حسین هاشمی، استاد دانشگاه شهید بهشتی با بیان اینکه هیچ‌کس مسئولیت اشغال حریم رودخانه‌ها را برعهده نمی‌گیرد، از بی‌توجهی دستگاه‌ها به حریم کیفی رودخانه‌ها انتقاد کرد.

به گزارش زیست آنلاین، حسین هاشمی گفت: به دلیل انجام ناصحیح فرآیند آبخیزداری و نابودی پوشش گیاهی، سیل اخیر خسارت شدیدی به بار آورد بنابراین باید به جای ساختن سد برای سیلی که چند سال یک بار رخ می‌دهد، آبخیزداری را به شکل صحیح انجام دهیم چون فواید دیگری جز کنترل سیل دارد.

وی در یک برنامه رادیویی با موضوع سیل اظهار کرد: طبیعت همواره با وقایع حدی مثل سیل سر و کار دارد اما علت اینکه ما نام خرابی بر چنین حوادثی نهاده‌ایم مربوط به نحوه دخل و تصرف ما در طبیعت است. اشغال حریم رودخانه‌ها به عنوان یکی از دلایل آسیب‌زا بودن سیل قابل بررسی است. اگر بستر طبیعی کارون را حفظ کرده بودیم به جز کارکردهای اصلی خود به عنوان یک رود، می‌توانست این سیل را به‌صورت ایمن عبور دهد.

هاشمی تاکید کرد: برخی متولیان چشم خود را روی مسائل بسته‌اند. در حال حاضر کسی مسئولیت اشغال حریم رودخانه را بر عهده نمی‌گیرد و پنج سال است بحث کیفی بستن حریم رودخانه در محیط زیست متوقف شده است در حالی که از سال ۱۳۴۰ قانون مربوط به این حوزه وضع شده است.

نقشه سیل‌خیزی کشور باید تدوین شودبه گزارش ایسنا، هدایت فهمی - رئیس مرکز پژوهشی پژوه آب گستر- نیز گفت: نقشه سیل‌خیزی کشور با دوره برگشت مختلف باید تهیه و مقررات برای توسعه نواحی در معرض خطر سیل و عملیات زیرساختی ایجاد شود.

وی بیان اینکه سیل و خشکسالی دو روی یک سکه هستند،اظهارکرد: در اقلیم خشک و نیمه‌خشک کشور ما بروز هر دو پدیده طبیعی است اما مسئله تغییر اقلیم این وقایع را تشدید می‌کند یعنی هم شاهد سیلاب‌های مخرب و هم خشکسالی گسترده هستیم. در ماه گذشته تغییرات اقلیمی و ناهنجاری‌هایی در جت‌استریم‌ها (از قویترین بادها)، رودبادها و سطوح بالایی از یک سو و تلاقی جبهه‌هایی که از سودان و دریای مدیترانه وارد کشور شدند از سوی دیگر بارش‌های سنگینی را ایجاد کردند که منجر به بروز این اتفاق در زاگرس شد.

رئیس مرکز پژوهشی پژوه آب گستر به دلایل مخرب بودن این سیل اشاره کرد و گفت: تعرض و دست‌اندازی به حریم بستر رودخانه و مسیل‌ها، ضعف جدی در ساماندهی و لایروبی رودخانه‌ها، طراحی و اجرای نادرست زیرساخت‌های شهری و روستایی، کاهش پوشش گیاهی و فرسایش وسیع و ضعف در آبخیزداری کشور موجب زیانبار شدن سیل اخیر شد. پس از وقوع سیل به دلیل نبود برنامه جامع مدیریت سیلاب در کشور، غافلگیری و ناهماهنگی ارگان‌ها و دستگاه‌های متولی مدیریت سرزمینی، خسارت را چند برابر و رسیدگی به وضعیت را سخت‌تر کرد.

وی با اشاره به اینکه سدسازی و آبخیزداری دو عامل مکمل هم هستند، اظهار کرد: سدسازی برای کشوری با توزیع ناهمگون بارش ضروری است اما الزاماً تنها گزینه کنترل سیلاب نیست. ممکن است سدی در برابر سیل شکسته شود و فاجعه انسانی به بار آورد بنابراین علاوه بر سدسازی، آبخیزداری برای تسکین سیلاب‌ها بسیار ضروری است چون سدها بر اثر فقدان آبخیرداری آسیب می‌بینند.

فهمی با اشاره به ضرورت تهیه نقشه سیل‌خیری کشور گفت: در مرحله بعدی مدیریت ریسک و خطرپذیری باید تقویت شود یعنی قبل از وقوع حادثه پیش‌بینی‌های لازم صورت گیرد تا حوادث سطح‌بندی شوند و مسئولیت سطوح مختلف بر عهده سازمان خاصی باشد. نظام جامع مقابله با سیل باید با مشارکت کلیه ارگان‌ها تدوین شود. با این نظام جامع، متولی بخش‌های مختلف مشخص می‌شود، ظرفیت‌سازی و زمینه‌سازی از طریق آموزش برای مردم میسر می‌شود و هنگام بروز حوادث سردرگمی از بین می‌رود.

جهت مشاهده مهمترین مطالب مرتبط می توانید بر روی هر یک از عناوین زیر کلیک کنید:

بیشترین تخریب سیل به کانون‌های خشکسالی تحمیل شده است

تغییر ساختار رود دره‌های خطر سیلاب را افزایش می دهد

آبخیزداری راه نجات کشور از از خشکسالی‌های بلندمدت و جلوگیری از سیل