به گزارش زیست آنلاین، حملونقل عمومی، ستون فقرات هر شهری در هر کجای جهان است. بدون سیستم حملونقل کارآمد، روند توسعه بسیار کند خواهد بود. بنابراین، برای هر اقتصادی یک عنصر حیاتی است که باید دائما به روز شود.
کمک دولت به سیستم حملونقل در کشورهای مختلف، متفاوت است. سرویسهای حملونقل عمومی رایگان (FFPT) در مقیاس محدود، مثلاً خدمات رایگان برای گروههای خاص بسیار متداول است. در برخی شهرها، سالمندان، دانشآموزان یا دانشجویان میتوانند از خدمات رایگان اتوبوس استفاده کنند. برخی سیستمهای حملونقل، هزینه سالانه کمی دارند. در برخی شهرها، ماشینسوارها در صورتی که دیگر از خودرو شخصی استفاده نکنند، از یک سال سفر رایگان با سیستم حملونقل عمومی برخوردار خواهند بود. در گوتنبرگ سوئد، استفاده از سیستم حملونقل عمومی برای همه افراد بازنشسته رایگان است و مطالعات نشان میدهد که افراد بازنشسته این شهر، خوشحالتر و فعالتر هستند.
با این حال، شهرهایی هستند که حملونقل عمومی کاملاً رایگان در اختیار عموم مردم قرار میدهند. حدوداً در ۱۰۰ شهر در سراسر جهان میتوان به رایگان با تراموا، مترو یا اتوبوس سفر کرد. بیشتر این شهرها، صرفنظر از این که جمعیت چند صد نفری یا چند میلیونی دارند، از اجرای این سیستم پشیمان نیستند. از اتوبوسهای شهر کوچک پورتوگز در پورتو پرتغال گرفته تا سیستم اتوماتیک مترو در میامی، فلوریدا. از نویون در فرانسه با جمعیت ۱۳ هزار نفر تا چنگدو در چین با جمعیتی بالغ بر پنج میلیون نفر. امروزه حملونقل رایگان گزینه شناخته شدهای برای جابهجاییهای درونشهری و راهحلی برای کاهش آلودگیهاست.
از ژانویه ۲۰۱۳، ۴۳۵ هزار نفر از شهروندان تالین در استونی از سیستم حملونقل رایگان بهره میبرند. تقریباً یک سال بعد از اجرای طرح حملونقل رایگان در تالین، استفاده از سیستم حملونقل عمومی ۱۴ درصد افزایش یافت و افراد کمدرآمد بیش از پیش در شهر تردد میکردند. بیش از شش سال بعد، نتایج هم برای مسافران و هم برای شهر بسیار مثبت بود. امروزه این طرح به شهر کمک کرده درآمد خود را افزایش دهد. با جذب شهروندان جدید، تالین سود مالیات محلیاش را افزایش داده است. شهر پاکتر و کم ازدحامتر است و ترافیک جادهای ۱۵ درصد کاهش یافته است.
مدل تالین مایه رشک پاریس است. آنه هیدالگو، شهردار پاریس میخواهد پاریسیها بیشتر از حملونقل عمومی استفاده کنند و در نظر دارد با رایگان کردن این سیستم، آلودگی ناشی از خودروها را کاهش دهد. برای برخی ساکنان و افراد بالای ۶۵ سال و افراد ناتوان که درآمد پایینتر از حد مشخصی دارند، سیستم حملونقل رایگان برقرار است. برنامههای حملونقل رایگان هم اکنون در حدود ۳۰ شهر فرانسه اجرا میشود. بیشتر این شهرها کمتر از ۲۰ هزار نفر جمعیت دارند و شبکه حملونقل عمومی آنها فقط از مسیرهای اتوبوس تشکیل شده است.
بیشتر بخوانید: خسارتهای اقتصادی آلودگی هوای تهران
بیشتر بخوانید: زیرساختهای جدید حمل و نقل در هنگکنگ برای جذب گردشگران بیشتر حملونقل عمومی رایگان، راهی برای کاهش آلودگی هوادر واقع استونی اولین کشور برای ارائه حملونقل عمومی رایگان در سراسر جهان است. استونی، بزرگترین زون حملونقل عمومی رایگان جهان را پایهگذاری کرده است. محققان اظهار کردند: در شهر تالین، پایتخت استونی در سال ۲۰۱۳، حملونقل عمومی به ساکنان محلی ارائه شد اما در حال حاضر، این کشور اهداف خود را ارتقا داده است.
در تالین، اقدامات مختلفی به منظور کاهش استفاده از وسایل نقلیه شخصی و استفاده بیشتر از حملونقل عمومی انجام شده است. از این موارد میتوان به خطوط ویژه اتوبوس، قسمت نگهداری دوچرخه، کاهش فضای پارکینگ خودرو و افزایش قیمت آن نام برد.
از مهمترین فواید این طرح، تحرک برای ساکنان این شهر اروپایی است. علاوه بر این، حملونقل عمومی رایگان برای گروههای کمدرآمد بسیار مقرون به صرفه است و آنها میتوانند دسترسی آسان به مناطق بسیاری را داشته باشند.
تعدادی دیگر از شهرهای اروپایی، به ویژه پاریس هم خدمات مسافرتی رایگان برای کاهش ترافیک، کاهش آلودگی هوا و افزایش کسب و کار محلی ارائه میدهند.
در ولز بریتانیا، در حال حاضر آخر هفتهها اتوبوس رایگان است. اوواسیک، اولین شهر ترکیه با حملونقل شهری رایگان است. هزینه این سفرها قبلاً یک لیره بود و امروز، برخی از مسافران اصرار دارند این هزینه را بپردازند و در نتیجه یک لیره در جعبهای که کنار راننده است، میاندازند.
شهر اوباین در فرانسه در سال ۲۰۰۹، ۱۱ مسیر اتوبوس را که به بیش از ۱۰۰ هزار مسافر خدماترسانی میکرد، رایگان کرد. به گزارش متروپولیتیکز، سه سال بعد، استفاده از اتوبوس در این شهر ۱۴۲ درصد افزایش و سفر با خودورهای شخصی ۱۰ درصد کاهش یافت. در شهر Châteauroux فرانسه نیز حذف کرایهها در اوایل دهه ۲۰۰۰ به سیستم حملونقل رنجور این شهر جان دوبارهای بخشید و محبوبیت زیادی برای شهردار به ارمغان آورد.
دانکرک در فرانسه با جمعیت بالغ بر دو میلیون نفر بزرگترین شهر اروپا با سیستم حملونقل رایگان برای عموم است. یک ماه بعد از اجرای این طرح در دانکرک، شهردار این شهر در گفت وگو با گاردین اعلام کرد که این پروژه توانسته استفاده از خودروهای شخصی را ۵۰-۸۵ درصد کاهش و تعداد اتوبوسها را از ۱۰۰ به ۱۴۰ دستگاه افزایش دهد. پاتریک ورگریت میگوید: پیش از این کرایهها فقط ۱۰ درصد از هزینه سالانه سیستم حملونقل شهری را تأمین میکرد و بقیه بر دوش شهر بود که با افزایش versement transport –یا مالیات حملونقل عمومی بر شرکتهایی با بیش از ۱۱ کارمند- تأمین میشد. او میگوید: نمیتوان بر پویایی و عدالت اجتماعی قیمت گذاشت.
جزیره استاتن در نیویورک، چپل هیل در کارولینای شمالی، ولی در کلرادو، لوگان و کچ ولی در اوتاه، کلمنسون در کارولینای جنوبی، کامرس در کارولینا، چیتوروکس، ویتره و کمپین در فرانسه، هاسلت در بلژیک، لوبن در آلما، ماریهامن در فنلاند، نووا گوریکا در اسلونی، توری در استونی و اورتون در سوئد از جمله شهرهایی هستند که حملونقل عمومی را رایگان کردهاند.
بیشتر بخوانید: آینده حمل و نقل پایدار چیست؟مزایای زیستمحیطی حملونقل عمومی رایگان، فراوان است:• کاهش انتشار گازهای گلخانهای و دیگر آلایندههای هوا
• کاهش آلودگی صوتی (خصوصاً ناشی از ترامواها)
• کاهش روانآبهای حاوی مواد شیمیایی سمی و آلودگی منابع آب شیرین
• کاهش مصرف بنزین و گازوئیل
• حفاظت از محیط زیست و درختان با حذف نیاز به چاپ بلیط
مجبور کردن مردم به پرداخت هزینههای بالاتر فقط سرسختی و بدرفتاری با سیاره زمین و مردمی که درآمد محدود دارند نیست، بلکه از نظر اقتصادی نیز به ضرر خود شهر تمام میشود. شاید فکر کنید سیستم حملونقل شهری بدون دریافت کرایه ورشکست میشود، اما بنا به دلایل زیر این طور نیست.
سیستم حمل و نقل رایگان، مزایای فراوانی دارد از جمله:۱. کاهش نابرابری بین یارانههایی که از طرف دولت به کاربران خودروهای شخصی و کاربران سیستم حملونقل عمومی تعلق میگیرد
۲. کاهش و در برخی موارد حذف نیاز به پارکینگ برای خودروهای شخصی
۳. حذف نیاز به صرف میلیاردها دلار برای ساخت جادهها و بزرگراهها
۴. بهبود اقتصاد محلی با چرخش پول در جوامع
۵. ارتقا کارایی اتوبوسهای درون شهری
۶. افزایش غرور عمومی به خاطر منابع جمعی و مشترک
۷. حذف هزینه جمعآوری کرایه
به گزارش ایسنا، بخش اعظم مالیاتی که پرداخت میکنیم، برای تأمین منافع مالکان خودروهای شخصی صرف میشود نه اتوبوسها و ترنها که آلودگی کمتری دارند. باید جادهها، پارکینگها و دیگر زیرساختها، کاهش مالیات بر شرکتهای خودروسازی و سوخت را نیز به حساب آوریم. تد ویتمن از مؤسسه ویکتوریا ترنسپورت پلیسی میگوید: در سال ۲۰۰۰ دولت کانادا به هر مالک خودرو شخصی، ۵۳۷۸ دلار، یارانه داده است. در همان سال، هزینه سفر با حملونقل عمومی در ونکوور کانادا تقریباً پنج دلار بود. اگر همین یارانه به کاربران حملونقل عمومی تعلق میگرفت، هر کاربر از ۱۰۷۵ سفر رایگان برخوردار میشد.
از آنجایی که بیشتر سیستمهای حملونقل به کرایه مسافران وابستهاند، با مشکلات مالی روبهرو میشوند. با افزایش کرایهها، مردم کمتر از سیستم حملونقل استفاده میکنند و درآمد این سیستمها کاهش مییابد. به این مسئله قانون سیمپسون کورتین گفته میشود. به ازا هر ۱۰ درصد افزایش در کرایه، میزان استفاده مردم از سیستمهای حملونقل ۳.۸ درصد کاهش مییابد.
در سال ۱۹۵۵ و ۱۹۵۹ افزایش کرایه باعث شد سیستم حملونقل ونکوور کانادا وارد یک زوال ۱۱ ساله شود. استفاده مردم از ۱۰۹ میلیون سفر در سال ۱۹۵۴ به کمتر از ۶۳ میلیون سفر در سال ۱۹۶۶ رسید؛ یعنی ۴۲ درصد کاهش! افزایش دوباره کرایهها در سالهای ۱۹۷۰، ۱۹۷۸ و ۱۹۸۷ به ترتیب به ۹، ۷ و ۱۳ میلیون سفر کمتر منتهی شد (حتی با وجود راهاندازی خط جدید ترن هوایی). سیستم حملونقل تورنتو کانادا نیز بعد از افزایش پیدرپی کرایهها در دهه ۱۹۹۰ وارد یک دوره رکود شد.
از نظر سیاسی و عملی، در بیشتر سیستمها، سادهترین راه، افزایش کرایه است. اما خیلی زود، استفاده مردم از سیستمهای حملونقل عمومی کاهش مییابد و این یعنی شهر، قادر نخواهد بود درآمد بیشتری کسب کند.
رباتهای تمیزکننده واگنهای قطارپروژه ساخت رباتهای تمیزکننده واگنهای قطار و پهپاد، دو پروژه جدید دانشگاه هریوت وات اسکاتلند هستند.
به گزارش ایسنا، هدف از اجرای این پروژهها ساخت رباتهایی برای کمک به انسان در مناطق غیر قابل دسترسی و جمع آوری زباله است.
رباتهای متحرک، قابلیت شناسایی زبالههای مختلف از جمله زبالههای خطرناک مانند سوزنها، تیغها و همچنین زبالههای قابل بازیافت مانند کاغذ و روزنامه را دارند.
پروژه دوم نیز شامل پهپادهای خودمختار هستند که برای سرکشی به ریلهای قطار بهخصوص مسیر ریلی داخل تونل که دسترسی به آنها دشوار است طراحی شدهاند.
محقق این تحقیق، دکتر مصطفی صافحی اردن از دانشگاه هریوت وات اظهار کرد: کار ما بر روی توسعه پلتفرم ربات متحرکی متمرکز شده که بتواند به طور مستقل در فضای محدود بین و زیر کابینهای قطار هدایت شود.
سپس الگوریتمی نیز برای شناسایی زبالهها با استفاده از مجموعهای از تصاویر واگن قطار ایجاد کردهایم.
در پروژهای دیگر هم، دانشمندان هواپیماهای بدون سرنشین تولید خواهند کرد که تصاویر را به صورت خودکار برای تشخیص نقص در ساختارها، مانند ترک، لکه، نفوذ آب و دیگر موارد تحلیل میکند.
وی گفت: این روش نیز بر اساس فناوری هواپیماهای بدون سرنشین است که با استفاده از سنسورهای مجاورتی و وبکمها حرکت میکنند. در این روش نیز تصاویر ریلها و مسیرها جمعآوری و سپس تحلیل و مشکلات، گزارش داده میشود.
توسط این پروژهها سیستم راهآهن به رباتیک و سیستمهای خودمختار (RAS) مجهز خواهد شد.