ارتش آمریکا توانسته سیستمی رباتیک بسازد که بقایای مهمات جنگی را به طور خودکار بازیافت کند. اما، میلیون‌ها قطعه از زباله‌های انسانی دور زمین می‌چرخند. در واقع ابر زباله‌ای عظیمی در ارتفاع ۸۰۰ تا ۲ هزار کیلومتری سطح زمین وجود دارد.

به گزارش زیست آنلاین، ارتش آمریکا توانسته رباتی بسازد که بقایای مهمات جنگی را به طور خوردکار بازیافت می نماید. اما سوالی که پیش می آید این است که می توان چنین رباتی را برای زباله های فضایی نیز طراحی کرد؟

بازیافت بقایای موشک‌ها توسط ربات‌هاارتش آمریکا سیستمی رباتیک ساخته که بقایای مهمات جنگی را به طور خودکار بازیافت می‌کند.

 به نقل از گیزمگ، محققان "آزمایشگاه ملی سندیا"(SNL) در ایالت نیومکزیکو آمریکا به دستور ارتش ۷۰۰ هزار سیستم چندمنظوره پرتاب موشکی را از رده خارج کردند.

این کار به تازگی با استفاده از ۹ سیستم رباتیک خودکار که توسط مهندسان "آزمایشگاه ملی سندیا" برنامه‌ریزی شده‌، انجام شده است.

این سیستم رباتیک جدید نه‌ تنها باعث می‌شود امحاء موشک‌ها سریع‌تر و ایمن‌تر انجام شود، بلکه به ارتش آمریکا اجازه می‌دهد برای اولین بار اجزای یک موشک را بازیافت کنند.

از زمان اختراع باروت تاکنون، نابودی مهمات منسوخ شده مشکلی جدی برای بشر بوده است.

راهکارهایی که تاکنون برای نابودی موشک‌ها و یا مهمات استفاده شده است، گزینه‌هایی همچون انفجار، دفن، سوزاندن و یا دفع آن‌ها در دریا بوده است.

هیچ‌کدام از این روش‌ها ایده‌آل نبوده و تمامی آن‌ها علاوه بر گران قیمت بودن، مشکلاتی برای حفاظت محیط زیست و ایمنی ایجاد می‌کردند.

بنابراین می‌توان گفت پیدا کردن یک راه جایگزین برای نابودی مهمات حائز اهمیت است.

به عنوان مثال یکی از این مهمات سیستم چندگانه پرتاب موشکی است که طی جنگ سرد توسط کشورهای بریتانیا، آمریکا، فرانسه، آلمان غربی و ایتالیا استفاده شد.

سیستم رباتیک "SNL" کلاهک‌های آلومینیومی، بدنه‌های فولادی نارنجک و مس را بازیافت می‌کند.

بیشتر بخوانید: بررسی انواع زباله و ماهیت آنهازباله‌های نظامی؛ یادگار جنگ در کمربند سبز هراتده‌ها تانک و صدها واسطه فرسوده نظامی درست در بخشی از کمربند سبز در بالاشهر هرات از سالهاست که باقی مانده‌اند.

ریاست حفاظت محیط زیست نسبت به تبعات منفی این زباله‎ها بر محیط زیست ابراز نگرانی کرده است.

کمربند سبز حاشیه شمالی هرات یک حلقه گم‌شده دارد. بخشی از این کمربند سبز را که دو طرف آن تفریحگاه‌های معروف هرات موقعیت دارد، وسایط بی‌شمار فرسوده نظامی اشغال کرده است.

اینجا ده‌ها تانک و صدها واسطه فرسوده نظامی از سال‌ها پیش باقی مانده است. از زمانی که اینجا مرکز فرماندهی قول اردوی هرات بود. ساکنان اینجا می‌گویند از باقی ماندن این زباله‌ها در این منطقه به ستوه آمده‌اند.

اهالی محلاتی که در نزدیکی انبار وسایط فرسوده نظامی در شمال شهر هرات زندگی می‌کنند به بی‌بی‎‌سی گفته‌اند که این محل می‌‍تواند به پارک تفریحی، میدان فوتبال یا حوض‌های شنا تبدیل شود.

برخی از اهالی محل از احتمال باقی ماندن مهمات منفجر ناشده در میان این تجهیزات نظامی هم نگران هستند.



اداره حفاظت محیط زیست هرات نیز در این مورد شدیدا ابراز نگرانی کرده است.

حامد الهام، سخنگوی این اداره در هرات می‌گوید: "زننده است. زیبایی شهر را واقعا زیرسوال برده. کسانی که از خارج می‌آیند و اینجا را می‌بینند فرهنگ ما زیر سوال می‌رود. این وسایط و تجهیزات و عراده جات (خودروها) فرسوده نظامی زننده است. برای زمین هم مضر است. رسوبات اینها مضر است. خاک و آب زیرزمین را آلوده می‌کند."

اداره حفاظت محیط زیست هرات به وزارت دفاع افغانستان پیشنهاد می‌کند که اگر حاضر به واگذاری این محل به شهرداری هرات نیستند، خودشان در این منطقه پارکی زیرنام "پارک وزارت دفاع ملی" بسازند که برایشان منبع درآمد هم خواهد بود.

این آهن‌پاره‌ها قابلیت استفاده دوباره را مخصوصا در کارخانه‌های ذوب آهن افغانستان دارند.

وزارت دفاع افغانستان می‌گوید موجودیت زباله‌های نظامی تنها در هرات نه بلکه در سراسر افغانستان، برای این وزارت یک مساله است.

محمد رادمنش، سخنگوی وزارت دفاع افغانستان می‌گوید این وزارت در نظر دارد تا در سال پیش رو، همه زباله‌های نظامی را جمع‌آوری کند.

آقای رادمنش افزود که در مورد انتقال آنها به خارج یا تسلیمی آن به صنعت‌گران داخلی بعدا تصمیم گرفته خواهد شد.

عدم موجودیت امکانات کافی برای بازیافت زباله‌ها در افغانستان، یک چالش است اما چالشی که می‌تواند به یک فرصت تبدیل شود؛ فرصتی برای شکوفایی اقتصاد در محلات مختلف این کشور.

خطر خرده‌زباله‌های فضایی برای آینده اکتشافات کیهانی چیست؟میلیون‌ها قطعه از زباله‌های انسانی دور زمین می‌چرخند. در واقع ابر زباله‌ای عظیمی در ارتفاع ۸۰۰ تا ۲ هزار کیلومتری سطح زمین وجود دارد.

از زمان نخستین سفر انسان به فضا در سال ۱۹۵۷ تاکنون بیش از ۵ هزار پرتاب سفینه به مدار و ۲۹۰ انفجار ثبت شده است.

موشک‌های کهنه، ماهواره‌ها، ابزارهایی که فضانوردان گم می‌کنند و حتی رنگ‌های کنده شده و رها شده در فضا، خطری برای آینده اکتشافات فضایی به شمار می روند.

گیرنده‌های نصب شده روی موشک‌های فضایی خرده‌زباله‌ها را شناسایی می‌کنند. اما به دلیل سرعت بالای آنها که به ۲۸ هزار کیلومتر در ساعت هم می‌رسد، در صورت تصادف آنها با این قطعات خسارات زیادی به بار خواهد آمد.

ایستگاه فضایی بین‌المللی برای برخورد نکردن با این قطعات تاکنون در ۱۲ مورد مجبور به جابجایی شده است.

خطر دیگر برخورد با صدها ماهواره رصدکننده و مخابراتی است که در حال چرخش دور زمین هستند.



به این ترتیب میلیاردها دلار تجهیزات رصد شهاب‌سنگ‌ها، سامانه‌های رهیابی و ارتباطی در معرض خطر قرار دارند.

دانشمندان بیم آن دارند که تصادف با این اشیا سبب بروز زنجیره‌ای از واکنش‌ها شود که اصطلاحا به آن «سندرم کسلر» می‌گویند.

رادارها و تلسکوپ‌های زمینی در حال حاضر هزاران شیء در اندازه‌های مختلف از ده سانتی‌متر تا اندازه یک اتوبوس را در فضا رصد می‌کنند.

آژانس‌های فضایی دستورالعمل‌هایی را در مورد روش مقابله با خطر تصادف با این اشیا تهیه کرده‌اند. اما هنوز هیچ راهی برای جمع‌آوری این اشیا پیدا نشده است.

پروژه «استارداست» که اتحادیه اروپا برای آن ۴ میلیارد یورو هزینه کرده و ناسا و دانشگاه‌های مختلف جهان نیز در آن مشارکت دارند، به منظور مبارزه با خطر زباله‌های فضایی و سیارک‌ها و نیز ممانعت از برخورد با این اشیاء یا حذف آنها طراحی شده است.

بیشتر بخوانید: انواع روشهای دفع و بازیافت زباله- بخش اولچه خطراتی در فضا متوجه جسم آدمی است؟فضا محیطی پرخطر برای آدمی است. بزرگترین چالش، تابش کیهانی و ریزگرانش یا بی‌وزنی نزدیک به صفر است که بر کارکرد بدن تاثیر می‌گذارد.

تراکم استخوان‌ها‌ در فضا ماهانه ۱ تا ۱.۵ درصد کم می‌شود که معادل یک سال کاهش تراکم استخوان بر روی زمین است. در عرض فقط چند روز ماهیچه‌ها ۲۰ درصد حجمشان را از دست می‌دهند. سلول‌های قلب نیز رو به زوال می‌روند. مایعات بدن به مغز و چشم‌ها فشار وارد می‌آورد که در دراز مدت می‌تواند به اختلالات بینایی بیانجامد. پیر شدن شریان‌ها، سنگ کلیه و افزایش طول ستون فقرات و افسردگی خطرات دیگری هستند.

شریان‌های آدمی ورای اتمسفر، در شش ماه به اندازه ۲۰ تا ۳۰ سال پیر می‌شوند. پیدایش سنگ کلیه مشکل دیگر است. به دلیل میزان بالای کلسیم در ادرار که به کاهش تراکم استخوان می‌انجامد. افزایش تا ۵ سانتیمتری طول ستون فقرات در فضا و در نتیجه دیسک کمر نیز خطر دیگری است که فضانوردان با آن روبرو هستند.

اتمسفر حافظ ما در برابر تابش کیهانی بر روی زمین است. بنابراین ورای اتمسفر، تابش کیهانی خطری بالقوه است. خطر تابش‌ کیهانی در ایستگاه بین‌المللی فضایی ۱۰ برابر بیشتر است؛ تابشی که خطر ابتلا به سرطان را بالا می‌برد و بر سلول‌های خونی و سیستم ایمنی بدن تاثیر سوء می گذارد. افت روحیه و استرس ناشی از تنهایی در فضا عارضه‌های دیگرند.

موانع، خصوصا در ماموریت‌های بلندمدت فضایی کم نیستند، مثلا در سفر ۹ ماهه به سیاره سرخ، مریخ.

به نقل از یورونیوز، گرچه که ربات‌ها توسط انسان به کنترل درمی‌آیند، ولی چون این سیستم خودکار است، به انسان آسیب وارد نمی‌کند و برای تشخیص هرگونه اختلال در موشک‌ها از دید رایانه‌ای استفاده می‌کند.

بیشتر بخوانید: انواع روشهای دفع و بازیافت زباله- بخش دوم