درختان مانند سایر موجودات زنده؛ زنده هستند و در چرخه طبیعی حیات نقش مهم و تاثیرگزاری دارند. تهویه هوا، کاهش آلودگی، تعادل دمای محیط ،حفاظت از خاک، ایجاد فضایی آرامش بخش و زیباسازی محیط شهری تنها بخشی از تاثیرات مثبت کاشت درخت است. سرپرست سازمان سیما، منظر و فضای سبز شهری شهرداری بندر بوشهر از جایگزینی درختان مرکبات به جای کنوکارپوسهای سطح شهر بوشهر خبر داد.

به گزارش زیست آنلاین، محمدرضا حسین پور در خصوص برخی اظهارات در فضای مجازی درباره قطع درختان خیابان فرهنگ، اظهار داشت: تعدادی از گونه‌های درختان کاشته شده در سطح شهر از جمله خیابان فرهنگ در سالهای گذشته (کنوکارپوس: Conocarpus ) از لحاظ محیط زیست، تخریب معابر، گرفتگی لوله فاضلاب و غیره مشکلات فراوانی برای عموم مردم و این سازمان به وجود آورده بودند.

وی افزود: در این مورد و با توجه به درخواست اهالی و ساکنان محل برای رفع این مشکلات اقدام کردیم.

سرپرست سازمان سیما، منظر و فضای سبز شهری شهرداری بندر بوشهر تصریح کرد: در نهایت با توجه به لایحه شورای اسلامی شهر و کمیسیون ماده ۷ و شرایط اقلیمی شهر بوشهر، این سازمان تصمیم گرفت به جای گونه‌های درختان کنوکارپوس از درختان مرکبات در مناطق یک و دو استفاده کند.

حسین پور بیان کرد: همچنین سازمان سیما، منظر و فضای سبز شهری شهرداری بندر بوشهر بنا دارد درختان کنوکارپوس را برای کاشت مجدد در موقعیت جدید (ضلع شرقی پارک لیان) انتقال دهد.

"کنوکارپوس" یک درخت همیشه سبز است که معمولاً در مناطق گرمسیر و خاک شور کاشته می‌شود. مناطق کاشت آن نیاز به زهکشی و مواد معدنی آلی ندارد و مقاومت خوبی در برابر محیط سخت دارد.

به عنوان یک درخت مقاوم به شوری و گرما و همچنین کم‌آبی جهت حفاظت از سواحل و اراضی شور کاشته می‌شود و با توجه به مقاومت بالا به خاک‌های شور به خوبی در نواحی نزدیک دریا کاشت می‌شود و همچنین در شهرها در کناره پیاده‌روها و میادین و خط میانی خیابان‌ها کاشته می‌شود.

این درخت سایه خوبی دارد و به همین دلیل برنامه کاشت آن در شهرهای گرم کشور توسط شهرداری‌ها و سازمان‌های مرتبط با سرعت خوبی در حال پی گیری است.

به گزارش ایسنا، برنامه کاشت آن در کشورهای حوزه خلیج فارس و همچنین کشور عربستان سعودی و عراق و ایران که مناطق گرم و خشک و معمولاً با خاک شور دارند ادامه دارد و نمای زیبایی به شهرها می‌بخشد. از جمله استان‌هایی که در ایران این درخت کاشته می‌شود می‌توان به خوزستان، بوشهر و هرمزگان اشاره کرد.

این گیاه در نواحی ساحلی می‌روید ولیکن در نواحی ساحلی و خشک نیز قابل کشت است. محیط زیستی‌ها آن را گونه‌ای مهاجم می‌دانند که با آب و هوای ایران سازگاری ندارد و منابع آبی را هدر می‌دهد.

در هر خیابان و محله بوشهر و همچنین در مسیرها و محل‌های اصلی شهر مثل باغ زهرا، بلوار شکری، عاشوری، صلح آباد، بلوار ساحلی و شهید چمران و در اکثر بلوارهای بوشهر درخت کنوکارپوس وجود دارد، ولی به شکل ۱۰۰ درصد نبوده است.

درخت کنوکارپوس در خیابان‌های صلح آباد، از باغ زهرا تا سه راه گمرک، حاشیه بلوارها از خیابان باغ زهرا به سمت میدان امام هم وجود دارد ولی در میان اینها نارنج کشت شده که در آینده و پس از رشد آنها، درختان کنوکارپوس جابجا خواهد شد.

درخت کنوکارپوس هر جا که آب باشد چندین متر را طی کرده که به آن برسد و در نتیجه سیستم فاضلاب را تخریب می‌کند. جابجایی درختان درخواست شخصی ساکنان محلات و شورای شهر و محیط زیست بوده است که البته هیچ درختی قطع نشده است و انتقال داده و کاشت مجدد خواهد شد.

کنوکارپوس چیست؟کنوکارپوس (به انگلیسی: Conocarpus) که نام علمی آن کنوکارپوس لنلیولیا است و از خانواده گاروم زنگیان (Combretaceae) می‌باشد.

شکل و اندازهدرخت یا درختچه ای است که از نظر اندازه بسیار متنوع بوده و گاهی هم به صورت گسترده روی زمین پهن می‌شود ولی معمولاً به صورت راست و مانند درخت است و ارتفاع آن تا ۲۰ متر و قطر تنه آن به هشتاد سانتی‌متر می‌رسد. رنگ پوسته معمولاً قهوه ای تیره و ترک بردارنده می‌باشد. برگها به صورت تخم مرغی یا بیضوی است و به طول دو تا ده سانتی‌متر می‌باشند.

مناطق کاشتدرختی همیشه سبز است که معمولاً در مناطق گرمسیر و خاک شور کاشته می‌شود. مناطق کاشت آن نیاز به زهکشی و مواد معدنی آلی ندارد و مقاومت خوبی در برابر محیط سخت دارد. به عنوان یک درخت مقاوم به شوری و گرما و همچنین کم‌آبی جهت حفاظت از سواحل و اراضی شور کاشته می‌شود و با توجه به مقاومت بالا به خاک‌های شور به خوبی در نواحی نزدیک دریا کاشت می‌شود و همچنین در شهرها در کناره پیاده‌روها و میادین و خط میانی خیابان‌ها کاشته می‌شود. به جهت اینکه سایه خوبی دارد برنامه کاشت آن در شهرهای گرم کشور توسط شهرداری‌ها و سازمان‌های مرتبط با سرعت خوبی در حال پی گیری می‌باشد. برنامه کاشت آن در کشورهای حوزه خلیج فارس و همچنین کشور عربستان سعودی و عراق و ایران که مناطق گرم و خشک و معمولاً با خاک شور دارند ادامه دارد و نمای زیبایی به شهرها می‌بخشد. از جمله استان‌هایی که در ایران این درخت کاشته می‌شود می‌توان به خوزستان بوشهر و هرمزگان اشاره کرد. این گیاه در نواحی ساحلی می‌روید ولیکن در نواحی ساحلی و خشک نیز قابل گشت است. علاوه بر ایران در سواحل کالیفرنیا، فلوریدا و آمریکای گرم و مرطوب و برزیل نیز دیده می‌شود.

ازدیادبرنامه تولید آن توسط کاشت بذر ممکن می‌باشد. تولید بذر این درخت زیاد است، ولی با توجه به کم بودن قوهٔ نامیه (زیوایی) بذرها که حدود ۱۲ درصد است، تعداد زیادی از آن‌ها سبز نمی‌شود. بهتر است مجموعه ای از ده‌ها بذر یکجا کاشته شوند.

 "کنوکارپوس" و "کهور آمریکایی" خطرناک‌ترین گونه‌های گیاهی کشت شده در جنوببیش از ۹۰ درصد پوشش گیاهی خوزستان از نوع کهور آمریکائی است در صورتیکه اتحادیه اروپا این گونه گیاهی را خطرناک‌ترین موجود زنده دنیا نامگذاری کرده است.

با توسعه زندگی شهری، صنعتی شدن جوامع و همچنین پیشرفت علم پوشش‌های گیاهی زینتی جایگزین پوشش گیاهی مثمر شد و این پوشش گیاهی به حدی پیشرفت کرد که بخش عظیمی از پوشش گیاهی سطح کشور البته به جز جنگل‌های شمال و زاگرس؛ را به خود اختصاص داده است. پوشش گیاهی بی ثمر نه تنها ثمری برای موجودات زنده اطراف خود ندارند بلکه سبب بروز برخی از اختلالات طبیعی در محیط زندگی انسان‌ها،گیاهان و جانوران می‌شود.

بیشتر بخوانید: ادامه قطع درختان و دست درازی به طبیعتباید به دنبال کاشت درختان مثمر باشیمبرخلاف تصورات که کاشت هر نوع درختی برای محیط زیست خوب است باید دانست که گیاهان خاصیت‌ها و ویژگی‌های مختلفی دارند و می‌توانند بر سایر موجودات زنده حتی سایر گیاهان تاثیرات مثبت و منفی داشته باشد که در صورت منفی بودن تاثیرات جبران آن‌ها با هزینه‌های هنگفتی همراه است.

باید به این نکته توجه داشت که گیاهان به ما غذا می‌دهند اما باید به واقعیت این امر هم پی برد که آیا هرگیاهی به می‌تواند غذا تولید کند و یا اینکه گیاهان تولیدکننده اکسیژن هستند اما مطمئن باشیم که هرگیاهی اکسیژن تولید می‌کند.

برخی از گیاهان نه تنها تولید کننده نیستند بلکه خودشان مصرف‌کننده هستند به عنوان نمونه درخت کاج از نمونه درختانی است که محققان و کارشناسان منابع طبیعی معتقدند که این گونه گیاهی باید در مکانی کاشته شود که اکسیژن بیشتری داشته باشد زیرا این درخت به اکسیژن فرآوانی برای حیات نیاز دارد.

درختان میوه‌دار یا همان مثمر بیشتر از درختان غیر مثمر اکسیژن تولید می‌کنند و چون از طریق دی‌اکسید کربن غذاسازی می‌کنند می‌توانند کمک شایانی به پاکیزه‌سازی هوای محیط داشته باشند. درختان مثمر ابتدا آلودگی‌های هوایی را در خود ذخیره و بعد از تبدیل آن‌ها به قند ساده، میوه یا همان محصول را تولید می‌کنند.

اگر به اطراف درختان مثمر نگاه کنید متوجه می‌شوید که خاک در حال افزایش است زیرا این قبیل گیاهان ترکیبات گازی موجود در هوا را دریافت و آن را به حالت جامد که خاک است تبدیل می‌کنند اما درختان بی ثمر سبب تشکیل هیدورکربن می‌شوند و بخشی از خاک را در عملی تجزیه و به هوا منتشر می‌کنند.

 تاثیرات منفی پوشش گیاهی غیرمثمردرختان غیر مثمر بیشتر در فضاهای سبز و عمومی مانند پارک‌ها و بلوارها کاشته می‌شود که اکثر آن‌‌ها از نوع غیر بومی هستند به عنوان نمونه درخت کنوکارپوس از سال ۸۲ از طریق کشور‌های حاشیه خلیج فارس وارد کشور شد و بخش اعظمی از پوشش گیاهی برخی از استان‌ها از جمله خوزستان را به خود اختصاص داده است.

درختان غیر مثمر اجازه رشد هیچ گیاهی در کنار خود را نمی‌دهند اما در کنار درختی مانند خرما می‌توان سه طبقه درخت دیگر از نوع مرکبات را کاشت و همچنین درخت خرما این توانایی را دارد که اجازه رویش گیاهان مرتعی در کنار خود را بدهد اما درختی مانند اکالیپتوس که گیاهی غیر مثمر است اجازه رویش گیاهی دیگر در کنار خود را نمی‌دهد.

سمی بودن گیاهان غیر مثمر یکی دیگر از معایب این قبیل درختان است  و هنگامی که توسط حیوان مصرف شوند سبب مرگ آن حیوان می‌شود و برخی از درختان مانند اکالیپتوس فقط یک گونه جانوری مثل خرس کوالا می‌تواند از آن تغذیه کند اما اگر به جای همین درخت بی ثمر و بدون سود اکالیپتوس درخت انار کاشته شود نه تنها انسان‌ها می‌توانند از میوه آن به عنوان یک تغذیه سالم استفاده کنند بلکه جانوران به ویژه پرندگان می‌توانند از دانه‌های انار تغذیه مناسب و مقوی در فصل پاییز و زمستان داشته باشند.

درختان و مرتع‌های مثمر سبب تقویت خاک می‌شوند حتی برای زمین‌هایی که دچار فقر شده‌اند توصیه می‌شود که  در آن زمین یونجه یا باقلا کاشته شود زیرا در ریشه این گیاهان نوعی باکتری وجود دارد که نیتروژن هوا را به دام می‌اندازد و برای زمین مانند یک کود طبیعی عمل می‌کند در حالی که درختان بی‌ثمر به دلیل تجزیه خاک و ارسال آن به هوا سبب سست شدن خاک و همچنین از بین رفتن قوای خاک می‌شود.

درختان مثمر تاثیرات زیادی برای کاهش سست شدن خاک و برخاستن گرد و خاک یا ریزگردها دارد زیرا در کنار خود اجاز رویش سایر گیاهان مرتعی و مثمر را می‌دهند و فضایی خالی برای خاک باقی نمی‌ماند که با وزش باد خاکی بخواهد جابه‌جا شود.

تاثیر گیاهان بی‌ثمر در آلودگی‌های هواگرده افشانی و جابه جا شدن میوه‌های بدون مصرف درختان بی‌ثمر سبب آلودگی هوایی می‌شود همچنین برخی از گونه‌های این قبیل گیاهان به طور طبیعی  و بدون دخالت انسان دچار آتش‌سوزی و ایجاد آلودگی در هوا می‌کنند اما گرده افشانی درختان مثمر بیشتر از طریق دست انجام می‌شود.

به درختی مانند نخل لقب امیرالصحرا داده‌اند یعنی اینکه در گرم و خشک‌ترین مناطق کشور قابلیت رشد دارد. به طور کلی درختان میوه و یا همان مثمر نسبت به درختان غیر مثمر به آب کمتری احتیاج دارند.

درخت اکالیپتوس مانند یک موتور مکنده آب را از زمین دریافت و تبخیر می‌کند به همین دلیل کارشناسان محیط زیست این گیاه را مختص مناطق باتلاقی می‌دانند که با کشت آن،  آب موجود در باتلاق را تبخیر و زمین را به حالت طبیعی برمی‌گرداند.

آب برای درختان میوه یک سم است و ریختن آب زیاد پای درختان مثمر سبب خشک شدن آن‌ها می‌شود. درختانی از جمله پسته، زردآلو، انجیر، زیتون، انگور، نخل و مرکبات برای رشد و تولید محصول به آب مصرفی بسیار کمی احتیاج دارند.

یک محقق آمریکائی تحقیقی را با عنوان چمن غذا نیست انجام داد و در این تحقیق نشان داد که در آمریکا برای یک هفته آبیاری ۲۳ میلیون هکتار چمن ۲۷۰ میلیارد گالن آب نیاز است در حالی که این میزان آب برای ۸۰ میلیون هکتار سبزیجات و محصولات ارگانیک در طول تابستان کافی است.

گیاهی که به عنوان فضای سبز در کشور ایران استفاده می‌شود چمن است و این گیاه روزی یک بار باید آبیاری شود در صورتی که گیاهان و سبزیجات خوراکی هر ۷ یا ۱۵ روز بنابر ویژگی که دارند به آب نیاز پیدا می‌کنند بنابراین از نظر اقتصادی کشت گیاهان و سبزیجات خوراکی به جای گیاهی مثل چمن که هیچ بهره مفیدی ندارد؛ بسیار مناسب‌ و با صرفه‌‌تر است.

تولید گازهای سمی از دیگر معایب چمن است به طوری که اگر آب مورد نیاز در زمان مقرر تامین نشود خراب می‌شوند و با تولید گازهای سمی  سبب آلودگی هوایی و تخریب خاک می‌شود.

بیش از یک دهه است که پوشش گیاهی خوزستان به پوشش گیاهی غیرمثمر کنوکارپوس تبدیل شده که یکی این گونه گیاهی از مخربترین و مضرترین پوشش گیاهی در دنیا است و با توجه به کمبودهای منابع آبی تاثیرات منفی بر حجم آب دارد. گازهای منتشر شده از این درخت سبب جلوگیری از تشکیل ابرهای باران‌زا می‌شوند و شیره درختان کنوکارپوس سبب بد طعم شدن مزه عسل کنار می‌شود.

کنوکارپوس یک گیاه سمی است و سبب افزایش حشرات موزی می‌شود و برخلاف درختان مثمر که سایه‌ای مطبوع و خنک دارند سایه‌ درختان غیر مثمر خوزستان که بیشتر از گونه‌های کنوکارپوس، اکالیپتوس و کهور آمریکایی است سایه‌ای گرم و دم هستند.

بیش از ۹۰ درصد از پوشش گیاهی خوزستان از نوع کهور آمریکائی است و این پوشش گیاهی درحالی در خوزستان کشت می‌شود که اتحادیه اروپا این گونه گیاهی را خطرناک‌ترین موجود زنده دنیا نامگذاری کرده  و در لیست سیاه مهاجم دنیا قرار گرفته است.

بیشتر بخوانید: چند روش ساده برای حفاظت از زمینتاثیر گیاه غیر مثمر در سیستم بدنی انسان‌هاکنوکارپوس از جمله گیاهان غیر مثمری است که کاشت آن در خوزستان وجود دارد. به صورت مستمر از خود غبار تولید می‌کند و ورود گرده‌ها آن‌ها به ریه سبب ایجاد حساسیت، بیماری‌های تنگی و عروقی و حتی سرطان ریه می‌شود.

خاک خوزستان به دلیل جلگه‌ای بودن یکی از حاصلخیز‌ترین خاک‌های کشور را دارد و این خاک قابلیت کشت تمام درختان مثمر از جمله ۶ درخت قرآنی از جمله خرما، انگور، سدر، انار، زیتون و انجیر را دارد.

مرکبات دزفول خوزستان از معروف‌ترین مرکبات کشور هستند همچنین خوزستان محل مناسبی برای کاشت درخت پرمحصول و سودمند نخل خرما است که نه تنها به آب کمی نیاز دارد بلکه سبب رشد سایر درختان مثمر می‌شود.

در دوران جنگ بخش عظیمی از نخلستان‌های جنوب از بین رفت که می‌توان با احیای آن در کنار احیای پوشش سبز به محیط زیست و منابع طبیعی کمک شایسته‌ای کرد.