زیست آنلاین: چندی پیش، مطلبی در روزنامه لوموند به چاپ رسید با این عنوان که برای "حفظ تنوع زیستی باید گوشت تولید داخلی و با کیفیت" مصرف شود. نویسنده این مطلب که خود از دامداران و کشاورزان فرانسوی است، معتقد است دامداری، نقطه اتصال بین کشاورزی و ضامن حفظ و نجات تنوع زیستی است. اگر دامداری از بین برود، بسیاری از گونه های زیستی را نیز از دست خواهیم داد.

به گزارش زیست آنلاین، به نظر آنسسیل سوزان، «کشاورز و دامدار» فرانسوی، وجود دامداریها، حلقه اتصال میان کشاورزی و حفظ تنوع زیستی، است و در یک تریبون به "جهان" هشدار داد که تنوع زیستی، در معرض خطر است.

در ادامه ترجمه این مطلب را می توانید بخوانید:

فرانسه، مدتی قبل توانست به خاطر خودکفایی در تولید مواد غذایی و داشتن سیستم غذایی پایدار و مستقل، جایزه ملی این کشور را به دست آورد. اما با این وجود، با داشتن چنین سیستم پایدار غذایی، باید برای حفظ آب و هوا، مصرف گوشت را کاهش دهیم یا خوردن آن را متوقف کنیم؟ عده ای با هدف مبارزه با تغییرات آب و هوایی می خواهند که به کشاورزی قدرتمند و پایداری که نیازمند آب آشامیدنی فراوان است، گازهای گلخانه ای را منتشر می کند و حقوق حیوانات را نادیده نمی گیرد، پایان دهند. در نتیجه، آنها انتظار دارند که بقیه به این موج ملحق شوند، ولی این مسئله نیاز دارد که به طور کامل درک و فهمیده شود تا مورد سوء استفاده قرار نگیرد و باید طورکلی تفسیر شود.

آیا این صحبتها مدعی این هستند که باید دامداریها را تعطیل کنیم؟ خیلی ساده، به مصرف گوشت پایان دهیم و گیاهخوار شویم؟ بسیاری از مردم، از این صحبتها چنین مطلبی را درک می کنند. اما باید گفت که روش خاص دامداری در راستای حفظ محیط زیست، به درستی و عمیق شناخته نشده است. مسئله طرفداران محیط زیست، روش پرورش دام است که غالبا سنتی می باشد. بنابراین، لازم است بین حفظ تنوع زیستی، منابع طبیعی و حفظ اقلیم حلقه اتصالی به وجود آید. چرا که بدون آن، کل اکوسیستم و محیط زیست مورد تهدید قرار می گیرد.

اگر قصد دارید به بقای تنوع زیستی کمک کنید، لازم است گوشت با کیفیتی که در منطقه خودتان تولید می شود را مصرف کنید. این سخن بدان معنا نیست که باید گوشت را در محل زندگی خود یعنی خانه، محل کار و یا حتی در باغ و یا فضای سبز شهری که فقط پاسخگوی نیاز تعداد محدودی از گونه های خاص حیوانی است تولید کنید. دامها نیز مثل جانداران دیگر به فضا، آسایش و حتی احترام نیاز دارند. پس قبل از هرچیزی، برای دامداری به فضاهای بزرگ که کمتر محل عبور و مرور باشند و اطراف آن پوشیده از جنگل، مراتع باشد نیاز داریم که بهتر است در کوهستان واقع شده باشد. این مکانهای بزرگ باید دارای حفاظ باشند و دامداران مراقب باشند تا دامها از چراگاه‌هایی که در آن از سموم کشاورزی و آفت کشها استفاده شده تغذیه نکنند.

به دست آوردن اعتماد مصرف کنندگان «اگر دامداران مسئول و وظیفه شناس پیدا نشوند، چه کسی کار آنها را انجام خواهد داد؟ اگر وضعیت بودجه ملی و عمومی منفی شود چه؟ اگر بازار یا خریدار نداشته باشد چه باید کرد؟»؛ اینها سوالاتی است که ممکن است ذهن مصرف کنندگان را مشغول کند؛ چرا که تولید اینچنینی گوشت و دام یا به عبارت بهتر دامداری ارگانیک، مستلزم صرف هزینه های بالاست و بنابراین، چنین تولیدی گران تمام خواهد شد. فکر کردن به این موارد نیز نوعی ایده آل گرایی خواهد بود. وانگهی، حبوبات و سبزیجات می توانند جایگزین فرآورده های دامی شوند. ولی، مراتع و بیشه ها به مناطق کشت تغییر خواهند یافت، حتی در زیستگاه ها و کشتزارها، ممکن است به استفاده گسترده از آفت کش ها بپردازند و به علفزارها یا مناطق جنگلی برای تولید و بازسازی مجدد گونه های وحشی و تولید مثل حیات وحش فرصت استراحت ندهند. به طور خلاصه، دامداری ملی، حلقه ای محکم و اساسی و غیرقابل جایگزین بین کشاورزی و حفظ تنوع زیستی ایجاد خواهد بود.

آیا باید برای پیشگیری از تغییرات اقلیمی، مصرف گوشت را متوقف کنیم؟ یکی از خوانندگان مطلب بالا، ایزابل سالیو از شارانتون، این سوال را مطرح نموده که سزاوار یک پاسخ صریح و درست است!

مصرف بیش از اندازه گوشت برای سلامتی و برای محیط زیست مضر است. اما نخوردن مطلق آن به حفظ آب و هوا کمکی نخواهد کرد. در عوض، مدیریت مصرف آن یعنی کاهش مصرف گوشت در کشورهای ثروتمند و غنی و کنترل مصرف آن در کشورهای در حال توسعه برای رسیدن به اهدافمان لازم و ضروری است.


در ابتدا، به خاطر داشته باشید که مواد غذایی حدود یک چهارم گازهای گلخانه ای جهان را تولید می کنند و در مقیاس ملی (در فرانسه) پنجمین عامل تولید این گاز است. در اصل، بخش معظم گازهای گلخانه ای منتشر شده در بخش مواد غذایی به تولید گاز متان در گاوداریها و در مقدار کمتر به شالیزارها برمی گردد؛ و به همان میزان نیز اکسید نیتروژنی که از فضولات حیوانی و کودهای شیمیایی متصاعد می شود. اگر شما گوشت را حذف کنید، ولی همچنان به استفاده از نفت و سوخت فسیلی برای رانندگی یا برای پرواز به سمت مقاصد جذاب گردشگری ادامه دهید، از نفت، زغال سنگ و گاز برای گرم کردن خانه خود استفاده کنید و یا کامپیوتر خود را به راه بیندازید (م:منظور استفاده از برق فسیلی است)، در اصل، دیگر شما مدافع حفاظت از محیط زیست نخواهید بود.

خنثی کردن همه گازهای گلخانه ای این موضوع، نکته ای را مطرح می کند که باید همه گازهای گلخانه ای را خنثی کنیم، نه فقط آنهایی که مربوط به استفاده از سوخت های فسیلی می باشند. اما چگونه می توان تولید آن را فقط در سطح سیستم تولید غذا نگه داشت، در حالیکه ۸۵۰ میلیون انسان، غذای کافی نمی خورند و تا سال ۲۰۵۰، حدود ۲/۵ میلیارد نفر دیگر به جمعیت غذاخورنده جهان افزوده خواهد شد.

برای جلوگیری از فاجعه آب و هوایی و تغییرات اقلیمی، باید تا قبل از پایان قرن ۲۱ام، زمین به شرایطی برسد که میزان انتشار گازهای گلخانه ای در آن از میزان دی اکسید کربنی که از طریق جنگلها و چمنزارها جذب می شود،  تجاوز نکند (و حتی مقدار آن بسیار پایین تر از مقدار CO۲ باشد). اگر ما به روند فعلی مصرف ادامه دهیم، برقراری این تعادل بین CO۲ گرفته شده و انتشار غیرقابل محاسبه گازهای گلخانه ای- به طور عمده مربوط به تولید مواد غذایی - غیر ممکن خواهد بود چراکه در نیم قرن گذشته مصرف گوشت در سراسر جهان به دوبرابر افزایش یافته است.  براساس گزارشی که اخیرا در کمیسیون غذایی لانست منتشر گردید، ادامه این راه تا سال ۲۰۵۰ به دو برابر شدن تولید گازهای گلخانه ای در بخش کشاورزی و افزایش زمینهای بایر و لم یزرع منجر خواهد شد؛ تولید گوشت نیازمند فضای زیاد برای چراندن دام و یا کشت علوفه و آنچه باید با آن تغذیه شوند دارد؛ و زمین برای آن کافی نخواهد بود مگر با جنگل زدائی گسترده؛ آنچه که به فاجعه تغییرات اقلیمی کمک بیشتری خواهد کرد. 



«سازگاری با محیط زیست» جز با مصرف متوسط و به اندازه پروتئین حیوانی امکان پذیر نیست.

از سوی دیگر، مصرف متوسط ​​گوشت، در سیستم های کشاورزی و غذا مطابق با الگوهای زیست محیطی، ممنوع نیست. اما، این حد متوسط تا کجا مجاز است؟ این مسئله، از یک طرف به عوامل بسیاری از جمله کنترل هدررفت و ضایعات در سراسر زنجیره تولید مواد غذایی (از مزرعه تا سفره) و از طرف دیگر به سطوح تخصیص یافته به کشاورزی و مصرف انرژی در آن بستگی دارد. به منظور دادن دستورالعمل مناسب، برای «سازگاری با محیط زیست» در اروپا، مصرف ​​پروتئین حیوانی باید به نصف کاهش یابد.

به طور خلاصه، باید به رژیم پدران و پدربزرگهایمان در سالهای ۱۹۵۰-۱۹۶۰ برگردیم، زمانی که آنها از لوبیای پخته، عدس و دیگر سبزیجات، گیاهانی که دارای خواص بسیار و غنی از عناصر خاک با نیتروژن بودند در غذای خود استفاده می کردند. همچنین، کاهش مصرف گوشت- روندی که به نظر می رسد در جامعه ما (فرانسه) در حال گسترش است (مثل کمپین دوشنبه های بدون گوشت) - باعث بهتر شدن سلامت عمومی در جهانی که  دو میلیارد نفر از افراد بزگسال دچار اضافه وزن هستند خواهد بود. اگر می خواهید رژیم گیاهخواری در پیش بگیرید مسئله ای نیست، اما این فقط به خاطر لذت یا اعتقاد شخصی باشد، نه به خاطر وظیفه در حفظ محیط زیست!

منبع: Le Monde

alternatives-economiques.fr

جهت مشاهده مهمترین مطالب مرتبط می توانید بر روی هر یک از عناوین زیر کلیک کنید:

حفاظت از تنوع زیستی با روش های نوین  فرسایش خاک امنیت غذایی را تهدید می کند خطرات زیست محیطی کاهش منابع دریایی   خطر انقراض حدود یک میلیون گونه گیاهی و جانوری  انقراض گونه ها پیش از شناسایی تنوع زیستی بر غذا و سلامتی انسان‌ها موثر است