زیست آنلاین: با نگاهی اجمالی به سیاست‌ها و رویه‌هایی که از امسال تا سال 2050 طراحی‌شده است می‌توان دریافت که در سناریوهای جایگزین با روندهای موجود می‌توان به مقدار قابل‌توجهی نسبت به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای اقدام نمود و در جهت کاهش گرمایش جهانی گام‌های مستحکمی برداشت.

به گزارش زیست آنلاین، تجربه نشان داده است که در خصوص سیاست‌هایی که کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای را هدف قرار می‌دهند، عدم اطمینان قابل‌توجهی در این فرضیات وجود دارد. به‌عنوان‌مثال، اغلب، عوارض و مالیات‌های مرتبط با حمایت از طرح‌های تولید برق از انرژی‌های تجدیدپذیر (مانند باد و خورشید) سال‌به‌سال تمدید می‌شود و استانداردهای انتشار گازهای خروجی از اگزوز خودروها نیز همه‌ساله دستخوش تغییرات است.

آژانس اطلاعات انرژی ایالات‌متحده (EIA) با فرض بر اینکه قوانین و مقررات موجود در طول دوره پیش‌بینی ثابت خواهد بود، چشم‌انداز انرژی در سال 2020 را تحت عنوان AEO2020 منتشر کرد.

بااین‌حال، تجربه نشان داده است که در خصوص سیاست‌هایی که کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای را هدف قرار می‌دهند، عدم اطمینان قابل‌توجهی در این فرضیات وجود دارد. به‌عنوان‌مثال، اغلب، عوارض و مالیات‌های مرتبط با حمایت از طرح‌های تولید برق از انرژی‌های تجدیدپذیر (مانند باد و خورشید) سال‌به‌سال تمدید می‌شود و استانداردهای انتشار گازهای خروجی از اگزوز خودروها نیز همه‌ساله دستخوش تغییرات است. مثال‌های دیگری مانند برنامه‌های انرژی پاک که در آن قوانین صادرشده و بعداً لغو می‌شوند نیز وجود دارند؛ بنابراین، در نظر گرفتن عدم اطمینان ناشی از پایداری قوانین و مقررات فعلی برای پیش‌بینی روندهای آینده بسیار مهم است.

این گزارش با تمرکز بر تعدادی از موارد مرتبط با عدم قطعیت به شرح ذیل منتشرشده است: •    تسریع و شتاب در تولید بدون کربن
•    ارزش کربن
•    بازپرداخت تولید فتوولتائیک خورشیدی (PV) مسکونی با قیمت عمده‌فروشی
•    قانون انرژی پاک مقرون‌به‌صرفه حالت‌های جایگزین می‌توانند برای شناسایی و تعیین میزان عدم قطعیت مرتبط با تغییرات احتمالی آینده برای قانون‌گذاری در ورودی‌های مدل انرژی و همچنین نحوه تأثیر این عدم قطعیت‌ها در بازارهای انرژی ازجمله کل انتشار CO2 مؤثر باشند.

این گزارش، هرچند طیف گسترده‌ای از سیاست‌های مختلف را شامل نمی‌شود، اما به بررسی تأثیر عدم قطعیت‌های قانونی در گزارش سالانه انرژی می‌پردازد.
در هر یک از چهار بخش اشاره‌شده در بالا، موارد جایگزین در سناریوهای پیش رو را موردبررسی قرار می‌دهد و فرضیات خاصی را برای رسیدگی به عدم اطمینان در مورد آینده انتخاب می‌کند.

1 - حالت کاهش تولید کربن به میزان 50 ٪ در این حالت فرض می‌شود که کشور حداقل 50٪ از فروش برق را تا سال 2050 از منابع تولید برق بدون کربن به دست آورند؛ به‌عبارت‌دیگر، فرض بر این است كه برنامه‌های جاری مانند استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر و همچنین انرژی پاک را ادامه دهند و در صورت لزوم سیاست‌های جدیدی به آن‌ها اضافه شود و با استفاده از تركیب فن‌آوری‌های جدید در تولید، به کاهش 50 درصدی كربن تا سال 2050 برسند. در این حالت حالت‌های مختلفی از تولید انرژی مانند:

-    هسته‌ای
-    ژئوترمال
-    زیست‌توده
-    خورشیدی
-    تولید سوخت فسیلی با حداقل 90٪ جمع‌آوری کربن
-     برق‌آبی موجود در مقیاس بزرگ و جدید
-    حرارتی خورشیدی
-    باد در خورشید
-    باد در فراساحل رشد برق تولیدی در نیروگاه‌های فتوولتائیک و بادی تا سال 2050 همانند سال‌های  2035 و 2045 با شتابی معادل 10 و 17 درصد افزایش خواهد داشت. تولید برق از انرژی هسته‌ای به تولید کمتر کربن کمک می‌کند و با توجه به از رده خارج شدن نیروگاه‌های قدیمی‌تر تا سال 2050 برق هسته‌ای 19٪ بیشتر شده و نسبت به سال 2019 7% کربن کمتری تولید خواهد شد.

2- حالت استفاده از انرژی خورشیدی در این حالت فرض بر این است که کشور سیاست‌های موجود درزمینهٔ برق خورشیدی را در سال 2020 خاتمه می‌بخشد و سیاست‌های جدیدی در این زمینه برای تولید بدون کربن تصویب نمی‌شود. این امر نشان می‌دهد که تولید انرژی تجدیدپذیر تا سال 2050 در مقایسه با سال 2020 چهار درصد بیشتر شده و درازای این پیشرفت کل انتشار CO2 3٪ کاهش می‌یابد.

3-حالت ارزش کربن در حالت ارزش یا هزینه کربن فرض می‌شود که در سه دهه آتی از سال 2020 تا 2050 به اجزاء هر تن دی‌اکسید کربن هزینه‌ای معادل 15، 25 و 35 دلار در نظر گرفته می‌شود که از سال 2021 شروع شود. این هزینه‌ها به میزان 5 درصد در سال افزایش می‌یابد و تا سال 2050 به 61.74، 102.9 و 144.06 دلار به ازای هر تن دی‌اکسید کربن می‌رسد. در همین رابطه درآمد حاصل از انتشار به مصرف‌کنندگان انرژی بازپرداخت می‌گردد و کسری دولت را خنثی می‌کند.

این هزینه‌ها نشان می‌دهند که در اوایل دوره پیش‌بینی کل انتشار CO2 ناشی از انرژی قبل از تراز کردن، در اواخر دهه 2030 کاهش می‌یابد. بخش برق بیشترین پاسخگوی هزینه‌های کربن است، زیرا زغال‌سنگ سهم بازار را از گاز طبیعی و تجدیدپذیر حتی سریع‌تر ازآنچه پیش‌بینی‌شده از دست می‌دهد. میزان هزینه کربن 35 دلاری نشان می‌دهد که میزان انتشار دی‌اکسید کربن مرتبط باانرژی در ایالات‌متحده در سال 2050، 27٪ کمتر از سال مرجع یعنی 2020 و 30٪ کمتر در مقایسه با 2019 است.

4-حالت قانون انرژی پاک قانون انرژی پاک مقرون‌به‌صرفه (ACE) در ژوئن سال 2019 توسط آژانس حفاظت از محیط‌زیست ایالات‌متحده مصوب شد تا نسبت به مصرف سوخت فعال سنگ کنترل‌های بیشتری اعمال‌شده و دستورالعمل‌هایی برای محدود کردن انتشار دی‌اکسید کربن در نیروگاه‌های زغال ابلاغ شود. بر اساس این برنامه کارخانه‌ها مصرف‌کننده زغال‌سنگ می‌بایست با انجام پروژه‌های بهبود نسبت به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای اقدام نمایند و در غیر این صورت تا سال 2025 از مدار تولید خارج شوند. بر اساس قانون انرژی پاک مقرون‌به‌صرفه تمام نیروگاه‌های با سوخت زغال‌سنگ همچنان در سطح کار آیی فعلی خود فعالیت می‌کنند و این ادامه کار به شرطی است که ازلحاظ اقتصادی مقرون‌به‌صرفه باشند.

در این حالت، نیروگاه‌های زغال‌سنگ کمتری از سرویس خارج می‌شوند و تولید برق با سوخت زغال‌سنگ کاهش می‌یابد. ظرفیت زغال‌سنگ تا دهه 2040 با کارایی کمتر یا در سطوح عملیاتی پایین‌تری فعالیت می‌نمایند. با این سیاست میزان انتشار CO2 در سال 2050 در مقایسه با سال 2019، 3٪ کمتر خواهد بود.

تأمین برق در منازل برق مصرفی منازل مسکونی که بتوانند با احداث نیروگاه‌های کوچک‌ مقیاس به شبکه برق بفروشند با نرخ برق خرده‌فروشی محاسبه می‌شود. در این حالت، میزان کل انتشار CO2 مربوط به انرژی ایالات‌متحده در سال 2050 در مقایسه با سال جاری 4٪ کاهش خواهد یافت.

با نگاهی اجمالی به سیاست‌ها و رویه‌هایی که از امسال تا سال 2050 طراحی‌شده است می‌توان دریافت که در سناریوهای جایگزین با روندهای موجود می‌توان به مقدار قابل‌توجهی نسبت به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای اقدام نمود و در جهت کاهش گرمایش جهانی گام‌های مستحکمی برداشت.