مطالعات متعددی تاکنون در زمینه منافع اقتصادی درختان شهری صورت گرفته؛ به عنوان مثال در نیویورک تقریبا ۸۷۶ هزار اصله درخت وجود دارد. این درختان مساحتی در حدود ۲۳.۱ درصد از تمام سطح شهر را در بر گرفته‌اند. برآوردها حاکی از آن است که درختان این شهر سالانه ۱۱.۲ میلیون دلار در مصرف انرژی و ۳۸۶ هزار دلار در هزینه‌های ناشی از آلودگی هوا و دی‌اکسیدکربن صرفه‌جویی می‌کنند.

به گزارش زیست آنلاین، مثال دیگر مربوط به هند است که مساحت پوشش جنگلی آن در حدود ۷۰ میلیون هکتار برآورد شده است، دولت هند اعلام کرده که قصد دارد سالانه ۵ میلیون هکتار به مساحت جنگل‌های این کشور اضافه کند اما از طرفی ۴۰ درصد از مساحت جنگل‌ها در این کشور به واسطه تخریب‌های گسترده در معرض نابودی قرار دارد.

یک دانشمند هندی این طور جمع‌بندی کرده که میزان اکسیژنی که یک درخت ۵۰ ساله معمولی شهری در این کشور تولید می‌کند ۳۵۰ هزار روپیه؛ آبی که در طول مدت عمر مفیدش تصفیه کرده ۴۵۰ هزار روپیه؛ خاکی که حفاظت کرده ۳۷۵ هزار روپیه؛ تاثیری که در کنترل آلودگی هوا داشته ۷۵۰ هزار روپیه و نقش آن در تامین سرپناه برای موجودات زنده ۳۷۰ هزار روپیه ارزش دارد. در حالی که اگر همان درخت ساده شهری قطع شود، الوار آن حداکثر ۵۰ هزار روپیه ارزش خواهد داشت. لذا برآوردها نشان می‌دهد که ارزش بقای یک درخت بسیار بیش‌تر از نابودی آن‌ درخت است.

با توجه به اینکه ۲۰ سال است که به صورت سازماندهی شده درخت می کارم در این سال ها چند هدف را پی گیری کردم اول اینکه خودم و خانواده در هر مراسم درختکاری که شرکت می کنیم تعداد زیادی درخت می کاریم که تعداد این مراسم سالانه زیاد است ، دوم هر ساله با فراخوان هایی که می دهیم جماعت زیادی که برایشان امکان کاشت درخت ممکن نیست با توجه به امکانات سازمان های دولتی برای امر کاشت درخت در عرصه خارج از شهر و داخل شهر را مشارکت می دهیم.