گرمایش زمین و آب‌شدن یخچال هیمالیا چرخه تولید غذا را به هم خواهد زد. دانشمندان هشدار می‌دهند در صورتی‌که رویه گرم شدن زمین بر همین منوال ادامه یابد، تا سال ۲۱۰۰ بیش از دو سوم از یخچال طبیعی هیمالیا آب خواهد شد.

به گزارش زیست آنلاین، آب شدن یخچال طبیعی هیمالیا، منجر به سیلاب در رودها و رودخانه‌های آسیا شده و در نتیجه چرخه تولید محصولات کشاورزی در چین، هند و شش کشور دیگر مختل خواهد شد.

دانشمندان مرکز بین‌المللی اینترگریتد مانتین دولوپمنت (Integrated Mountain Development) با انتشار گزارشی روز دوشنبه ۴ فوریه (۱۵ بهمن) نسبت به آثار جبران ناپذیر گرمایش جهانی بر یخچال طبیعی هیمالیا هشدار دادند.

بر اساس این گزارش، یخچال طبیعی هیمالیا که تامین کننده آب ۲۵۰ میلیون نفر در کوه‌پایه‌های کشورهای مختلف است در حال ذوب شدن تدریجی است.

آب شدن این یخچال طبیعی منجر به طغیان آب در رودخانه های بزرگی چون رود سند و رود گنگ -بزرگترین رود شبه‌قاره هند- شده و محصولات کشاورزی را نابود خواهد کرد.

منطقه هیمالیا به علت انباشت عظیم یخ به عنوان «قطب سوم» جهان شناخته می‌شود.

این گزارش نتیجه ۵ سال پژوهش بیش از ۳۵۰ محقق از سرتاسر دنیا است. دیوید مولدن، سرپرست این پروژه تحقیقاتی مدعی است که «این پژوهش، اولین گزارشی است که با جزئیات به بررسی آثار گرمایش زمین در این منطقه و شدت آسیب‌پذیری میلیون‌ها انسان در نتیجه این تغییرات آب و هوایی پرداخته است.»



یخچال بالتورو در بلتستان واقع در منطقه گلگت-بلتستان کشور پاکستان

بیشتر بخوانید: چگونه می توان تغییرات اقلیمی را تحت کنترل درآورد گرچه قدمت رشته کوه‌های هیمالیا به ده‌ها میلیون سال می‌رسد، با آغاز گرمایش جهانی از دهه ۷۰ میلادی، هر ساله میزان زیادی از یخچال‌های طبیعی این منطقه آب شده و از قُطر یخ‌های آن کاسته می‌شود.

تغییرات اقلیمی یا گرمایش جهانی ساخت دست بشر در نتیجه تولید گازهای گلخانه‌ای است. سوخت‌های فسیلی چون گاز، زغال‌سنگ و نفت باعث انتشار گازهای گلخانه‌ای چون دی‌اکسیدکربن و متان در جو کره زمین و در نتیجه افزایش دما در اتمسفر و بالاآمدن آب اقیانوس‌ها می‌شود.

دانشمندان معتقدند در دهه‌های آینده سرعت آب شدن یخ‌ها افزایش می‌یابد و این احتمال وجود دارد که در کمتر از یک قرن از یخچال‌های طبیعی «قطب سوم» تنها رشته‌کوه‌های سنگی باقی بماند.

بر اساس این گزارش اگر دمای جهانی ۲ درجه سانتیگراد افزایش یابد، تا سال ۲۱۰۰ نصف یخچال طبیعی هیمالیا ذوب خواهد شد. در صورتیکه با اقدامات مشترک جهانی، تلاش شود تا میزان افزایش دمای جهانی کنترل شده و تنها ۱.۵سانتیگراد افزایش یابد، ۳۶ درصد از یخچال طبیعی هیمالیا از بین خواهد رفت.

علاوه بر اثرات گرمایش جهانی، آلودگی هوا الگوی بارش باران و بادهای موسمی را نیز در سراسر آسیا تغییر داده است.

بزرگترین قربانیان این تغییرات اقلیمی در آسیا کشورهایی چون چین، هند، افغانستان، بنگلادش، بوتان، میانمار، نپال و پاکستان خواهند بود.

بیشتر بخوانید: اثرات سوء تغییرات اقلیمی بر جنگل‌ها تغییرات اقلیمی و بحران مهاجرتتغییرات آب و هوایی زمین و مهاجرت، دو پدیده‌ مهم عصر حاضر هستند که از هم اثر پذیرفته و بر هم تاثیر می‌گذارند. پاسخ به این پرسش که کدام یک عامل تولید دیگری است شاید شبیه این معمای رایج باشد که «کدام نخست بوده است، مرغ یا تخم مرغ؟»

پژوهش‌ها نشان می‌دهد که گرمایش زمین در اثر تغییرات آب و هوایی موجب افزایش چشم‌گیر مهاجرت خواهد شد و افزایش مهاجرت نیز تغییرات اقلیمی را به دنبال خواهد داشت.

انقلاب صنعتی که از قرن ۱۸ میلادی از بریتانیا آغاز شد تغییرات بزرگ و شدیدی را در سطح جهانی به بار آورد. صنعتی شدن جوامع و پیشرفت شگرف علم پزشکی جامعه انسانی را متحول کرد و سبب شد جمعیت بشری در طی تنها دو قرن ۷ برابر افزایش یابد.

کارخانه‌ها و صنایعی که با سوخت‌های فسیلی کار می‌کردند، آبی که برای مصارف کشاورزی و صنعتی به مصرف می‌رسید، همه دست به دست هم دادند تا تغییرات شدیدی را در وضعیت آب و هوای زمین ایجاد کنند.



قرن بیست و یکم اما هم‌زمان با تغییرات اقلیمی بی‌سابقه‌ای بود که جهانیان را نگران آینده حیات بر روی کره زمین کرد. این نگرانی‌ها تا آنجا پیش رفت که از سوی کارشناسان پیشبینی شد که درصورت عدم جلوگیری از روند تغییرات آب و هوایی، در سال ۲۱۰۰ کره زمین با خشکسالی شدید، گرمای سوزان، و طوفان‌های دهشتناکی روبرو خواهد بود که حیات انسان و سایر موجودات زنده را به خطر خواهد انداخت.
صنعتی شدن جوامع انسانی و رشد جمعیت بشر از عوامل مهم تغییرات آب و هوایی است.

بیشتر بخوانید: از تنش ژئوپولیتیک تا تغییرات آب و هواییبحران مهاجرتمهاجرت انسان به معنای جابجایی افراد از یک مکان به مکانی دیگر برای زندگی و کار است. شرایط نامساعد زندگی مانند فقر، بیماری، مسائل سیاسی، کمبود غذا، بلایای طبیعی، جنگ، بیکاری، کمبود امنیت از عوامل مهم و موثر در پدیده مهاجرت هستند.

براساس یافته‌های باستان شناسی اولین مهاجرت انسان‌های نخستین در بازه زمانی دو میلیون سال تا نیم میلیون سال پیش از آفریقا که خاستگاه بشر امروزی است به سمت اوراسیا (قاره اروپا و آسیای کنونی) اتفاق افتاد. برخی باستان شناسان نیز معتقدند که این مهاجرت بسیار بعدتر یعنی حدود صد هزار سال پیش رخ داده است.

پس از این دوران نیز انسان مدرن دست به مهاجرت زده است. مهاجرت به صورت فردی و دسته‌جمعی صورت می‌گیرد. در مهاجرت‌های دسته‌جمعی افراد زیادی به صورت گروهی محل زندگی خود را ترک کرده و در مکانی دیگر سکنی برمی‌گزینند.

بزرگترین مهاجرت در تاریخ بشر امروزی مربوط به واقعه استقلال پاکستان و هندوستان در سال ۱۹۴۷ میلادی است. در این سال مردم ساکن شبه قاره هند بعد از ۸۹ سال به حکومت بریتانیا در این منطقه دادند و کشور هند با محوریت شهروندان هندو مذهب و کشور پاکستان با محوریت شهروندان مسلمانان را تاسیس کردند. این رویداد سبب آوارگی و مهاجرت حدود ۱۴ میلیون نفر شد.

در سال‌های اخیر کشورهای غربی، بخصوص کشورهای اروپایی، با بحران تازه مهاجرت روبرو هستند. جنگ، تروریسم، فقر و گرسنگی مهمترین دلایل حضور بی‌شمار پناهجویان در این قاره است.

پناهجویانی از سوریه که درگیر مرگبارترین جنگ داخلی هستند، افغانستان و عراق که هنوز روی آرامش را ندیده‌اند، رواج خشونت در کشورهای شمال آفریقا و قحطی و خشکسالی در سایر نقاط آفریقا سبب شده تا سیل مهاجران به سمت این قاره کوچک روانه شوند.



بحران مهاجرت در سال‌های اخیر به شدت افزایش یافته است.

بیشتر بخوانید: ۱۰ تهدید اصلی برای سلامت بشر از نظر سازمان بهداشت جهانی اثرات تغییرات آب و هوا و مهاجرت بر یکدیگربه نظر می‌رسد تغییرات آب و هوایی زمین به دلیل فعالیت‌های صنعتی انسان دلیل تازه‌ای برای مهاجرت است. گرچه انسان پیش‌تر نیز به دنبال یافتن مکان‌های اقلیمی مناسب دست به مهاجرت زده است اما گرمایش و فرسایش زمین که در اثر صنعتی شدن جوامع انسانی به وقوع پیوسته تغییرات اقلیمی را سرعت بخشیده است.

مطالعات جدید نشان می‌دهند که بخش بزرگی از مهاجرت‌های امروزی به دلیل تغییرات اقلیمی رخ می‌دهند؛ به عنوان مثال می‌توان از مهاجران آفریقایی و خاورمیانه‌ای نام برد که به مقصد مکان‌هایی با شرایط اقلیمی بهتر از جمله اروپا روانه می‌شوند.

براساس مطالعات انجام شده به نظر می‌رسد حتی درصورتی عملی شدن توافق پاریس تا پایان قرن حاضر میزان افرادی که بخاطر تغییرات اقلیمی دست به مهاجرت می‌زنند حدود ۳۰٪ افزایش خواهد یافت.

هدف از توافق پاریس آن است که با کاهش میزان تولید گازهای گلخانه‌ای از جمله دی‌اکسید کربن، دمای کره زمین را تا پایان قرن بیست و یکم حدود ۲ درجه کاهش داده و به دمای پیش از صنعتی شدن جهان برسانند.

بیشتر بخوانید: تغییرات اقلیمی؛ تهدیدی علیه پایگاه‌های نظامی آمریکا خروج ایالات متحده آمریکا به عنوان بزرگترین قطب اقتصادی جهان و دومین تولید کننده کربن در جهان نمونه‌ای از بی‌توجهی دولتمردان به حل بحران آب و هوایی است.

گرچه بسیاری از کارشناسان و مسئولان امر از جمله ریک سولهیم، مدیر اجرایی برنامه محیط زیست ملل متحد معتقدند حتی با خروج آمریکا از این توافق هنوز می‌توان به اهداف آن دست یافت، اما جای خالی یک اراده محکم جهانی برای حل این دو بحران همواره به چشم می‌آید.

عدم رسیدگی به وضعیت مهاجرانی که به سمت غرب هجوم می‌آورند نیز به تشدید این بحران‌ها کمک می‌کند. گرچه نهادهایی مانند سازمان ملل متحد بر آنند تا راهی برای حل بحران پناهجویانی که در جستجوی زندگی بهتر ترک دیار کرده‌اند بیابند، اما به نظر می‌رسد هنوز مسیر طولانی برای حل این بحران در پیش است.

تغییر محل زندگی به دنبال تغییرات اقلیمی و عدم تلاش برای حل مشکلات گرمایش و فرسایش زمین از سوی دولت‌ها می‌تواند چرخه معیوبی را ایجاد کند که سبب تشدید هر دو بحران گردد.