یک فرصت پنج ساله دیگر برای حفاظت از گونه های جانوری و گیاهی منحصر به فردی که در جنگل های هیرکانی زندگی می کنند. شکار برای یک دوره 5 ساله دیگر در جنگل های 3 استان شمالی ممنوع شد و این، می تواند یک روزنه امید و فرصتی مغتنم برای احیای گونه های کمیاب باشد. با این همه اما کارشناسان معتقدند اگر جمعیت لازم محیط بان و جنگل بان تامین نشود؛ نمی توان به این فرصت ها به عنوان یک راهکار اساسی دل خوش کرد.

به گزارش زیست آنلاین، ممنوعیت شکار در عرصه‌های جنگلی شمال ایران در 3 استان گیلان، مازندران و گلستان برای مدت 5 سال تمدید شد؛ بر این اساس از تاریخ سوم اردیبهشت 99 مبادرت به هرگونه شکار و صید در مناطق و عرصه‌های جنگلی، جرم محسوب شده و با متخلفان مطابق قانون برخورد می‌شود.

اداره کل حفاظت محیط زیست مازندران اعلام کرد:« با توجه به اهمیت و ارزش‌های اکولوژیک جنگل‌های هیرکانی شمال و کارکردها و خدمات زیست‌محیطی جنگل در سلامت محیط زیست و بهبود کیفیت زندگی، به عنوان مامنی برای حفظ و حراست از گونه‌های متنوع حیات وحش و همسو با سیاست‌های کلان دولت جمهوری اسلامی ایران و در راستای اجرای برنامه‌های "تنفس جنگل‌های هیرکانی شمال"، به استناد  بند"و" ماده ۶ قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست، هرگونه تیراندازی و شکار در سطح تمامی عرصه‌های جنگلی شمال کشور واقع در استان‌های گیلان، مازندران و گلستان ممنوع بوده و از تاریخ سوم اردیبهشت ماه امسال به مدت پنج سال به عنوان مناطق شکار ممنوع تعیین و معرفی می‌شود.»

به گفته مسوولان محیط زیست، ارزیابی تشکیلات محیط زیست در 3 استان مازندران، گلستان و گیلان از نتایج مثبت "ممنوع بودن شکار" در یک دوره 5 ساله، آنها را بر آن داشت تا در نظرخواهی سازمان محیط زیست، بار دیگر بر تمدید یک دوره دیگر ممنوعیت شکار در جنگل های شمال، اصرار کنند که این درخواست با موافقت سازمان حفاظت محیط زیست مواجه و این ممنوعیت اعمال شده است.

یک فعال محیط زیست در اینباره به اسکان گفت:« اگر چه بعد از ثبت جنگل های هیرکانی در لیست میراث جهانی یونسکو تلاش های نسبتا قابل توجهی برای حفاظت از جنگل ها و حیات وحشی که در آنها زندگی می کنند صورت گرفته است، اما تا زمانی که وضعیت جنگل بان ها و تعداد محیط بان ها که عاملان اصلی حفاظت در ایران هستند روشن نشود نمی توان به این اقدامات دل خوش کرد.»

او افزود:« در 5 سال گذشته نیز شکار را در جنگل های سه استان شمالی ممنوع کردند؛ اما به دلیل کمبود نیروی محیط بان و جنگل بان، نتوانستند آنرا به درستی اجرا کرده و شکار را کنترل کنند. صدها پرونده تشکیل شده از شکار غیرمجاز، صدها مورد کشف لاشه های حیات وحش و نیز فروش گوشت شکار به شکل پنهانی در شهرها و روستاهای حاشیه جنگل های شمال ایران گواهی بر این موضوع ایست.»

این فعال محیط زیست با اشاره به اینکه بسیاری از جنگل بان ها و قرق بان های شمال ایران چند ماه است حقوق خود را دریافت نکرده اند گفت:« مسلما تامین نبودن حافظان جنگل باعث کاهش کیفیت حفاظت می شود. همچنین تعداد کم و کمبود تجهیزات یگان های حفاظت دو سازمان متولی جنگل و محیط زیست یعنی "سازمان جنگل ها،مراتع وآبخیزداری" و "حفاظت محیط زیست" از عوامل کم بازده بودن چنین فعالیت هایی است.»

او تاکید کرد:« در جنگل های شمال ایران گونه های ارزشمندی از حیوانات زندگی می کنند که برخی از آنها یا در معرض انقراض و یا تحت حمایت قرار دارند. یقینا آزاد بودن رفت وآمد شکارچیان به جنگل حیات و جمعیت آنها را در معرض آسیب و حتی خطر انقراض قرار می دهد و این تصمیم بسیار مثبت است؛ اما اگر با تجهیزات و نیروی لازم و نیز حمایت های قانونی از سوی متولیان و مجریان قانون، برای اجرا همراه نباشد و صرفا بر روی کاغذ باشد نمی تواند انتظارات تصویب کنندگان را برآورده کند.»

بر اساس آمارهای رسمی تعداد محیط بان های ایران یک پنجم جهان است؛ این در حالی است که محیط بان ها و جنگل بان هایی که باید از طبیعت ایران در برابر حوادث، رخدادها و خسارت های مختلف محافظت کنند نه تجهیزات کافی برای این کار دارند و نه به طور مطلوب و به میزان موثر و کافی از سوی قانون حمایت می شوند. از سوی دیگر چند سالی می شود که حقوق و دستمزدهای قرق بان های ایرانی به درستی پرداهت نمی شود که این خود یکی از عوامل جدی کاهش کیفیت حفاظت این جنگل هاست.

به گزارش اسکان نیوز، جنگل های هیرکانی با قدمت ۲۵ تا ۵۰ میلیون سال یکی از ارزشمندترین جنگل‌های جهان به‌شمار می رود که از آن به عنوان "موزه طبیعی زمین" یاد شده است. بیش از ۳۲۰۰ گونه گیاهی، ۴۴ درصد آوندداران، ۵۸ گونه پرنده، ۵۸ گونه پستاندار از جمله پلنگ، در این جنگل‌ها زندگی می‌کنند. اهمیت جنگل های هیرکانی تنها از بعد قدمت آن نیست؛ بلکه این جنگل ها علاوه بر تامین اکسیژن، در ذخیره مقادیر بسیار زیاد آب، حفاظت از بافت خاک و جلوگیری از جاری شدن سیل نقش بسیار مهمی دارند و در صورت از بین رفتن بیش از این، تمام ایران از بحران ها و نتایج این تخریب در معرض خطر قرار خواهند گرفت.