمد جوامع محلی هستند ولی برداشت بی‌رویه و غیراصولی بیشتر گونه‌های گیاهی دارویی را در معرض انقراض داده و حتی برخی گونه‌ها مثل بن سرخ و جاشیر در برخی مناطق کاملا از بین رفته است.

جوامع محلی باید بتوانند از این گیاهان تخم‌گیری کنند و در مناطقی که شرایط مناسب رشد گیاه را دارد آن‌ها را کشت کنند. متاسفانه در حال حاضر ما شاهد هستیم که برخی افراد گیاه را از ریشه می‌کنند و نمی‌گذارند که به مرحله تخم‌ریزی برسد.

بیشتر بخوانید: ساخت جزیره برای تنوع زیستی احتمال انقراض ده‌ها گونه گیاهی در استرالیابراساس مطالعات اخیر در استرالیا بیش از ۵۰ گونه گیاهی این کشور در یک دهه آینده با خطر انقراض روبرو خواهند شد.

به گزارش ایسنا، در این بررسی‌ها تاکید شده است با وجود اینکه در ۱۰ سال آینده خطر انقراض بیش از ۵۰ گونه گیاهی استرالیا را تهدید می‌کند، تنها ۱۲ مورد از پرخطرترین گونه‌ها در فهرست گونه‌های در معرض خطر قرار گرفته‌اند.

کارشناسان حیات‌وحش در استرالیا در این رابطه اظهار داشتند: یافته‌های بدست آمده بر ضرورت تجدید نظر در فهرست ملی گونه‌های گیاهی در معرض خطر تاکید دارد.



این اولین ارزیابی اساسی از وضعیت گونه‌های گیاهی در معرض خطر انقراض در بیش از دو دهه است.

بنابر گزارش روزنامه گاردین، گیاهان حدود ۷۰ درصد از فهرست ملی گونه‌های در معرض خطر انقراض استرالیا را به خود اختصاص داده‌اند و ۱۳۱۸ گونه در فهرست گونه‌های آسیب‌پذیر و در معرض انقراض قرار دارند.

بیشتر بخوانید: تنوع زیستی ایران تهدید شده است استفاده از حساسیت دمایی برای آغاز یا توقف گلدهیبه نقل از سیناپرس، بسیاری از گیاهان، حتی در صورت مناسب بودن شرایط، نباید در فصل پاییز گلدهی داشته باشند، در غیر اینصورت در زمستان از بین خواهند رفت.

گیاهان برای گلدهی در فصل بهار به حس (تغییر دما) نیاز دارد و باید (سرمای) فصل زمستان را به خاطر بسپارند؛ فرآیندی که از آن به نام بهاره کردن یا ورنالیزاسیون (vernalisation) یاد می‌شود.

اما گیاهان چگونه این اطلاعات حیاتی از جمله تغییر دما برای آغاز یا توقف گلدهی را به دست می‌آورند؟ تا به حال پژوهشگران بر این باور بودند که نوسانات ماهانه، روزانه و ساعتی دما از طریق تعداد محدودی حسگرهای اختصاصی در گیاه تشخیص داده می‌شود.

پژوهشگران انگلیسی مرکز جان اینز (John Innes Centre) در تحقیقات جدید خود نشان دادند که گیاهان از ترکیب حساسیت دمایی فرآیندهای چندگانه برای تمایز قائل شدن بین فصل‌ها استفاده می‌کنند. این روش یک مکانیسم تکاملی است که منجر به حفظ گیاه در فصل‌های مختلف می‌شود.

در این مطالعه، پژوهشگران یک مدل ریاضیاتی پیش‌بینی‌کننده سنجش دما برای تنظیم گلدهی گیاه آرابیدوپسیس (Arabidopsis) طراحی کردند.

در همکاری مشترک با پژوهشگران سوئدی، این مدل روی الگوهای داده از گیاهان رشد یافته در سوئد و انگلیس مورد آزمایش قرار گرفت که نتیجه کاملا منطبق (با اطلاعات ذخیره شده) بود.

این مدل تنظیم گلدهی می‌تواند در ترکیب با مدل‌های آب و هوایی، برای پیش‌بینی چگونگی تغییر گلدهی گیاهان در شرایط آب و هوایی آینده مورد استفاده قرار بگیرد. همچنین این مدل می‌تواند برای ادغام چند گونه و تولید گیاهان مقاوم در برابر تغییرات اقلیمی مورد استفاده قرار بگیرد.

نتایج این مطالعه در مجله Cell Systems منتشر شد.