یک فعال حقوق حیوانات گفت: وقتی صحبت از مدیریت حیوانات شهری می‌شود، اولین فکری که به ذهن مدیران شهری که اصولاً وظیفه مدیریت شهر و روستا را برعهده دارند می‌رسد، جمع آوری و حذف فیزیکی آن‌هاست.

به گزارش زیست آنلاین، فرزاد علیزاده فعال حقوق حیوانات گفت: تجربه نشان داده است که تصمیم‌گیری‌های نادرست و غیر علمی تصمیم‌گیران در این حوزه، طی یک دهه گذشته باعث افزایش بی رویه تعداد حیوانات شهری خصوصاً سگ‌ها شده است. دلایل بسیار مهم دیگری نیز در افزایش جمعیت این حیوانات مؤثر بوده است که از جمله می‌توان به زباله و پسماند، کانون‌های تولید سگ و توله‌کشی، غذارسانی بی‌برنامه همشهریان به حیوانات و وجود پناهگاه‌های حیوانات که در بسیاری از موارد به یک شغل و درآمد پرسود تبدیل شده است، اشاره کرد که همگی در همان عامل اول یعنی نگرش غلط مدیران شهری ریشه دارد.

علیزاده افزود: بر هیچکس پوشیده نیست که این فقدان مدیریت صحیح نه تنها در مورد حیوانات شهری بلکه در مورد حیات وحش و کاهش تنوع زیستی کشور نیز وجود دارد. اصولاً، ً نوع نگرش به حیات وحش، نبود یک تعریف جامع از طبقه‌بندی گونه‌های نادر یا در معرض انقراض، فقدان دانش علمی در زمینه‌ی اهمیت تنوع زیستی در حفظ تعادل اکوسیستم‌ها، برداشت‌های شخصی و بعضاً سلیقه‌ای در سیاست‌گذاری‌ها و وجود خلاء‌های بسیار در تعریف، برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری برای مدیریت حیات وحش و تنوع زیستی کشور نمونه‌هایی است از آن‌چه در حوزه‌ی مدیریتی محیط زیست و زیست بوم جانوری و گیاهی در ایران رخ می‌دهد.

وی تاکید کرد: امروزه، مبحث حقوق حیوانات در اکثر قریب به اتفاق کشورهای جهان مورد گفتگو و تاکید جامعه است. در کشور ما نیز که قوانین آن برگرفته از دین مبین اسلام است، بر حقوق حیوانات تاکید فراوان شده است. حجم و گستردگی بی‌شمار قوانین و توصیه‌های حمایت از حیوانات در اسلام در هیچ قانون و مکتب حمایتی دیگری به چشم نمی‌خورد. فقها معتقدند مفهوم اسلام در همین تسلیم شدن در مقابل قواعد خلقت و شناور شدن در مدار تکاملی هستی است (یسبح الله ما فی السماوات و ما فی العرض).

این فعال حقوق حیوانات گفت: قصد ندارم به تمامی آیات و احادیثی که در خصوص حمایت، رفاه، مهربانی و رعایت حقوق حیوانات اشاره کنم که خود یک جلد کتاب است اما تمامی این احادیث و آیات به این موضوع اشاره و دلالت دارد که انسان به عنوان اشرف مخلوقات بر محیط پیرامون خود (محیط زیست و زیستمندانش) دارای حق و حقوق متقابل است؛ یعنی هم انسان بر حیوان حق دارد و هم متقابلاً حیوانات بر انسان‌ها دارای حق هستند تا جایی که حق تعالی در سوره انعام می‌فرماید وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ وَلَا طَائِرٍ یَطِیرُ بِجَنَاحَیْهِ إِلَّا أُمَمٌ أَمْثَالُکُمْ مَا فَرَّطْنَا فِی الْکِتَابِ مِنْ شَیْءٍ ثُمَّ إِلَی رَبِّهِمْ یُحْشَرُونَ. هیچ جنبنده‌ای در زمین و هیچ پرنده‌ای که با دو بال خود پرواز می‌کند نیست مگر این‌که امت‌هایی همانند شما هستند. ما هیچ چیز را در این کتاب فروگذار نکردیم؛ سپس، همگی به سوی پروردگارشان محشور می‌گردند. (الانعام ۳۸)

علیزاده ادامه داد: در سوره انبیا نیز در خصوص هدفمند بودن نظام هستی تاکید فراوان شده است. بر این مبنا، می‌توان نتیجه گرفت که تمامی اجزای محیط زیست یکپارچه و هماهنگ است و تعادل اکولوژیک حاصل از آن بیانگر توحید و وجود خدایی یکتاست. این‌که خداوند جایگاه و رتبه‌ی حیوانات را هم ارز با امت‌هایی همانند انسان‌ها مرتبه می‌بخشد، نشان از جایگاه و اهمیت جانداران نزد حق تعالی دارد.

وی یادآور شد: خداوند در سوره بقره می‌فرماید فاسقان کسانی هستند که در روی زمین فساد می‌کنند؛ این‌ها زیان‌کارانند. واذا تولی سعی فی الارض لیفسد فیها ویهلک الحرث والنسل والله لایحب الفساد واذا قیل له اتق الله اخذته العزة بالاثم فحسبه جهنم ولبئس المهاد؛ (نشانه آن، این است که) هنگامی‌که روی برمی‌گردانند (و از نزد تو خارج می‌شوند)، در راه فساد در زمین کوشش می‌کنند و زراعت‌ها و چهارپایان را نابود می‌سازند؛ (با این‌که می‌دانند) خدا فساد را دوست نمی‌دارد. و هنگامی‌که به آن‌ها گفته شود از خدا بترس! لجاجت آنان بیشتر می‌شود و لجاجت و تعصب، آن‌ها را به گناه می‌کشاند. آتش دوزخ برای آنان کافی است و چه بد جایگاهی است!

این فعال حقوق حیوانات تاکید کرد: بدون تردید، بر همین پایه یعنی از منبع کتاب آسمانی است که در اصل ۵۰ قانون اساسی نگهداری و محافظت از محیط زیست، وظیفه‌ی همگانی تعریف و اعلام شده است. «در جمهوری اسلامی حفاظت محیط زیست، که نسل امروز و نسل‌های بعد باید در آن حیات اجتماعی رو به رشدی داشته باشند، وظیفه عمومی تلقی می‌گردد. از این رو، فعالیت‌های اقتصادی و غیر آنکه با آلودگی محیط زیست یا تخریب غیر قابل جبران آن ملازمه پیدا کند، ممنوع است‌.»

وی افزود: حال، با عنایت به فرموده‌ی خداوند در سوره‌ی بقره و تعبیر فساد در زمین، کسانی که محیط زیست را تخریب می‌کنند، حیوانات را مورد اذیت و آزار قرار می‌دهند یا آن‌ها را به هر روش و تحت هر عنوان کشتار می‌کنند، در حال انجام فساد بر روی زمینند. امروزه، در قوانین بین المللی و در جرم انگاری‌های مرتبط با آسیب‌ها و تخریب محیط زیست، آسیب به منابع طبیعی و اکوسیستم‌ها اصطلاح «تروریسم محیط زیست» به کار می‌رود؛ بدیهی است فسادی که در قرآن کریم به آن اشاره شده نیز می‌تواند در ذیل چنین اصطلاحی قرار گیرد. چرا که آسیب رساندن و کشتار حیوانات یا بهره‌کشی از آن‌ها نهایتاً آسیب به اکوسیستم‌های طبیعی محسوب می‌شود و بیراه نیست اگر فردی که به تخریب محیط زیست و زیستمندانش مبادرت می‌ورزد به «تروریست محیط زیست» تعبیر شود.

به گزارش مهر، علیزاده در پایان گفت: با توجه به رویکرد و تجربه کشورهای درگیر با مسأله‌ی مدیریت محیط زیست، مدیریت حیوانات شهری، مدیریت حیات وحش و تنوع زیستی و آن‌چه در این نوشتار به اختصار ارائه شد، باید پرسید چرا در کشور ما مدیران و تصمیم‌گیرندگان بخش‌های دولتیِ متولی مدیریت حیات وحش و حیوانات شهری به جای اصلاح سو مدیریت‌ها و بهره‌گیری از تجارب جهانی، در مسیری حرکت می‌کنند که راه را برای مجرمان (بخوانید تروریست‌های محیط زیست) هموار می‌سازند و آب به آسیاب ِدشمنان محیط زیست ایران می‌ریزند؟